Euroazjatyckie ćwiczenia na koncentrację

I oto we Wrocławiu odbył się wielki pokaz przyjacielskiego występowaniu kultur Wschodu i Zachodu. Poczynając od wielce precyzyjnego dookreślenia wspomnianych kultur, poprzez nie mniejszą dbałość wykonawczą, na minimalnych uproszczeniach kończąc, skonstatować należy bezwzględnie obiektywnym okiem widza niedzielnego, iż było to widowiska nad widowiska.
Charakteryzowało się ono misterną konstrukcją fabularną, w której uzasadnienia kolejności występowania przedstawicieli kolejnych kultur, były niebywale oryginalne. Owszem, chwilami trudno było nadążyć za awangardową myślą twórców, ale nie od dziś wiadomo, że zbuntowani artyści często są niezrozumiani przez większość społeczeństwa. Jeśli któryś z widzów nie rozumiał także poetyki tańca, czy logiki choreografii, powinien zrzucić swoją niewiedzę na nieobycie w świecie widowisk muzyczno - tanecznych. Zaś okiem widza wymagającego trudno ten spektakl ocenić, gdyż oko wielokrotnie chciało zasłonić się powieką i nie oglądać pląsów "tancerzy". Siłą rzeczy skupienie wędrowało na niepokorne oko, które uznawało, że reflektory, ilość wolnych miejsc na widowni, czy średnia wieku widzów są ciekawsze. Oko jednakże jest spostrzegawcze i niestety odnotowało dziwne podobieństwo wykonawcze tańców, reprezentujących różne kultury, czy niezwykły pomysł uspójniający widowisko, jakim było posyłanie sobie znaczących spojrzeń przez kolejne zmieniające się na scenie grupy. I tak to się działo: spojrzenia, napinanie mięśni, breakdance chasydzki itd. Podobne założenia przy zdecydowanie lepszym wykonaniu można spotkać na pokazie szkolnej grupy zapalonych tancerzy, nie wspominając o uczestnikach programu You can dance, którzy wobec wrocławskich artystów wydają się być niedoścignionym wzorem wykonawczym, którzy chyba w dwuminutowych występach potrafili zawrzeć więcej dramaturgii, niż w Capitolu miało to miejsce przez cały występ. Teatr Muzyczny Capitol we Wrocławiu "Eurazja" inscenizacja, libretto i choreografia: Izadora Weiss scenografia i kostiumy: Ewa Kochańska muzyka: Nigel Kennedy, Jan Sebastian Bach, Dead Can Dance, Bruno Coulais, Alberto Iglesias, Michał Lorenc, Lisa Gerrard, Craig Pruess, Olivier Shanti, Yamato Tancerze: Małgorzata Marcinkowska-Chojnacka, Marzena Socha, Ewelina Adamska, Magdalena Wiczkowska, Monika Urbaniak, Franciszka Kierc, Marta Brendel, Aleksandra Osowicz, Michał Łabuś, Radosław Palutkiewicz, Maciej Cierzniak, Michał Pietrzak, Zbigniew Zasada, Piotr Małecki, Rafał Urbaniak