Autor dwudziestu dramatów

W latach 1989 – 94 pełnił funkcję Dyrektora Artystycznego Galerii Sztuki Współczesnej BWA w Katowicach. Później był wicedyrektorem Narodowej Galerii Sztuki Zachęta (Warszawa), będąc wówczas jednocześnie wykładowcą na krakowskiej ASP a potem wykładowcą w warszawskiej ASP. Obecnie prowadzi zajęcia na Wydziale Radia i Telewizji (Wydział Reżyserii i Operatorski) Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

W latach 2001 – 2006 jako reżyser był na stałe związany etatem w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Od 2008 do 2010 roku pełnił funkcję Dyrektora Naczelnego i Artystycznego Teatru Miejskiego w Gdyni.

Czterokrotnie nominowany do paszportu Polityki, otrzymał Nagrodę Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury, a w 2005 roku uhonorowano Villqista statuą Orła Śląskiego za „niepodważalną wartość oraz wkład do kultury narodowej”.
Ingmar Villqist w 2010 r na X Międzynarodowym Festiwalu filmowym ERA NOWE HORYZONTY otrzymał (wspólnie z Adamem Sikorą) nagrodę za debiut reżyserski. W filmie Ewa (bo o nim tu mowa) na XVIII Ogólnopolskim Festiwalu Filmowym Prowincjonalia wystąpił m.in. Andrzej Mastalerz, który został wyróżniony nagrodą za główną rolę  męską w tym filmie.

Villqist jest autorem 20 dramatów i powieści Archipelag Wysp Pingwinich (Wydawnictwo SIC!).  Sztuki jego autorstwa były w Polsce wystawiane miedzy innymi  w teatrach: Rozmaitości, Studio, Powszechny, Stara Prochownia – Warszawa; Narodowym Starym Teatrze i Teatrze im. J. Słowackiego – Kraków; w Teatrze Polskim w Poznaniu, Teatrze Nowym w Łodzi, Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Teatrze Polskim w Bielsku Białej oraz w  Teatrze Kriket w Chorzowie.

Dramaty Ingmara Villqista przetłumaczone na: niemiecki, angielski, francuski, włoski, szwedzki, słowacki, bułgarski, węgierski, chorwacki, ukraiński, litewski, rosyjski, hiszpański, estoński, portugalski, kataloński, były wystawiane w kilkudziesięciu miastach niemalże całej Europy oraz w Stanach Zjednoczonych. Po utwory polskiego dramaturga sięgały między innymi teatry w: Londynie (Brit-Pol Theater i Theatre With Accent), w Marburgu (Theater GegenStand), w Belgradzie (Bltef Teater), w Koszycach (Państwowy Teatr), w Dusseldorfie (Schauspielhaus), w Essen (Kathakomben Theather), w Luksemburgu (Grand Theatre), w Sarajewie (Kamerni Teater), w Pradze (Divadlo v Celedne), w Wiesbaden ((Staarstheatre), w Wilnie (Teatr Narodowy), Smoleńsku ((Teatr Dramatyczny), w St Louis (Upstream Theater).