"Proszę bardzo" - reż. Wiktor Rubin - Teatr Żydowski w Warszawie
W jaki sposób na potrzeby teatralnego widowiska można przełożyć ukrytą w tekście głęboko zakorzenioną potrzebę poszukiwania swojej tożsamości? Czy da się za pomocą scenicznego języka wyrazić ból po stracie najbliższych osób czy poczucie niepewności towarzyszące jednej osobie przez całe jej życie? Czy w kilkudziesięciu minutach trwania spektaklu możliwe jest uchwycenie heroicznej walki z przeciwnościami losu albo streszczenie próby rekonstrukcji rodzinnego drzewa genealogicznego?
(czytaj więcej)
