Co mówią o miłości?

"W tej sztuce najważniejsze jest to, czego nie ma. Najważniejszy jest brak - brak miłości, brak dzieci, brak słów" - pisze reżyserka Iwona Kempa.

"To sztuka - dodaje dyrektor artystyczna toruńskiej sceny dramatycznej - sklejona z naszych codziennych, często banalnych rozmów, urywków zdań, westchnień, krzyków, zaklęć i milczenia. To zapis niemocy nazwania tego, co czujemy i co chcielibyśmy wypowiedzieć".

A mowa o sztuce Larsa Noréna "O miłości". Jej premiera w przekładzie Elżbiety Frątczak-Nowotny odbędzie się w najbliższą sobotę, 16 czerwca, na Scenie na Zapleczu Teatru im. Wilama Horzycy.

Dwa rozpadające się małżeństwa, nazwane po prostu A i B oraz C i D, i jeszcze ktoś - przypadkowo spotkany mężczyzna, lustrzane odbicie jednego z bohaterów, a może tylko świadek zdarzeń - to bohaterowie tej sztuki. Pojawiają się również dzieci, nieobecne na scenie, lecz stale wspominane w rozmowach dwóch par. A i B mają siedmioletniego syna. Mówią o powiększeniu rodziny, ale B jest coraz mniej entuzjastycznie nastawiona do wspólnej przyszłości. C i D od lat bez skutku starają się o dziecko, a teraz rozważają adopcję. Czy jednak tak zarysowana przyszłość tych par jest możliwa? Co się jeszcze wydarzy? Jakie ukryte konflikty, przemilczenia, kłamstwa i niemożności skrywają ich wzajemne relacje? Jak piszą krytycy, poprzez trywialne rozmowy autor precyzyjnie obnaża dramaty swych bohaterów.

Szwedzki dramatopisarz, poeta i powieściopisarz Lars Norén, urodzony w 1944 roku, uważany jest za kontynuatora nurtu realistycznego w skandynawskiej dramaturgii oraz stylu jego świetnych przedstawicieli, Henryka Ibsena i Augusta Strindberga. Bywa też zestawiany z Ingmarem Bergmanem. W swych sztukach często skupia się na relacjach rodzinnych, moralnych konfliktach bohaterów, psychicznie okaleczonych i zadających ból innym.

Autor "O miłości" jest uznawany za jednego z najwybitniejszych współczesnych szwedzkich pisarzy, jego dramaty często grywane są na scenach w kraju i za granicą.

Jako ciekawostkę można wspomnieć pięć jednoaktówek pod wspólnym tytułem "Polski hydraulik", napisanych przez pięciu autorów z inicjatywy Larsa Noréna, a zainspirowanych artykułami Macieja Zaremby, Polaka, pracującego w Szwecji jako dziennikarz.