Diabelskie figle i...inne teatralne dania

Teatr Miejski w Gliwicach na święta (online)

Zespół Teatru Miejskiego w Gliwicach, stęskniony bardzo za swoimi młodszymi i starszymi widzami, postanowił nie rozstawać się z nimi na święta i przygotował worek teatralnych prezentów - niespodzianek (oczywiście wciąż w wersji online).

DIABELSKIE FIGLE
Pierwszego dnia Świąt Teatr zaprasza przed ekrany całe rodziny do obejrzenia „Diabelskich figli".
To czytanie performatywne sztuki dla dzieci, autorstwa Ewy Laue, w tłumaczeniu i z piosenkami Jana Wilkowskiego. Na ekranie zobaczą Państwo przede wszystkim aktorów tak zwanej Dużej Sceny, którzy zazwyczaj prezentują się Wam w nieco poważniejszym repertuarze.
Sztuka „Diabelskie figle" to zabawna opowieść, której akcja toczy się trochę w niebie, trochę w piekle a jeszcze trochę na ziemi. Anioły z Mikołajem zajęci są przygotowywaniem i pakowaniem prezentów, a Diabły, jak to diabły robią wszystko, żeby nadchodzące Święta zepsuć. Jak wiadomo, żeby Święta mogły się rozpocząć, musi pojawić się na niebie Pierwsza Gwiazdka.

Wśród anielsko – diabelskich kłótni i przepychanek dzieje się rzecz straszna – Pierwsza Gwiazdka spada na ziemię i ślad po niej znika. Anioły postanawiają ratować Święta i schodzą na ziemię, żeby odnaleźć Gwiazdkę. Oczywiście Diabły nieustannie depczą im po piętach i stają na rogach i ogonach, żeby ta ekspedycja się nie powiodła. Psotom, figlom i wzajemnemu podstawianiu sobie nogi nie ma końca. Ta pełna humoru, lekka i przekorna opowieść pełna jest dźwięków i piosenek przygotowanych do tej bajki przez kompozytora Łukasza Damrycha. Skrzydlate i rogate stado reżyseruje Jerzy Jan Połoński.
wiek widzów: 4+

PROFESOR TUTKA
Klasyczne i kultowe teksty Jerzego Szaniawskiego (drukowane przed laty w „Przekroju") wziął na teatralny warsztat aktor, Rafał Domagała. W dwóch autorskich etiudach wcieli się on w profesora Tutkę i jego asystenta. Korzystając ze środków teatru formy, Rafał przygotował do swojego spektaklu lalkę – pyskówkę (muppeta), która właśnie będzie tytułowym Profesorem.
Forma obu etiud jest lekka i dosyć dowcipna, na co pozwala właśnie język wykreowany przez Szaniawskiego. W jednej z dyskusji Profesor podejmuje temat wyższości jednych instrumentów muzycznych nad innymi. I tak, silnie argumentując swoje racje, udowadnia, przy słuchaniu którego z instrumentów, fortepianu czy skrzypiec, osiągamy większą ekstazę. Dużo w tej zabawnej dyskusji wątków pobocznych , co nadaje całej etiudzie oryginalny i niepowtarzalny koloryt.

Zobaczcie jakie możliwości daje teatr lalkowy, w zestawie z krótkimi formami satyrycznymi. Mamy też nadzieję, że po ich obejrzeniu, z zapałem sięgniecie na półkę po Szaniawskiego i z lubością zanurzycie się w kolejnych opowiadaniach o zabawnym, acz intrygującym Profesorze.
wiek widzów 11+

PAN TADEUSZ? ŚLUBY PANIEŃSKIE?
Aktorka, Iga Bancewicz bawi się konwencją i podchodzi z przymrużeniem oka do tak zwanej Wielkiej Literatury. W jej trochę ironicznym i groteskowym wykonaniu widzowie będą mieli okazję zobaczyć fragment z „Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza oraz „Ślubów panieńskich" Aleksandra Fredry. Jak wybrnie z tego zadania aktorka uzbrojona tylko w lalkę — pacynkę? Przekonajcie się sami.
wiek widzów 11+

FEU (czyli Ogień)
Audiowizualne czytanie performatywne – tak o swoim autorskim projekcie mówią aktorki Antonina Federowicz i Anna Maria Moś. Na warsztat wzięły sztukę swojego kolegi, aktora, dramaturga Kornela Sadowskiego. Pod tajemniczym tytułem „Feu" (czyli po francusku ogień) kryje się trudna do uchwycenia w ramy i traktowania jednotorowo video instalacja, w której aktor, słowo, dźwięk i obraz tworzą kolejne warstwy interpretacyjne. Ten eksperyment teatralny można doświadczać na różne sposoby, rozkładając go na czynniki pierwsze czy też eliminując je.

„Feu" to spektakl bardzo nasycony pierwiastkiem kobiecym. To swego rodzaju sceniczna terapia, choć, do końca nie wiadomo kto jest tu terapeutą, a kto szuka pomocy? Słowa, które słyszymy z ekranu, nabierają szczególnych sensów teraz, w okresie izolacji, kiedy uczymy się bycia samym ze sobą, kiedy boimy się samotności lub zamknięcia w czterech ścianach z osobami, które do tej pory wydawały się nam bliskie.
wiek widzów 16+

Opiekunem artystycznym wszystkich projektów jest dyrektor artystyczny Teatru Miejskiego w Gliwicach – Jerzy Jan Połoński. Zdjęcia i montaż wszystkich materiałów to praca zespołu filmowego Filminati w składzie Bartosz Dziuba i Tomasz Wypych.

Wszystkie video wydarzenia będą dostępne na stronie Teatru Miejskiego w Gliwicach nieodpłatnie i bez logowania. Terminy udostępniania poszczególnych projektów widzowie znajdą w repertuarze, również na stronie Teatru (www.teatr.gliwice.pl).

Daniel Arbaczewski
Materiał Teatru
22 grudnia 2020

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...