Baj na dwóch festiwalach

Wielki udział w tym sukcesie mają aktorzy występujący w tym spektaklu. Dominika Miękus grająca Mysz, Krzysztof Parda w roli Wiewióra, Agnieszka Niezgoda grająca sarnę, Mirosław Szczepański jako Łoś, Edyta Soboczyńska w roli Sroki oraz Jacek Pysiak występujący jako Borsuk. Prapremiera odbyła się w marcu 2017 roku.

W dniu 17 września br. spektakl zostanie zaprezentowany podczas III Festiwalu małych Prapremier w Wałbrzychu. Jest to jedyny festiwal na teatralnej mapie Polski, w programie którego znajdują się wyłącznie prapremierowe spektakle dla dzieci i młodzieży. Ideą tego festiwalu jest „otwarcie się na młodego widza oraz integracja z nim przez prezentację spektakli", a także uczestniczenie w czytaniach dramaturgicznych oraz w warsztatach teatralnych.

Z kolei w dniu 23 września br. przedstawienie „Strach ma wielkie...zęby" obejrzą mali widzowie podczas 5. edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatrów dla Dzieci „Dziecinada" w Wrocławiu. Toruńscy aktorzy wystąpią obok artystów z Iranu, z Danii, Austrii, Słowenii i Wielkiej Brytanii.

Toruńskie przedstawienie opowiada o małej, niedostrzeganej i niedocenianej przez większych leśnych przyjaciół, myszce. Chcąc zwrócić na siebie uwagę, stylizuje się na potwora i sieje w lesie prawdziwą grozę. Liczne perypetie dynamizują akcję, napięcie na scenie rośnie, a i na widowni również.

Bardzo ciekawy materiał dramatyczny, autorki Karoliny I. Kalety, sprawia, że raz mieszkańcy lasu stają się przenośnią „ludzkiego" społeczeństwa, innym razem istotami tworzącymi własną, leśną grupę obdarzoną inteligencją oraz osobowością. Laura Sonik wyreżyserowała interesujący jednorodny stylistycznie spektakl. Idealnie zsynchronizowała w nim grę aktorską i animację lalkami, scenografię, kostiumy, rekwizyty oraz muzykę. Wprowadza do przedstawienia wiele konstytutywnych elementów.

Kolejnym atutem spektaklu jest scenografia, kostiumy i rekwizyty autorstwa Justyny Bernadetty Banasiak. Są w nich zawarte wszystkie kolory lasu i zwierząt. Podstawowym materiałem i barwą jest naturalne drewno. Z prostych drewnianych skrzynek łatwo skonstruować las, domek Myszy, a także i mieszkanie Wiewióra. W tym spektaklu muzyka skomponowana przez Miłosza Markiewicza jest nie tylko tłem, ale przede wszystkim jednym z głównych elementów, nadających mu liryzm, dramaturgię. Sprawia, że ten tak kameralny w treści i formie spektakl staje się nim jeszcze bardziej. Przedstawienie urzeka także znakomitym aktorstwem, animacją lalek, a szczególnie sarną skonstruowaną z niepołączonych ze sobą elementów drewnianych.