Aniela Bogusławska (1874 - 1931)
Aktorka teatralna i filmowa, poetka, pisarka i dramatopisarka.Urodziła się 24 sierpnia 1874 w Warszawie. Zmarła 19 września 1931 w Warszawie.
Właściwie Aniela Dąbrowska. Kształciła się w Klasie Dykcji i Deklamacji przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Uczennica Józefa Kotarbińskiego, w 1891 (marzec, grudzień) deklamowała na koncertach w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Debiutowała w teatrach lwowskich; grała 29 lutego 1892 Eklogę ("Tancerka"), a następnie Żanettę ("Przechodzień") i została zaangażowana. W 1893 wystąpiła jako debiutantka w Warszawskich Teatrach Rządowych: grała 17 VI Amelię ("Mazepa"), a następnie obie role z debiutu we Lwowie. Została zaangażowana do Teatru Rozmaitości i występowała tam do 1924. W 1924 weszła w skład zespołu Teatru Narodowego.
Początkowo grała głównie role dramatyczno-liryczne, m.in. Amelię ("Zbójcy"), Ofelię ("Hamlet"), Pazia ("Maria Stuart" J. Słowackiego), Mańkę ("Pan Damazy"), Gabrielę ("Rozbitki"), Helenę ("Pan Jowialski"); w późniejszym okresie z powodzeniem role charakterystyczne, zarówno komiczne jak i dramatyczne, m.in. Dobrójską ("Śluby panieńskie"), Bobine ("Przyjaciele"), Annę Kennedy ("Maria Stuart" F. Schillera), Matkę ("Balladyna").
W pracy scenicznej używała zawsze pseudonim Bogusławska.
Występowała w filmach: "Dzieje grzechu" (1911),, "Sąd boży" (1911), "Krwawa dola" (1912), "Skrzydlaty zwycięzca" (1924).
Zajmowała się także działalnością publicystyczną i literacką m.in. w "Gazecie Lwowskiej" opublikowała swoją nowelę pt. "Eugeniusz".
Pisała poezje i sztuki dramatyczne, np. "Excelsior", "Motyla miłość".
W 1916 była sekretarzem Zrzeszenia Artystów Teatru Rozmaitości.
1 lutego 1925 obchodziła w lokalu ZASP jubileusz trzydziestolecia pracy scenicznej.
Była córką Ludwika Dąbrowskiego i Rozalii z Bogusławskich, prawnuczką Wojciecha Bogusławskiego. 16 kwietnia 1904 wyszła za mąż za aktora Antoniego Bednarczyka.
Źródła: Słownik biograficzny teatru polskiego, FilmPolski
