Nagość prawdy

Pięć kobiet i jeden mężczyzna. Dotknięci defektami psychicznymi. Okaleczeni przez rodzinę, najbliższych, partnerów. Owładnięci lękiem przed porzuceniem. Gotowi do zanurzenia się w szaleństwie miłości, któremu i tak się poddają. Tak jak tancerz Wacław Niżyński, którego dotknęła schizofrenia, a który pojawia się zmartwychwstały w spektaklu, by opowiedzieć swoją historię, wypełnioną miłością do baletu. Tak jak autorka tekstu i reżyserka Marina Otero, dla której ukochany Pedro był całym światem, a jednak ją porzucił. Która po fazie załamania psychicznego, postanowiła swoje prywatne życie przetransformować w performens i opowiadać w nim własną historię wspólnie z czterema kobietami i jednym mężczyzną.

„Kill me" to projekt, który powstał z cierpienia, o którym trzeba opowiedzieć innym, by przejść proces oczyszczenia. A opowieści kobiet oparte są na bardzo głębokim filozoficznie i obyczajowo wartościowym tekście literackim. Co więcej, słowa w tym spektaklu razem z choreografią tworzą zasadniczą jego konstrukcję. A zbiorowa choreografia tworzona jest przez artystki najwyższej europejskiej klasy. Ana Cotore z Saragossy jest psycholożką, tancerką, choreografką, specjalizującą się w tańcu nowoczesnym. Josefina Gorostiza urodzona w Buenos Aires, mieszkająca obecnie w Madrycie jest tancerką, choreografką, reżyserką. Natalia Lopez Godoy to znana performerka, baletnica, specjalizująca się w choreografii tańca grupowego. Myriam Henne -Adda , zawodowa aktorka, dysponująca fantastyczną skalą głosu. I Marina Otero z Argentyny, spiritus moven spektaklu, reżyserka, performerka łącząca teatr tańcem i techniką video. Autorka wieloletniego projektu, którego część trzecią „Kill me" przywiozła na Festiwal Prapremier do Bydgoszczy. Jest i znany aktor, Tomas Pozzi, pochodzący z Argentyny.

Do tego, by przejść przez ten osobliwy terapeutyczny performens i opowiedzieć o psychicznych przypadłościach takich jak bordeline, schizofrenia i depresja, potrzebna jest przestronna arena. Tylko w takiej przestrzeni może dojść do ekstremalnej eksplozji Bólu, Piękna, Miłości, Rozczarowania, Przemocy. Kobiety pojawiają się na scenie w grupie, następnie ta całość rozpada się na cząstki i rozpoczyna się wyjątkowe, niepowtarzalne show z wieloma humorystycznymi słownymi i sytuacyjnymi elementami. Opowieści o najintymniejszych detalach z ich życia, przenoszą widzów do ich światów. Prowokują do refleksji, zaczerpnięcia głębszego oddechu, do rozkładania na czynniki zdarzeń, o których opowiadają. Historie chwilami kojarzą się z zamierzonym artystycznie kiczem.

Ale czy tak nie wygląda Życie?
W tym spektaklu jest ono jak nieoświetlona strona Księżyca, która nigdy nie jest widoczna dla wielu ludzi. Marina Otero odsłania ją przed nami w bardzo ostrym świetle. Z perspektywy osób cierpiących psychicznie.
Spektakl utrzymany jest w dynamicznym, energetycznym tempie. Pulsuje nie tylko emocjami, lecz także i rytmem muzyki, wykonywanych piosenek, a gra na żywo na fortepianie nasyca przestrzeń wieloma indywidualnymi emocjami.

Duch tego spektaklu leży w prawdzie. Bo każda z kobiet ma odwagę, by nago, przypadkowo zebranym na widowni osobom opowiedzieć prawdę o sobie.

A można ją powiedzieć tylko wtedy, gdy jest się nagim.
Bez ubrania, bez upiększeń. Bez interpretacji i bez żadnych towarzyszących im zbędnych okoliczności.
Prawdę, tak jak w tym spektaklu.

Prawdę o tym, że opuszcza się rodzimy kraj z powodów ekonomicznych.
Prawdę o tym, że pragniemy domu ze stołem, na którym czeka obiad.
Prawdę o tym, że chcemy być wolni od kontroli i przemocy.
Prawdę o tym, że nasze ciała są niczym kostium, który nosimy przez całe życie.

Prawdę o tym, że tego przedstawienia nie zapomni się nigdy.
__

Kill me – tekst i reżyseria Marina Otero; Hiszpania, Niemcy, Francja, Portugalia; dramaturg- Martin Flores Cardenas; światło i scenografia: Victor Longas Vincente, David Seldes; kostiumy – Andy Piffer; dźwięk- Antonio Navarro

Występują: Ana Cotore, Josefina Gorostiza, Natalia Lopez Godoy, Myriam Henne-Adda, Marina Otero, Tomas Pozzi

Spektakl obejrzany w dniu 12 listopada 2024