Idea Festiwalu
12 Ogólnopolski Festiwal Teatrów NiewielkichTeatr jednoosobowy nie jest odkryciem ostatnich lat. Istniał on tak dawno, jak dawne są dzieje teatru, a nawet chyba wcześniej, jest to forma najstarsza spośród uprawianych na świecie. Można sobie wyobrazić, że taki praaktor-opowiadacz był w pierwotnych dziejach ludzkości żywym interpretatorem legend, mitów, a nawet przekazów historycznych.
W początkach teatru greckiego, kiedy na scenę wprowadzony został pierwszy aktor, na nim spoczywał ciężar przekazywania dramatu. Wcielał się on w różne postacie, występując na tle chóru stawiał pierwsze kroki w indywidualizacji postaci dramatycznych. Jednoosobowy przekaz teatralny odbywał się w każdym niemal okresie rozwoju kultury wobec różnych środowisk społecznych: od książąt do prostych ludzi.
W zamyśle pomysłodawców Festiwal ten stwarza wszystkim zainteresowanym możliwość budowania teatru na własną rękę, teatru bez inscenizatorów, reżyserów, scenografów, administratorów, dramaturgów. Tak może się dokonywać naturalny powrót do natury teatru, do jego istoty, do aktora i słowa, do wzorów pierwotnych, prawd podstawowych i prostych, do układu człowiek – człowiek.
Zachęcamy do zainteresowania się Festiwalem recytatorów, dla których może być to nowy etap artystyczno-edukacyjny w uprawianiu dalszeo teatru. Teatr, o którym mówimy, nie wymaga wielu zabiegów organizacyjno-techniczno-ekonomicznych. Zostaje przede wszystkim praca nad właściwym wyrazem własnej artystycznej propozycji. W teatrze jednego aktora powstaje „wypowiedź" związana z miejscem występu, nie ze sceną, ale z osobą wykonawcy i ze sprawą, którą on przynosi.
Nie jest ważne, gdzie występ ma miejsce, istotne jest, kto się wypowiada i co ma do powiedzenia. Powstaje teatr ubogi w formie, skromny zewnętrznie.
