Fetysz rządzi
"Fetish.wtf" - reż. Dorota Androsz - 20. Międzynarodowy Festiwal Sztuk Performatywnych A PartStudium fetyszu, który zniewala, rządzi, odpycha, podnieca ale także staje się źródłem cierpienia, zaprezentowała grupa teatralna Amareya pod przewodnictwem Doroty Androsz.
Spektakl rozpoczyna się wkroczeniem na scenę trzech performerek w kombinezonach. Początkowo ich ruchy, choć zdecydowane, są ograniczone i nie zdradzają większych emocji. Z minuty na minutę działania kobiet stają się coraz bardziej gwałtowne, niejednorodne, opowiadają odmienne historie. Widzimy narastające zmagania z fetyszem: to walkę z nim, to rozpasane poddawanie mu się całkowicie. Spektakl staje się osobliwym studium: widzimy fetysz seksualny (w wielu odmianach), kult religijny, przywiązanie do mangi, alkoholu, używek, sławy. Performance nabiera tempa. Dziewczyny orgiastycznie oddają się swoim fetyszom, co wieńczy zbiorowe spełnienie.
Fetish.wtf jest przedstawieniem wewnętrznie koherentnym. Nie cierpi z nadmiaru nic nie wyrażającej scenografii: na scenie widzimy tylko giętką karbowaną rurę, a prócz tego kilka przedmiotów – mikrofon, kask, butelkę z tabletkami oraz części garderoby performerek. Spektakl zachowuje dobry rytm, odpowiednio dawkuje napięcie. Aktorki grają przejmująco, choć decydowanie prym wiedzie Katarzyna Pastuszak, której dramatyczna i wyrazista rola nie pozwala o sobie zapomnieć.
Problematyczne jednak może być zbyt szerokie potraktowanie kategorii fetyszu. Do jednego worka wrzucono fetysz seksualny i kult religijny, cześć oddawaną talizmanowi i uzależnienie od nieumiarkowanego jedzenia. Pojęcia zostały przemieszane i zrównane ze sobą.
Spektakl, pomimo osiągniętej na scenie satysfakcji, pozostawia uczucie niedosytu. Widzimy swoistą monografię fetyszu, ale brak odpowiedzi na podstawowe pytanie: po co właściwie? Trudno doszukać się głębszego sensu w działaniach performerek.
Fetish.wtf jest spektaklem dobrze skomponowanym i odpowiednio zagranym. Jednak nie każdemu fanowi performansu taka jego odmiana musi się spodobać, we mnie wzbudził niesmak, ale cóż, o gustach się nie dyskutuje.
