Jakże fascynujące i, śmiem twierdzić, odpowiednie
„Drzwi percepcji" - aut. Aldous Huxley - reż. Mateusz Atman i Agnieszka Jakimiak - Teatr im. S. Żeromskiego w Kielcach„Drzwi percepcji", zrealizowane przez duet twórczy Mateusza Atmana i Agnieszki Jakimiak, to teatralna podróż inspirowana esejem Aldousa Huxleya. Tekst brytyjskiego filozofa stał się manifestem kontrkultury lat 60. i źródłem szerokiej fascynacji substancjami psychodelicznymi. doświadczania rzeczywistości.
My, w dobie kolejnej „rewolucji psychodelicznej", pytamy, czy substancje psychoaktywne mogą być narzędziem zmiany, kluczem do lepszego zrozumienia siebie i otaczającego nas świata? Spektakl łączy edukację, performens, medytację i taniec, by eksplorować alternatywne drogi
Teatr psychodeliczny jest psychologiczny, bo jego terapeutyczny potencjał oferuje świeże spojrzenie i głęboki wgląd w nas samych.
Teatr psychodeliczny jest metafizyczny, bo (jak pisał Huxley): „chęć przekroczenia świadomej siebie jaźni leży u podstaw wszelkiego doświadczenia mistycznego i wszelkiej kontemplacji estetycznej."
Teatr psychodeliczny jest polityczny, bo magiczne grzyby i psychodeliczne rośliny budzą wiele kontrowersji i są politycznym tabu, które można nie tylko poruszyć, ale i znieść.
Teatr psychodeliczny jest postdramatyczny i magiczny, bo trip w niczym nie przypomina klasycznej podróży bohatera, chociaż klasycznie składa się z trzech części.
Co powiedziałby sam Huxley o pomyśle przeniesienia „Drzwi percepcji" na scenę? Możemy się tylko domyślać, ale być może, w swoim stylu, odpowiedziałby na tę propozycję takimi słowami:
„Ach, przeniesienie Drzwi percepcji do teatru? Jakże fascynujące i, śmiem twierdzić, odpowiednie. Teatr, w swej istocie, jest przestrzenią transformacji – alchemicznym naczyniem, w którym zmysły, emocje i intelekt łączą się, by przekroczyć granice codzienności.
Jeśli twórcy teatralni potrafią użyć tańca, obrazu i dźwięku, by zerwać z iluzjami naszego ograniczonego widzenia świata, to być może nawet „na trzeźwo" można otworzyć owe drzwi. Wierzę, że teatr, jako medium, może być narzędziem subtelnym i skutecznym. Jakże chętnie zasiadłbym w pierwszym rzędzie, by tego doświadczyć."