Don\'t worry, be happy
"Życie szkodzi zdrowiu", Wrocławski Teatr KomediaPrzedstawienie Wrocławskiego Teatru Komedia polecam wszystkim tym, którzy w teatrze chcą odpocząć. Jeśli nie chcą siedzieć przed telewizorem, to zapraszam na to przedstawienie. Opowieść wyjątkowo lekka i prawdziwa. Satyra na współczesne środowisko medyczne. To angielska historia, która wpisuje się także w polskie realia.
Nie przeżyjemy katharsis i nie poczujemy się wyjątkowo, ale bez wątpienia będzie to lekcja śmiechu z samego siebie. To śmiech przez łzy. Jedna sala szpitalna, a w niej hipochondryk, śmiertelnie chory i młody chłopak, który zaraził się miłością. To właściwie opowieść o szpitalnych murach, które słyszały bądź były świadkiem niesamowitych historii. To nie magiczna, bajkowa przestrzeń, w którą wprowadzają nas aktorzy, przez postaci przez siebie grane, ale to świat dobrze nam znany. Właściwie jeśli jeszcze dziewiczy, to i tak w końcu każdy z nas zetknie się właśnie z takim kawałkiem podłogi, z zapachem szpitala bądź duszących perfum pielęgniarek. Życzliwy to najgorszy gatunek łajdaków, a szczęśliwy człowiek jest dobry, lecz dobry jest nie zawsze szczęśliwy.
Dynamiczne postaci personelu medycznego i rozterki pacjentów, które z perspektywy nieleżącego obok chorego wydawać mogą się błahe lub śmieszne. Mają jednak głębszy sens, a wymowa przedstawienia jest bezdyskusyjnie dydaktyczna. Różne kreacje kobiet, które powinny nieść ukojenie pacjentom i nieszczęsny lekarz, który sam potrzebuje opieki specjalisty. Tak prawdziwe, że aż śmieszne.
Idąc na przedstawienie Dąbrowskiego, skupiamy się wyłącznie na treści, która nie jest wyszukana, ale stanowi centrum sztuki. Kostiumy wyjęte jak z szafy przeciętnego obywatela RP, choć różowy szlafrok i pluszowy robak uroku dodaje bez wątpienia. Muzyka i światła nie grały tu pierwszych skrzypiec, a poza tym wymagają jeszcze pracy. Brakowało zbioru nut, choć zaczęło się dobrze. Światło niestety wręcz zignorowano. Scenografia poprawna, nie szokuje i nie zachwyca, ale też nie razi.
