Eugeniusz Solarski (1901 - 1959)
Aktor teatralny, radiowy i filmowy.Urodził się 27 marca 1901 w Chrzanowie. Zmarł 21 lipca 1959 w Krakowie.
Ukończył gimnazjum i przez dwa lata studiował prawo i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był jednocześnie uczniem Leonarda Bończy-Stępińskiego i Franciszka Wysockiego.
Debiutował pod pseudonimem Norwicz ok. 1919 w operetkowym zespole Teatru Pilarskiego w Krakowie.
W 1919 występował też w zespole objazdowym Stanisława Knake-Zawadzkiego. W sezonie 1920/21 należał do zespołu Teatru im. Słowackiego w Krakowie m. in. „Orlątko" Edmonda Rostanda (Książę Reichsztatu Frantz) w reż. Józefa Sosnowskiego (2 grudnia 1920).
W tym teatrze po kilku występach pod pseudonimem zaczął we wrześniu 1920 używać nazwiska Solarski. W 1921-24 występował w teatrze Bagatela, w 1924-26 w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Warszawie, w 1926-32 w Teatrze Narodowym, a także w Teatrze Nowym i Teatrze Letnim, w 1932-35 znów w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, w 1935-37 na scenach Towarzystwa Krzewienia Kultury Teatralnej w Warszawie (głównie w Teatrze Polskim), w sezonie 1937/38 w Teatrach Miejskich we Lwowie, a w sez. 1938/39 w Teatrze Narodowym i Teatrze Nowym w Warszawie. Podczas II wojny światowej pracował jako kelner w kawiarni Pod Znachorem, a także występował w jawnych teatrach Komedia (1941) i Miniatury (1943-44). Od września 1945 do końca życia występował stale w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, a okresowo także w Teatrze Starym.
Wg Wojciecha Natansona "naturalne warunki predysponowały go do ról amantów. Znawcy teatru przeczuwali w nim jednak inne jeszcze możliwości: przede wszystkim charakterystyczne". Grał m.in. Księcia Reichstadtu ("Orlątko"), Leonarda ("Nie-boska komedia"), Figara ("Cyrulik sewilski"), Gustawa ("Śluby panieńskie"), Pana Młodego ("Wesele"), Fircyka ("Fircyk w zalotach"), Morwicza ("Wilki w nocy"), Markiza ("Mirandolina"), Papkina ("Zemsta"), Rzecznickiego ("Fantazy").
Występował w filmach: „Trudna miłość" (1953), „Godziny nadziei" (1955), „Zimowy zmierzch" (1956), „Warszawska syrena" (1956), „Nikodem Dyzma" (1956).
W Teatrze Polskiego Radia zadebiutował w słuchowisku „Damy i huzary" Aleksandra Fredry (Rotmistrz) w reż. Władysława Krzemińskiego - 13 stycznia 1950, oraz m. in. w „Ożenku" Mikołaja Gogola (Koczkariew) w reż. Bronisław Dąbrowski (25 czerwca 1951), i „Ta trzecia" Henryka Sienkiewicza (Ostrzyński) w reż. Romana Niewiarowicza (6 października 1963).
Był synem Jana i Jadwigi Solarskich.
Źródła: Słownik biograficzny teatru polskiego, E-teatr, FilmPolski
