Dobry aktor, świetne teksty
"Stachura..." - reż. Piotr Machalica - Teatr im. A. Mickiewicza w CzęstochowiePiotr Machalica śpiewa piosenki Edwarda Stachury i snuje opowieść o życiu poety, który popełnił samobójstwo w lipcu 1979 roku, krótko przed swoimi 42. urodzinami
“Urodziłem się 18 sierpnia 1937 roku w Pont-de Cheuy we Francji. Dzieciństwo miałem spokojne i piękne. Kiedy miałem siedem lat śniło mi się, że posiadam zdolności lotu. Kiedy miałem jedenaście lat, rodzice doszli do wniosku, że należy opuścić słodką Francję i powrócić do jeszcze słodszej Polski. Nie rozumiałem wtedy jeszcze słowa nostalgia. Teraz dopiero rozumiem, ile smutku się w nim zawiera. Osiedliliśmy się w ponurym miasteczku, Aleksandrowie Kujawskim. Tutaj skończyłem szkołę podstawową. Ponieważ wykazywałem wysokie zdolności, oddano mnie do Gimnazjum w Ciechocinku, ażeby zrobić ze mnie inżyniera lub doktora. Po trzech latach przeniosłem się do Liceum Ogólnokształcącego w Gdyni, które ukończyłem i gdzie do tej pory otoczony jestem legendą, jak wyczytałem w tamtejszej szkolnej gazetce. Mając czternaście lat opuściłem dom rodzinny.
Pojąłem się z mgły i jeszcze pojąłem
że mgła nie dusi swoich lecz nosi
jak żagle fenickie fenickich żeglarzy...”
Edward Stachura popełnił samobójstwo w lipcu 1979 roku. Niemalże miesiąc przed swoimi 42. urodzinami. I chociaż w tym roku przypada okrągła – 30-ta – rocznica Jego śmierci, nie chcemy by nasz koncert był patetyczny i rocznicowy. Pragniemy wypowiedzieć tych kilka tekstów Autora “Fabula rasa” , podzielić się z Wami kilkoma Jego piosenkami (niemalże kultowymi niegdyś hitami, by tylko wymienić: Życie, to nie teatr, Białą lokomotywę, Tango triste, Nie brookliński most, Balladę dla Potęgowej, Opadły mgły, Ach, kiedy znowu ruszą dla mnie dni....), ponieważ trochę sami jesteśmy w “stachurowym” nastroju, ponieważ są mądre i piękne i ponieważ tak bardzo nas dotyczą, bez względu na to, ile mamy lat. O ile, rzecz jasna, potrafimy jeszcze kochać i odczuwać ten świat.
