Świnki wchodzą w dorosłość

Bajka jest swego rodzaju przypowieścią na temat ludzkich sytuacji, charakterów i postaw, dlatego wielu autorów sięga po postaci zwierzęce, żeby pokazać pewne cechy ludzkie. Zwierzęta w bajce występują jako maski. Każdemu zwierzęciu niejako z góry przypisujemy pewne cechy i zachowania, a że przy okazji są bardzo lubiane przez dzieci, autorzy utworów dla dzieci często po te postaci sięgają. Nie inaczej jest w najnowszym premierowym przedstawieniu Teatru Lalek Pleciuga.

Magdalena Miklasz napisała historię o nieustannie kłócącym się rodzeństwie, o różnicach między nimi, skrajnie odmiennych temperamentach i braku porozumienia. O tym, że aby pokonać wilka, czyli sprostać niebezpieczeństwu przychodzącemu z zewnątrz, potrzebna jest jednak współpraca, kooperacja, a nie rywalizacja i stawianie na swoim, bo w grupie i w jej różnorodności siła.

Otóż świnki żyją sobie beztrosko pod opieką taty, ale nadchodzi czas, kiedy muszą wyruszyć w świat i zmierzyć się z dorosłością. Tata daje im kilka rad na drogę i tak zaczyna się nowy etap w ich życiu.

Jak zawsze w takich sytuacjach, każda ze świnek ma charakterystyczne cechy, które ją wyróżniają i które doskonale uzupełniają się we wspólnym działaniu. Mądralinka jest najbardziej poukładana i rozsądna. Działa według planu, dąży do perfekcji i to jej udaje się zbudować najlepszy domek, który ostatecznie staje azylem dla całej trójki, kiedy znajdują się w niebezpieczeństwie. Głupcinka jest bardzo szalona, uwielbia się wygłupiać i robić psikusy siostrom. Śpinka lubi spać, chrapać i dużo jeść, najlepiej słodyczy, ale jest też najsilniejszą ze świnek.

Aktorzy grają z muppetami, czyli lalkami, które wyrażają emocje twarzą za sprawą dłoni animatora. Oczywiście w takiej sytuacji lalki muszą charakteryzować swoich bohaterów, a w bajkach charakteryzuje się bohaterów stereotypowo, więc Mądralinka nie jest specjalnie urodziwa i nosi okulary, Głupcinka jest wystrojona, a Śpinka jest najgrubsza i trochę sepleni. Jednak razem tworzą zabawne i sympatyczne trio, które z przyjemnością się ogląda.

Bo też i aktorzy robią na scenie całkiem niezły show niemal na prawach musicalu. Tańczą, śpiewają, potrząsają grzywami swoich bohaterek, a przede wszystkim rozpiera ich energia, która sprawia, że na kameralnej scenie teatru lalkowego mamy do czynienia z bardzo dynamicznym przedstawieniem. Świnki mają przecież bardzo dużo pracy. Najpierw muszą zbudować sobie domki w lesie, a potem zadbać o swój los, który wydaje się być dosyć niepewny, wziąwszy pod uwagę, że w pobliżu kręci się wilk.

Mam wrażenie, że Marta Łągiewka świetnie dobrała aktorów. Magdalena Dudek wygląda i zachowuje się jak szkolna prymuska, ale ma też zadziorny uśmiech słodkiej panienki. Gabriela Gola świetnie oddaje rozrywkowy i beztroski charakter Głupinki, a Aleks Joński jest absolutnie wiarygodny jako Śpinka ze swoim leniwym sposobem mówienia i lekką ospałością ruchów.

Ponieważ spektakl ma formę musicalową, warto zwrócić uwagę na interesującą muzykę i sposób prezentacji na scenie, lekko pastiszowy, kiedy trójka świnek pakuje się na podest i śpiewa niczym w klubie jazzowym złotej ery Hollywood.

Maciej Sikorski jako Tata, a potem Wilk to klasa sama w sobie. W tej drugiej roli przypomina trochę nieporadnego i wiecznie ośmieszanego przez małego zająca bohatera ze słynnej bajki "Wilk i zając". Tym razem jednak Wilk przegrywa godniej, bo aż z trzema przeciwnikami, więc to nie wstyd.

Igor Fijałkowski stworzył bardzo udaną, ruchomą w zasadzie, scenografię. Ruchomą, bo bohaterowie cały czas nad nią pracują, przekładając sporej wielkości klocki, które tworzą różne konstrukcje, pomieszczenia, domy, las, scenę. Wszystko jest w ruchu, wszystko płynnie się zmienia.

Wszystkie bajki ze zwierzętami uosabiającymi cechy ludzkie muszą się kończyć jakimś morałem. W tym przypadku morał jest nienachalny i umiejętnie ukryty w akcji. Nikt nam nie mówi, jak to dobrze być razem, my to widzimy. Widzimy wspólny strach, wspólne porozumienie, wspólne działanie i wspólne zwycięstwo. Widzimy, że wspólnota, w której wszyscy się uzupełniają, buduje pozytywną przyszłość.

Marta Łągiewka, na co dzień aktorka Teatru Lalek Pleciuga, po raz kolejny pokazała, że jest bardzo dobrą reżyserką. Robiła własne monodramy, a przed wakacjami mogliśmy obejrzeć spektakl „Mindrama, czyli Spektakl na Trzech Aktorów i Chór zza Kulis", który został zrealizowany w ramach projektu Akcja TEATR dla AKTORÓW SENIORÓW. Jeżeli zechce rozwijać swój projekt "Marta robi Sceny", to na pewno będę jej kibicować.

Obsada: Świnka Mądralinka - Magdalena Dudek, Świnka Głupcinka - Gabriela Gola, Świnka Śpinka - Aleks Joński, Tata, Wilk - Maciej Sikorski.

Reżyseria: Marta Łągiewka, tekst: Miklasz & Miklasz sib, scenografia: Igor Fijałkowski, muzyka: Hubert Walkowski, zdjęcia Piotr Nykowski.

Premiera 27 września 2024.