Bohdan Smoleń (1947 - 2016)

Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Bielsku-Białej. Absolwent Akademii Rolniczej (Wydział Zootechniki) w Krakowie z 1975. W latach 1968–1977 występował w krakowskim kabarecie Pod Budą (był jego założycielem), z którym na Famie w 1972 otrzymał główną nagrodę.

Za namową Zenona Laskowika przeniósł się do Poznania i występował przez 7 lat w poznańskim kabarecie „Tey". Na festiwalu w Opolu w 1981 otrzymał tytuł Mister Obiektywu. W połowie lat 80. w duecie z Krzysztofem Krawczykiem nagrał kilka humorystycznych piosenek („Mężczyzna po czterdziestce", „Dziewczyny, które mam na myśli" do melodii przeboju Willie Nelsona i Julio Iglesiasa To all the girls I loved before z 1984). W 1987 wraz z Krzysztofem Jaślarem przygotował komedię antyczną „Wykopaliska", w której zagrał obok Andrzeja Zaorskiego. Współpracował również z kabaretem „Długi".

Przez 5 lat prowadził polonijny program Ludzie listy piszą w TVP Polonia. Nagrał także „Smoleniowe bajanie, czyli całkiem dorosłe bajki" – zbiór przerobionych satyrycznie bajek, np. Bajka o pronitce z płytami, Szklana rura i tym podobne.

W 1970 ożenił się z Teresą (1950-1991). Mieli trzech synów: Macieja (1973), Piotra (1974-1990) i Bartosza (1979).
Po upadku PRL prowadził z żoną sklep zoologiczny w Poznaniu. W 1990 syn Piotr, popełnił samobójstwo. W 1991 samobójstwo popełniła żona Teresa. Po tych wydarzeniach wpadł w depresję i wycofał się na kilka lat z życia publicznego.
Wraz ze Sławomirem Sokołowskim oraz Aldoną Dąbrowską w latach 1995–1997 nagrał trzy humorystyczne płyty,

utrzymane w stylu disco polo. Piosenki te były emitowane wówczas w programie Disco Relax. Ostatni Kabaret Bohdana Smolenia ukształtował się w latach 1992–1995. W jego skład, oprócz założyciela, wchodzili: Grzegorz Rekliński, Józef Romek i Marcin Samolczyk. Z programem „Nowy Rząd – Stara Bida" odwiedzali różne miejsca w kraju i za granicą, dając występy dla każdego rodzaju publiczności.
W latach 1999–2015 występował w sitcomie „Świat według Kiepskich", w którym wcielał się w postać Listonosza Edzia.
W 2004 przeprowadził się do Baranówka koło Mosiny.
W roku 2007 założył fundację pod nazwą „Fundacja Stworzenia Pana Smolenia", która zajmuje się hipoterapią dla dzieci.

Zawiesił działalność kabaretową ze względu na zły stan zdrowia. Na początku 2008 przeszedł przewlekłe zapalenie płuc. Lekarze podejrzewali również gruźlicę. W grudniu 2008 aktor przeszedł lewostronny wylew. 26 stycznia 2010, tuż po zakończeniu zdjęć do kolejnego sezonu Świata według Kiepskich doznał zawału serca w pokoju hotelowym i trafił do jednego z wrocławskich szpitali, gdzie wykonano mu koronarografię. Aktorowi wszczepiono rozrusznik serca. W październiku tego samego roku artysta przeszedł kolejny, nierozległy wylew. W lutym 2015 trafił do szpitala z powodu infekcji wirusowej i problemów z oddychaniem. Miesiąc później doznał trzeciego wylewu, po którym został sparaliżowany i praktycznie stracił mowę.

29 lutego 2016 w Teatrze Kamienica odbył się koncert charytatywny na rzecz Bohdana Smolenia. Zebrane pieniądze zostały przeznaczone na rehabilitację artysty. Zaplanowano również podobne koncerty, m.in. we Wrocławiu i Krakowie. Od marca 2016 aktor przebywał w bydgoskim ośrodku rehabilitacyjnym dla osób po udarach.

Syn Bronisława (1919–2001) i Elżbiety Smoleniów (1926–1980).
Zmarł w poznańskim szpitalu, w którym przebywał na skutek poważnej infekcji.
Pochowany na cmentarzu w podpoznańskim Przeźmierowie.

Nagrody i odznaczenia:
1972 - Główna nagroda na festiwalu FAMA (wraz z zespołem „Pod Budą")
1984 - Główna nagroda na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu za monolog „Aaa tam, cicho być!"
1987 - Honorowa Odznaka Towarzystwa Polonia
1997 - Złoty Krzyż Zasługi
2000 - Złota Odznaka (Złota Piątka) w plebiscycie czytelników TeleRzeczpospolitej"
2009 - Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis
2012 - Order Ecce Homo
2014 - wyróżnienie w kategorii „Własna działalność społeczna" w ramach
2016 - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski - pośmiertnie.
plebiscytu „Gwiazdy Dobroczynności"

Źródło: Wikipedia, FilmPolski, e-teatr