Fortuna kołem się toczy

Liturgia zero spektakl osnuty wokół powieści Gracz Fijodora Dostojewskiego, jest wstrząsającym portretem ludzi uzależnionych od hazardu. Całe miasto chodzi do kasyna, bo widzi w nim jedyną szansę na rozwiązanie wszystkich problemów życiowych. Granie jest próbą znalezienia miłości, szczęścia, rodziny i przyjaciół. Bohaterowie wpadają w błędne koło szaleństwa i staczają się na samo dno.

Ruletka hazardu zamienia się w ruletkę życia. Sceny z kasyna pokazują nie tylko ruch piłeczki po tarczy, ale i zmianę psychiki ludzkiej. Gracze z każdym kolejnym losowaniem tracą samokontrolę i ludzkie uczucia. Zaczynają kierować się tylko zachłannością i instynktem- jak zwierzęta. Zapominają o konsekwencjach, o ważnych dla nich osobach czy o swojej przyszłości, w głowach mają jedynie chęć wygranej. Zamieniają się w piłeczkę- przeskakują z pola na pole i nie mogą przestać, póki nie skończy się runda. Są uwięzieni w ruletce. Jedyną wyrocznią i wybawianiem staje się krupier. Z biegiem czasu stają się obrzydliwi, ich myśli krążą tylko wokół wygranej, krzyczą, biją, drapią, stają się zdobywcami.. lub, jak się okazuje, wielkimi przegranymi. Narastająca dzikość i zawiść przerażają. Era Ziganszyna, która wcieliła się w rolę babci, przedstawiła widzom jak petersburska dama zamienia się w dziką kobietę, która nie cofnie się przed niczym, aby wygrać.

Hazard zabrał bohaterom wszystko. Zniszczył miłość, rozbił rodzinę, odebrał wszystkie środki do życia i pozbawił ich jakichkolwiek uczuć. Liturgia zero opowiada o podejmowaniu decyzji i o ich skutkach. Tak samo jak obstawia się zakłady w ruletce, tak postawić na własne przekonania i konsekwentnie się ich trzymać. Bohaterowie o tym nie wiedzieli.

"Liturgia zero"
Teatr Aleksandrinski (Sankt Petersburg, Rosja)
Autor: Walerij Fokin
adaptacja sceniczna: Aleksandr Zawjałow i Walerij Fokin
scenografia i kostiumy: Aleksandr Borowski
muzyka: Aleksandr Bakszi
reżyseria światła: Damir Ismagiłow
kierownik muzyczny, asystent reżysera: Iwan Błagodior
plastyka ruchu: Igor Kaczajew
asystent reżysera: Ludmiła Filippowa
Aleksiej Iwanowicz - Anton Szagin (aktor Moskiewskiego Teatru Lenkom)
Polina - Aleksandra Bolszakowa 
Mr. Astley - Igor Wołkow
Generał - Siergiej Parszyn
De Grieux - Tichon Żyzniewski
Mademoiselle Blanche - Marija Ługowaja
Babcia - Era Ziganszyna
Gracze - Siergiej Jelikow, Wasylisa Aleksiejewa, Marija Zimina, Jelena Wożakina, Iwan Jefremow, Wiktor Szuraliow, Rusłan Mieszczanow, Siergiej Sidorenko
Krupier - Anton Iwlew
Aleksiej Iwanowicz jako dziecko - Kiriłł Zamyszlajew
Muzycy - Iwan Biezborodow, Dmitrij Zotin, Konstantin Kolesnikow, Igor Mamaj, Andriej Ogorodnikow, Światosław Czereszniczenko, Aleksandr Szczerbakow