Miłość w multiwersum

W kameralnym i przytulnym saloniku który już za moment stanie się modną studencką dyskoteką z ostatniej dekady XX wieku poznajemy małżeństwo - Elisy - Katarzyna Dąbrowska oraz Eduarda - Mateusz Król, których spokojne i stabilne życie przerywa śmiertelny wypadek Elisy. Pogrążonemu w bólu Eduardo śni się seria sytuacji w których spotyka ponownie Elizę nawet jeśli tego nie chce. W każdej wyśnionej sytuacji bez względu na okoliczności skazany jest na przecięcie swych dróg życia z Elisą.Na oczach widza mieszkanie bohatera staje się barem, dyskoteką, domem weselnym a nawet salą szpitalną.

Za pomocą niewielu detali scenograficznych jedna przestrzeń przeistacza się w zupełnie inną rzeczywistość sceniczną zaś za sprawą Katarzyny Kornelii Kowalczyk -autorki scenografii oraz kostiumów każdy element umiejętnie dopełnia charakteru wnętrz i okoliczności oraz miejsc znacząc odległości czasowe a zatem też mody i trendy którym podlegali bohaterowie odmładzając ich lub postarzając. Wskazując na ich miejsce w społeczeństwie które uzupełniane jest tłem muzycznym na które składają się znane i lubiane przeboje z drugiej połowy XX wieku wykonywane przez Katarzynę Dąbrowską która wcielając się w różne wersje Elisy daje wspaniały popis gry aktorsko- wokalnej bardzo płynnie przechodząc między wspomnianymi już wersjami bohaterki.

Uwagę zwraca też zarysowanie drugiej pary bohaterów Clary i Oscara przyjaciół Elizy i Eduardo w których wcielają się Monika Pikuła i Szymon Mysłakowski wnosząc element humoru do każdej ze scen – rola Clary jeżdżącej na wrotkach jest naprawdę zabawna I wnosi bardzo mocny klimat młodości oraz atmosferę życia studenckiego przełomu lat 70 i 80 ubiegłego stulecia.

W spektaklu Jarosława Tumidajskiego światy przedstawianych rzeczywistości przenikają się, we wszystkich jednak uczucie takie jak miłość jest tajemniczym przeznaczeniem, magnesem który przyciąga dwie osoby do siebie i który niczym kosmiczna siła trudna jest do pojęcia, podobnie jak istnienie światów równoległych w których mogą żyć nasi sobowtórowie. Będąc zupełnie innymi osobami i obierając inne ścieżki życiowe skazani są na spotkanie osoby swojego przeznaczenia.

Przedstawienie tym samym wymusza refleksję o roli i miejscu przeznaczenia w życiu człowieka, o sile i odcieniach jakościowych miłości oraz o pytanie prawdziwość istnienia światów równoległych. Na wszystkie te pytania musimy jednak odpowiedzieć sobie sami a też odpowiedzi może być wiele.

Spektakl grany na deskach Teatru Współczesnego zaprasza do tych refleksji w sposób zaskakujący, dowcipny i warty zobaczenia w deszczowy jesienny wieczór, dlatego bardzo polecam wizytę w Teatrze Współczesnym na sztuce ,,Gdybym cię nie poznał".