Efekt artystyczny, nie terapeutyczny

Aktorów poszukiwała w warszawskich ośrodkach leczenia zaburzeń psychicznych. W osiemnastoletnim dorobku Opera Buffa ma czternaście utworów dramatycznych (m.in. Mega Oferta – Florencja przez W – wę do Rzymu, Haiku Dancing, Wieczny Wypoczynek), poprzez które stara się przedstawić rzeczywistość oczami chorych na schizofrenię.

Dla zespołu liczy się przede wszystkim efekt artystyczny, nie terapeutyczny. Grupa wystawiła m.in. W Zamku Królewskim i Zamku Ujazdowskim, na Wawelu, w Instytucie Teatralnym, w klubach: Chłodna 25, Powiększenie, Le Madame. We wrześniu 2014 zespół wziął udział w uroczystości otwarcia nowej siedziby Cricoteki w Krakowie.

Opera Buffa występowała na międzynarodowych festiwalach teatralnych: Fringe Festival w Szkocji, Madness and Arts Festival w Niemczech. Sztukę Hamlecie, czy wziąłeś lekarstwo? Aktorzy wystawili w szekspirowskiej siedzibie duńskiego księcia – Zamku Kronborg w Elsnorze.

Teatr Opera Buffa przedstawia Luis Bunuel „Hamlet"

W 1929 roku Luis Bunuel pisał scenariusz Psa Andaluzyjskiego. Dwa lata wcześniej wystawił swojego Hamleta w Cafe Select de Montparnasse. Wystąpił w głównej roli wraz z hiszpańskimi przyjaciółmi. Komizm tego tekstu wynika ze sprzeczności między słowem i gestem, dialogi opierają się na nonsensie, działaniami bohaterów kierują kompleksy i obsesje. Wzorem widowisk surrealistycznych sceny zbudowane są na zasadzie zaskakujących skojarzeń przypominających marzenia senne ...

Aktorzy Opery Buffa, osoby chore na schizofrenię, naturalnie wcielają się w postaci tragikomedii Bunuela.

„Szekspirowski Hamlet i Henryk IV z dramatu Luigi Pirandella. Obaj bohaterowie udają szaleństwo, wciągając w swą grę najbliższe im i jednocześnie najbardziej wrogie otoczenie. Po co? Dla obrony przed absurdalnym światem ludzi pozornie zdrowych i z zemsty na nim. Postaci sceniczne Opery Buffa objawiają smutną prawdę: żeby uniezależnić się od presji większości, trzeba być szaleńcem albo dobrze grać jego rolę. Jeśli chodzi o duńskiego księcia, błąka się on po wielu sztukach "teatru szaleńców", pokazując swe różne oblicza. Raz jest Hamletem pacjentem, który zapomniał wziąć lekarstwo, innym razem krnąbrnym młodzieńcem z satyrycznej wersji Jeremiego Przybory ("Hamlecie, me dziecię, pohamuj się przecie!"), w końcu Hamletem z surrealistycznej sztuki Luisa Buñuela"

fragment z albumu „Teatr Opera Buffa Przedstawia"