Na początku lekka konsternacja. Czyli można chodzić, poruszać się? Żadnych siedzeń?
Taka mała scena. Mam taką kanapę. Cisza. Wchodzi Danuta Stenka – ciekawość, niczym przy ulicznym performansie. Jak u Brechta, mamy wyraźne poczucie, że TO JEST FIKCJA. Czyli udaje, że żyje? Jest kobietą, nic nie mówi, bo sama. Sama w swoim mieszkaniu.
(czytaj więcej)
Artykuł dnia: 04.08.2020 WTOREK
Aktualności
6.8.2017
6.08.2017, niedziela (… kwiat we ...
Dziennik z niełatwych czasów
Pani Beata Mazurek, rzecznik PIS-u, zapowiedziała podjęcie kroków prawnych przeciwko Jerzemu Owsiakowi za ...
Wspomnienie o Profesorze
Felieton Wojciecha Majcherka
Jutro minie 25 lat od śmierci prof. Raszewskiego. Przypominam wspomnienie, które już kiedyś o nim napisałem. ...
