Wolfgang Amadeusz Superstar

Prawdziwe oblężenie nastąpiło jednak dzień później, podczas inscenizacji opery Wesele Figara. Już na pół godziny przed koncertem ciężko było znaleźć miejsce siedzące na trawniku, a przed samym spektaklem nie było możliwości stanąć tak, żeby móc widzieć scenę. Choć spektakl odbywał się w plenerze, możliwość zobaczenia go mieli wyłącznie ci, którzy znajdowali się na placu przed Pałacem Opatów. Pozostali musieli zadowolić się dźwiękami dochodzącymi z głośników. A szkoda, ponieważ gra aktorska szła w parze ze zdolnościami wokalnymi wykonawców i naprawdę było na co popatrzeć. 

W piątek, trzeciego dnia festiwalu, odbył się ostatni plenerowy koncert z muzyką Mozarta. Limit ładnej pogody się wyczerpał i Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach pod dyrekcją Michała Klauzy musiała wystąpić w strugach deszczu. Publiczności to nie zraziło, frekwencja dopisała mimo ulewy a muzyka, jaką mogliśmy usłyszeć (uwertura z Don Giovanniego, Koncert obojowy C-dur oraz dwie ostatnie części symfonii Haffnerowskiej) rozgoniła chmury. 

Choć muzyka Mozarta, jaką usłyszeliśmy podczas koncertów plenerowych, była wykonana na bardzo wysokim poziomie, jeszcze ciekawsze były koncerty wieczorne, z muzyką inspirowaną Mozartem. W środę zostaliśmy zabrani w podróż na Sardynię. Choć wyraźnych inspiracji muzyką Mozarta podczas tego koncertu było niewiele, mogliśmy cieszyć ucho szorstkim brzmieniem saksofonu, na którym Enzo Favata grał wspaniałe improwizacje. Urzekł mnie również utwór wykonany na kontrabasie solo przez Youriego Goloubeva - piękne melodyjne frazy w wysokich rejestrach, brzmiące prawie jak grane na wiolonczeli.

Hitem tegorocznej edycji był czwartkowy występ zespołu Sedaa, Mongolia Meets Mozart. Czterech zawodowych muzyków, specjalizujących się w grze na mongolskich i irańskich instrumentach tradycyjnych, zagrało muzykę Mozarta we własnej aranżacji oraz zaprezentowało publiczności różne odmiany śpiewu gardłowego, wyjaśniając przy okazji na czym każda z nich polega. Muzycy z zespołu Sedaa rozpoczęli swój występ tak samo, jak rozpoczął się festiwal, wykonaniem Eine kleine Nachtmusik, we własnej aranżacji. Usłyszeliśmy również arię "Non piu andrai" z opery Wesele Figara, zagraną na oboju mongolskim (bishguur). Prawdziwym rarytasem było jednak wykonanie wariacji Mozarta na temat francuskiej piosenki "Ah! vous dirai-je, Maman", znanej u nas jako "Były sobie kurki trzy" a za oceanem jako "Twinkle Twinkle Little Star". Uśmiałam się do łez słuchając, jak czterech zawodowych muzyków, z taką precyzją i powagą, wykonuje wariacje na temat dziecięcej kołysanki.

Z kolei podczas programu MozARTjazz usłyszeliśmy dobrze znane utwory w nowej odsłonie. Leszek Kułakowski Trio wraz z kwartetem Q4Q nie ograniczył się tylko i wyłącznie do aranżacji dzieł Mozarta, ale zaprezentował również własną wizję utworów innych kompozytorów, jak np. Stanisława Moniuszki ("Prząśniczka") czy Andrzeja Zielińskiego (piosenka z repertuaru Skaldów "Cała jesteś w skowronkach"). Choć kompozytorzy i "melomani" nie znoszą tego typu określeń, to muzyka w aranżacji Kułakowskiego była po prostu piękna, nastrojowa, idealnie wpasowała się w nastrój wieczornych koncertów festiwalowych. 

Mozartiana miały swój finał w sobotę, w Oliwskiej Katedrze. Tak jak podczas całego festiwalu, tak i tym razem wystąpiły gwiazdy światowej sławy - Polski Chór Kameralny Schola Cantorum Gedanensis, organizatorzy festiwalu, specjalizująca się w wykonywaniu muzyki baroku i klasycyzmu Academy of Ancient Music, oraz soliści - Maria Cristina Kiehr (sopran), Ewa Marciniec (alt), James Edward (tenor) oraz Stephen Gadd (bas). Dyrygował Jan Łukaszewski, dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Mozartowskiego Mozartiana. W ich wykonaniu usłyszeliśmy II Mszę G- dur op.34 Józefa Elsnera oraz Litaniae De Venerabili Altaris Sacramento Es- dur KV 243 W.A. Mozarta. Nie pomylił się Jan Łukaszewski twierdząc, że Maria Christina Kiehr i James Edward poradzą sobie znakomicie z wirtuozerskimi partiami w Litanii. Świetnie poradzili sobie również pozostali wykonawcy, dzięki czemu Mozartiana zakończyły się tak spektakularnie, jak spektakularny był cały festiwal.

Chociaż odbyła się dopiero VII edycja festiwalu Mozartiana, a na renomę pracuje się znacznie dłużej, organizatorom udało się osiągnąć cel już teraz. Wystąpiły wielkie gwiazdy muzyki, zarówno polskie jak i zagraniczne, zaprezentowano repertuar na bardzo wysokim poziomie, publiczności podobały się również scenki odgrywane przez aktorów Teatru Muzycznego w Gdyni. 

Krytycznie trzeba jednak podsumować program dla dzieci. Wbrew zapewnieniom organizatorów, małe dzieci były ignorowane, a udział w konkursach mogły wziąć te, którym udało się "dopchać" na przód kolejki oczekujących. Dzieci to wbrew pozorom bardzo wymagający odbiorca i byle czym się ich nie zainteresuje. 

Mam nadzieję, że podczas następnej edycji festiwalu organizatorzy wezmą pod uwagę, że festiwal cieszy się coraz większą popularnością i postarają się o wprowadzenie udogodnień, nawet kosztem stylowości, jak np. telebim i napisy podczas spektaklu scenicznego. Obawiam się również, czy stała formuła, choć sprawdzona, nie znudzi się odbiorcom podczas kolejnych edycji. Niemniej jednak dziękuję organizatorom za tę i poprzednie edycje. Życzę również, żeby kolejne Mozartiana były przynajmniej tak udane, jak te, która wczoraj dobiegły końca.