Alternatywa? Najlepsza!

45. TopOffFestival w Tychach - 2018

Sześć spektakli konkursowych, dwa pokazy specjalne i jedna własna produkcja. 16 kwietnia w tyskim Teatrze Małym rusza TopOFFFestival, ogólnopolski konkurs najlepszych spektakli offowych.

Celem festiwalu jest stworzenie przestrzeni do rozmowy i artystycznej rywalizacji dla absolutnej czołówki ruchu teatrów alternatywnych – takie zadanie postawili przed sobą Dorota Pociask-Frącek, dyrektor organizacyjny i Łukasz Drewniak, dyrektor programowy festiwalu.
W festiwalowy tydzień zobaczymy bardzo zwyczajne historie ludzi, którzy stracili wszystko, sami staniemy się aktorami, wyzwolimy się z języka, ciała i płci, wpiszemy się w mniejszość, wspólnie z młodymi matkami będziemy zmagać się z rzeczywistością wywróconą do góry nogami, a na koniec wnikniemy w estetykę awangardy.

W konkursie udział biorą: „Come True"Tomasza Stankiewicza, wyreżyserowane przez Teo Dumskiego „Technologie", „Ghost Dance" Daniela Jacewicza, „Złą matkę" Karoliny Porcari, „Bum" Teatru Realistycznego oraz „7 pieśni o awangardzie" w reżyserii Grzegorza Laszuka (Komuna Warszawa).

Laureat Festiwalu otrzyma 10.000 zł, jurorzy mogą także przyznać 5 nagród indywidualnych, każda o wartości 2.000 zł.

Top Off Festiwal:
16-21 kwietnia, Teatr Mały w Tychach,
bilety 10 zł, spektakl finałowy – dostępny bezpłatnie,
teatrmaly.tychy.pl

TopOffFestival - 2018

16 kwietnia, poniedziałek
18.00 otwarcie /spektakl mistrzowski /Teatr Mały
Teatr Chorea „Szczelina"

Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Choreografia: Adrian Bartczak
Muzyka: Tomasz Krzyżanowski
Obsada: Janusz Adam Biedrzycki, Joanna Chmielecka, Majka Justyna / Sara Kozłowska, Dominika Krzyżanowska Gorzkiewicz / Ewa Łukasiewicz, Małgorzata Lipczyńska, Elina Toneva
Kostiumy: Anna Raczkowska
Scenografia: Tomasz Rodowicz
Światło: Tomasz Krukowski
Dźwięk: Marcin Dobijański
Zdjęcia: HaWa oraz Copyright: www.harmonyart.eu, fot. Tomasz Jimmy Kowalski
Partner: Fabryka Sztuki w Łodzi

Na motywach dramatu „Zanikam" Arne Lygre, tłumaczenie: Elżbieta Frątczak-Nowotny. W spektaklu wykorzystano fragmenty utworów poetyckich Rumiego oraz osobiste teksty aktorów.

To nie jest spektakl o uchodźcach, którzy nagle stracili dach nad głową i muszą ruszać w nieznane. To nie jest spektakl o tych, którzy nie wiedzą dokąd idą, wiedzą tylko skąd przyszli. To nie spektakl o ludziach, którzy tracą najbliższych, ale ciągle chcą żyć. To nie jest spektakl o tych, którzy idąc w nieznane i tracąc wszystko, wciąż mają nadzieję, że będą mogli zacząć swoje życie od nowa.
„SZCZELINA" to spektakl o Was – o nas, którzy mając dach nad głową i cokolwiek do zjedzenia, nie zdajemy sobie ciągle sprawy z tego, że w każdej chwili możemy to wszystko stracić i być wyrzuconymi w nieznane, bo ktoś nagle, bez zapowiedzi, zrzuci na nasz dom bombę, zatruje wodę albo odbierze prawo do przebywania w naszym mieście. To spektakl o naszych lękach i o szukaniu nadziei. O tym, że każdy z nas jest, był lub będzie uchodźcą, najczęściej nie z własnego wyboru.
Sześć kobiet i jeden mężczyzna próbują opowiedzieć słowami, ruchem i śpiewem, bardzo zwyczajne historie ludzi, którzy stracili wszystko, którzy nie mają już niczego prócz nadziei. Nadziei, która czasami zmienia się w instynkt przeżycia, a czasami w zgodę na jego utratę.
Chciałbym bardzo, abyśmy dzięki naszemu spektaklowi, mimo z dnia na dzień rosnącej agresji i strachu przed INNYMI, mogli dostrzec w nich ludzi. Ludzi takich jak my. Demony odejdą, może wtedy zacznie się rozmowa...
Tomasz Rodowicz (Łódź, luty 2016)

17 kwietnia, wtorek
18.00 konkurs / Teatr Mały
Michał Stankiewicz „Come True"

Scenariusz, reżyseria: Michał Stankiewicz
Scenariusz, dramaturgia: Mateusz Marczewski, Marzena Sadocha
Narracja: Joanna Żurawska Federowicz
Reżyseria świateł: Mateusz Tymura
Koordynacja: Martyna Siemieńczuk, Martyna Płońska, Marcin Rutkowski
Uczestnicy prób: Roman Andrzejewski, Natalia Klupp, Maryna Strapko, Aleksandra Różalska, Andrzej Sas
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Koordynacja pokazu białostockiego: Fundacja Dusza Świata
Spektakl powstał dzięki wsparciu ze środków Urzędu Miasta Poznania

Teatr to jest miejsce, gdzie jedni udają, że przeżywają żeby drudzy przeżywali naprawdę. Właściwie cała praca nad spektaklem to praca nad reakcją widza. Próba wywołania odpowiednich emocji. Odpowiednich myśli. Skojarzeń. Uczuć. Twórcy układają dramaturgię, ustalają momenty, kiedy widz ma się zaśmiać, kiedy ma się wzruszyć. Bardzo pomaga muzyka i odpowiednie oświetlenie. Właściwie cała praca nad spektaklem polega na tym, aby dobrze przygotować momenty, które nas twórców, nie zaskoczą. Jest to trudna sztuka, ale daje dużo satysfakcji.

Merytorycznym trzonem przedstawienia są oczywiście spostrzeżenia francuskiego filozofa Guy Deborda, który buduje obraz rzeczywistości społecznej na kształt spektaklu. Świat Deborda to świat, w którym człowiek bardziej ogląda niż przeżywa wydarzenia; to nie spektakl jest cieniem rzeczywistości ale rzeczywistość wydaje się być cieniem spektaklu. W spektaklu zatem zamiast sceny ustawialiśmy drugą widownię, na którą również zaprosiliśmy widzów. W tym lustrzanym układzie, widzowie na przemian stając się aktorami bądź widzami, mogą obserwować napięcia pomiędzy byciem na scenie a byciem na widowni. Co zatem będzie jeszcze realne, a co już sceniczne? Co przemyślane, spontaniczne, a co niekontrolowane? Co będzie tym co nazywamy rzeczywistością, a co jej reprezentacją? Tak postawione pytania otwierają pole namysłu nad szerszym zagadnieniem: kwestią woli i sprawstwa. W jakim stopniu jednostka, nawet jeśli podąża za wyimaginowanym symbolicznym rajem, który utożsamiła jako spełnienie własnych oczekiwań, może uniezależnić się od tego „doskonałego marzenia"?

18.00 konkurs / Teatr Mały
Cloud Theater „Technologia jest Istotą"

Reżyseria Live: Teo Dumski
Muzyka Live: Igor Gawlikowski
Graficy Live: Sebastian Siepietowski
Spec. technologiczny: Franciszek Maroszek
Kostiumy: Gabriela Budzyńska
Obrazy video: Edgar De Poray
Instrukcja obsługi spektaklu: Tobiasz Papuczys
Przygotowanie motoryczne: Sławomir Chomiak
Konsultacja artystyczna: Patrycja Obara, Tobiasz Papuczys
Asystent reżysera: Aleksander Tatarek
Występują: Bożena Bukowska, Magdalena Górnicka-Jottard/Magdalena Bocianowska, Davit Baroyan, Kamil Dysiewicz, Ola Sakowska

W swoim pierwszym spektaklu twórcy Cloud Theater starali się opowiedzieć przeszłość (Wszech)świata od jego początku aż po dzień dzisiejszy. "Technologia jest Istotą" przedstawia ludzkie fantazje o przyszłości, wykorzystując do tego jedynie ulotne środki, takie jak improwizowana materia muzyczna live, rysowanie światłem i reżyseria na żywo. To teatr dramatyczny bez słowa, bo wyzwolenie z języka pozwala przekroczyć kolejne granice wyzwolenia – wyzwolenia z ciała i płci. Z lęków przed Apokalipsą, ostateczną wojną, zawładnięciem Ziemi przez maszyny, Sztuczną Inteligencją i Obcymi. (...)
onałego marzenia"?
Czym jest teatr w dobie ciągów abstrakcyjnych cyfr, które wypełniają dziś niemal wszystkie wolne bajty w pamięciach? Gdzie jest Człowiek? Pomiędzy kośćmi, ścięgnami, neuronami czy myślami? Czym różnią się myśli zapisane w ciągach bitów od słynnego „Być albo nie być?".
19 kwietnia, czwartek

18.00 konkurs / Teatr Mały
Teatr Brama „Ghost Dance"

Reżyseria: Daniel Jacewicz
Asystent: Paula Maćczak
Dźwięk: Jacek Gałkiewicz, Tomasz Wyziński
Światło: Lucio Pileggi
Wsparcie scenograficzne: Wiktor Krajcer, Paloma de la Fuente, Judith Ferreras, Tomasz Kwietniak, Andrzej Buła
Występują: Jenny Crissey, Anastasja Miedviedieva, Lesja Szulc, Aleksandra Ślusarczyk, Patryk Bednarski, Oleh Nesterov, Wojciech Rosiński, Oliwier Szałagan, Olivier Jost

Taniec ducha był rytuałem, będącym wyrazem głębokiego kryzysu Indian w Ameryce Północnej pod koniec XIX wieku, gdy cywilizacja zachodnia zdominowała ich życie. Zakazany taniec wykonywano w nadziei na Wielką Przemianę, która miała być końcem obecnego świata. W beznadziei czasów tańczono wierząc, że los się odmieni.

Taniec został skutecznie zabroniony, co wiązało się z haniebną eksterminacją ludności i wymarciem kolejnej kolebki cywilizacji. Spektakl jest symbolicznym przywołaniem rytuału w obronie wymierających wartości. To akt nadziei w czasach, gdy kolejny obrót koła historii wydaje się nie do zatrzymania. (...)
Wpisujemy się w mniejszość, która swój głos musi podnieść w obronie samych siebie. „Ghost dance" jest działaniem muzyczno – teatralnym. Spektakl inspirowany twórczością własną oraz Allena Ginsberga, Patti Smith, twórczością ludową wymierających cywilizacji i manifestami antykapitalistycznymi.

19 kwietnia, czwartek

20.30 konkurs / Pasaż Kultury Andromeda/ poziom -1
Dzika Strona Wisły „Zła Matka"

Reżyseria - Karolina Porcari
Tekst - Krzysztof Szekalski
Choreografia - Izabela Chlewińska
Obsada - Małgorzata Bogdańska, Karolina Porcari
"Zła matka" to spektakl o matkach, dla których macierzyństwo to nie jest szczyt marzeń. O kobietach, które nie chcą odgrywać ról, jakie im się narzuca i chcą same decydować o sobie. Chcą żeby ich głos był równie ważny jak mężczyzn. To także ironiczna opowieść o relacjach z partnerami, mężami i kochankami. Próba opisu świata kobiet w okresie macierzyństwa, oddania odczuć kobiety w czasie porodu i tuż po nim tworzy zabawną opowieść o zmaganiach młodych matek z nową rzeczywistością, z którą przychodzi im się zmierzyć.

Kiedy trzy lata temu zobaczyłam na teście ciążowym dwie kreski, popłakałam się ze szczęścia. I ze strachu. Ja, w wieku trzydziestu trzech lat, zostanę matką. Z jednej strony pojawił się niepohamowany entuzjazm, a z drugiej lęk przed nowym, co nieuchronnie nadejdzie za dziewięć miesięcy. Wydawało mi się to wtedy czymś zupełnie irracjonalnym. Jakaś część mnie umarła. A jednocześnie wraz z moją ciążą, narodził się we mnie ktoś inny. Ktoś obcy, kogo do tej pory nie znałam. Ktoś, kto nie potrafi już być „tu i teraz", kto dożywotnio będzie złączony z innym człowiekiem.
Spektakl ma charakter performatywny. Jest to studium macierzyństwa i kobiety, w komediowym, autoironicznym kluczu. Muzyka na żywo i choreografia są istotnymi częściami składowymi całości spektaklu.
Inspiracjami, które posłużyły w budowaniu narracji scenicznej są:
"List do nienarodzonego dziecka" Oriany Fallaci
"O Macierzyństwie. Praca na całe życie" i "Arlington Park" Rachel Cusk
Karolina Porcari

20 kwietnia, piątek

18.00 konkurs / Teatr Mały
Teatr Realistyczny „BUM"

Autorzy sztuki Teatru Realistycznego: Iwona Konecka, Ilona Paluchowska, Katarzyna Pągowska, Anna Sadowska.

Występują: Anna Sadowska, Katarzyna Pągowska, Ilona Paluchowska, Iwona Konecka Scenariusz i reżyseria: zespół Teksty: zespół, Mariusz Babicki, Muzyka: grupa Alles (Marcin Regucki i Paweł Strzelec), Wizualizacje: Piotr Magdziarz, Głos: Wojciech Jaworski

Spektakl zrealizowany w ramach konkursu Teatru Ósmego Dnia – OFF: Premiery Prezentacje 2016
Spektakl zrealizowany w ramach Akademii Teatru Alternatywnego, organizowanej przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Teatr Kana i Teatr Brama w ramach Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016."

BUM to opowieść o wartościach – ich kryzysie, słowach pozbawionych znaczenia. O walce o wartości i o ich ciągłym zapominaniu. Czasem nieumyślnym, często jednak celowym, gdy na przeciwnej szali stają własne korzyści – społeczne uznanie, wygoda, bezpieczeństwo, święty spokój.

W strachu przed rysującą się w ciemnych barwach przyszłością, w determinacji do realnego działania, w głupocie oślepiającej diagnozę teraźniejszości i analizę konsekwencji i wreszcie – w półsennej malignie, cztery bohaterki postanawiają dokonać tego, co nie do pomyślenia...

20 kwietnia, piątek

20.30 konkurs / Pasaż Kultury Andromeda
Komuna Warszawa „7 pieśni o Avangardzie"

wideo: Adrian Cognac, współpraca: Magda Mosiewicz
choreografia: Weronika Pelczyńska
światła: Karolina Gębska, Piotr Szczygielski
scenografia: Piotr Szczygielski
kostiumy: Ewelina Ciuchta
gościnnie: Joanna Halszka Sokołowska, Anna Wojnarowska

Patronat honorowy nad obchodami stulecia awangardy objął prezydent RP Andrzej Duda.

7 pieśni o awangardzie to elegia, ale też hymn na cześć awangardy.
Komuna Warszawa dokona symbolicznej rekonstrukcji scenografii spektakli teatralnych z lat 20. Powidoki estetyki scenicznej tamtych lat pozwolą przywołać idee pierwszej teatralnej awangardy: postulaty nowego aktorstwa, zaangażowania politycznego, burzenia czwartej ściany.

Czasem można definiować awangardowe manifesty jako wizje lepszego świata.
Z innego punktu widzenia, te same manifesty można interpretować jako ucieczkę przed pędzącym na oślep walcem historii.

Bez względu na to, która z tych interpretacji jest właściwa, awangarda zawsze kieruje się
KU PRZYSZŁOŚCI.

21 kwietnia, sobota

17.00 zakończenie/ pokaz mistrzowski/ Teatr Mały
Koncert Teatru Chorea „Gilgamesz"

Muzyka: Tomasz Krzyżanowski
Chór: Hubert Domański, Joanna Chmielecka, Sandra Gierzek, Dominika Jarosz, Majka Justyna, Joanna Kłos, Milena Kranik, Tomasz Krzyżanowski, Kuba Pałys, Anna Redlin, Justyna Sobieraj- Bednarek, Elina Toneva.
Altówka: Paweł Odorowicz
Kontrabas: Wojciech Traczyk
Instrumenty perkusyjne: Piotr Gwadera
Kwartet smyczkowy Befane: pierwsze skrzypce – Kamila Wójcicka-Maciaszczyk, drugie skrzypce - Małgorzata Kwaśniak, altówka – Małgorzata Sielatycka-Sobczyk, wiolonczela – Zofia Łęczycka

Konsultacja literacka: Dara Weinberg
Prawykonanie 14 kwietnia 2013 roku, Sala Koncertowa Filharmonii Łódzkiej

Niezwykłe i oryginalne odczytanie jednego z najstarszych zachowanych poematów epickich. To pierwsza pełna adaptacja muzyczna eposu o Gilgameszu inspirowana zapomnianym brzmieniem języka akadyjskiego i kulturą starożytnego Sumeru.

Koncert prezentuje 10 utworów opowiadających o poszukiwaniu tajemnicy nieśmiertelności przez legendarnego władcę̨ Gilgamesza. W warstwie dźwiękowej spotykają̨ się̨ współczesne brzmienia i elementy tradycji muzycznych Bliskiego i Dalekiego Wschodu. Polifoniczne kompozycje nadają̨ nowe życie mitycznym obrazom, przenosząc do odległego, zapomnianego świata i wciąż aktualnych pytań i emocji.

Oryginalne, akadyjskie partie wokalne oparte na tekście zapisanym pismem klinowym na kamiennych tablicach pochodzących z II tys.p.n.e., przeplatane są pieśniami w polskim tłumaczeniu. Całość wykonuje 12 osobowy chór złożony z artystów posiadających różnorodne doświadczenie muzyczne i teatralne. Towarzyszy im zespół muzyczny w składzie: Paweł Odorowicz (altówka), Wojtek Traczyk (kontrabas), Piotr Gwadera (perkusja) oraz kwartet smyczkowy Befane

Pokaz pozakonkursowy

17 kwietnia, wtorek
20.30 WOYZCEK / Teatr Mały

Reżyseria: Maciej Gorczyński
Adaptacja: Kajetan Mojsak, Maciej Gorczyński.
Scenografia, Kostiumy, Projekcje: Iwona Bandzarewicz;

Obsada:
Woyzeck: Kamil Bończyk
Maria: Aleksandra Nowakowska
Doktor: Kajetan Mojsak
Tamburmajor – Wywoływacz: Filip Wójcik
Kapitan: Paweł Urbanowicz
Obłąkany Karol: Sabina Romańczak

„Woyzeck" to ostatni, najwybitniejszy dramat napisany przez 23-letniego Georga Buchnera, tuż przed jego śmiercią w 1836 roku. Dramat nieukończony, fragmentaryczny, a jednak działający jak bomba z opóźnionym zapłonem. Wydany niemal pół wieku po śmierci autora, a wystawiony po raz pierwszy dopiero w roku 1913, okazał się źródłem inspiracji dla kolejnych pokoleń – dla XIX-wiecznych naturalistów, ekspresjonistów z początków XX stulecia, dla Bertolta Brechta. W kolejnych epokach „Woyzeck" okazywał się tekstem na wskroś współczesnym.
O czym jest ,,Woyzeck"? O poniżeniu, miłości i zazdrości? O próbie wydostania się z klaustrofobicznej atmosfery – małego miasta, małego świata? O przemocy hierarchii, ubierającej się w szaty moralności i o uprzedmiotowiającej sile nauki? O tresurze społecznej wpisanej w ludzkie ciało? O wrażliwości graniczącej z obłędem? O płynnych granicach między człowieczeństwem a zwierzęcością, między wolnością i determinacją? O tym, „jak indywidualność dojrzewa do wolności"? O nieuniknionej rewolucji społecznej? O tym, co zwiastują kształty, w jakie układają się grzyby na ziemi?
Kim jest Woyzeck? Ofiarą zdrady i poniżenia? Nadwrażliwym wizjonerem, słyszącym głos natury i szum nadchodzącej apokalipsy? Nieświadomym zwiastunem ludowej rewolucji, która położy kres społecznej niesprawiedliwości? Czy tylko małomiasteczkowym głupkiem, przez poniżenie i zazdrość doprowadzonym do zbrodni? A może jednocześnie jest on alter ego samego autora, Buchnera?
Kameralny spektakl w reżyserii Macieja Gorczyńskiego – przygotowany z udziałem studentów i absolwentów Wydziału Teatru Tańca Akademii Sztuk Teatralnych w Bytomiu – wydobywa gęstą, cielesną i materialną tkankę tekstu, jednocześnie wyłamując się z tradycji realistyczno – naturalistycznych inscenizacji „Woyzecka".

Spektakl powstał w ramach Otwartej Sceny Teatru Tychy

Impreza towarzysząca

21 kwietnia, sobota

12.00 – 15.00 Warsztaty Tomasza Rodowicza

CHOREA – AkTOR wiElOwymiAROwy
CiAłO / RyTm / głOs
Propozycja doświadczenia na własnym ciele bazowego zjawiska chorei – połączenia ruchu, dźwięku i słowa oraz poszukiwania swoich oryginalnych możliwości używania wszystkich tych środków wyrazu jednocześnie.
Warsztat rozpocznie się intensywnym treningiem fizycznym, na który składają się: elementy akrobatyki, podstawy pracy z partnerem i przestrzenią, wzajemna uwaga, asekuracja, świadomość własnego ciała, świadomość grupy.
Następnym etapem będą: podstawowe ćwiczenia oddechowe, uruchamianie rezonatorów i praca nad barwą głosu oraz próba budowania złożonych współbrzmień harmonicznych.
Planowana jest również praca z rytmem. Główny nacisk kładziemy na rytmy nieregularne – bazowe dla realizacji tekstów i muzyki Antyku, Bałkanów, Bliskiego Wschodu oraz Jazzu. Praca przy użyciu głosu, prostych i złożonych kroków i zrytmizowanego gestu ciała prowadzi do uruchomienia muzyczności całego ciała, poznania pulsu grupy.

Tomasz Rodowicz jest aktorem, reżyserem, muzykiem, pedagogiem, historykiem filozofii, pszczelarzem. Współpracował z Jerzym Grotowskim (1974–1976). Współtworzył Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice" (1977-2004). Z jego inicjatywy oraz inicjatywy Doroty Porowskiej i Elżbiety Rojek powstało w roku 2004 Stowarzyszenie Teatralne CHOREA. Jest reżyserem/współreżyserem granych przez CHOREĘ przedstawień, w tym dwóch nagrodzonych Złotą Maską: DERBY.Białoczerwoni (2015) i Szczelina (2016). Wyreżyserował wielokrotnie nagradzane, dwustuosobowe widowisko taneczno-muzyczne Oratorium Dance Project (2011). Jest twórcą i dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Retroperspektywy. Od 2011 roku prowadzi zajęcia w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.

(-)
Materiał Teatru Małego w Tychach
9 kwietnia 2018

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...