Hanna Małkowska (1903 - 1986)

Aktorka, teatralna, filmowa i telewizyjna, reżyser teatralny i kierownik artystyczny teatru, pedagog.

Urodziła się 18 sierpnia 1903 w Warszawie. Zmarła 14 lutego 1986 w Łodzi.

Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Absolwentka kursu dla instruktorów Związku Teatrów Ludowych i do 1939 działaczka tego związku. Przed wojną występowała na scenach Warszawy, Torunia, Częstochowy i Wilna, a od 1933 także reżyserowała.

W czasie okupacji prowadziła tajne nauczanie aktorów w Warszawie. W sezonie 1944/1945 reaktywowała działalność Teatru Fredreum w Przemyślu i nadal reżyserowała. Wraz z mężem – Witoldem Małkowskim zorganizowała i prowadziła roczne Studium Dramatyczne przy tym teatrze. W lecie 1945 przeniosła się do Warszawy i zaczęła nauczać w otwartym przez męża Liceum Techniki Teatralnej. W latach 1945–1948 jako reżyser współpracowała z teatrami w Warszawie, Olsztynie, Toruniu i Kielcach.

W latach 1948–1949 reżyserowała w Teatrze Polskim w Poznaniu, a w latach 1949–1952 grała i reżyserowała w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach oraz w Radomiu. Do 1951 sprawowała też kierownictwo artystyczne sceny radomskiej. Następnie w latach 1952–1953 reżyserowała w Teatrze Nowym w Łodzi, a w latach 1953–1955 i 1956–1957 reżyserowała i występowała na deskach Teatru Powszechnego i Teatru Młodego Widza. W latach 1957–1969 grała w Teatrze im. Stefana Jaracza. W latach 1952–1954 była rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej w Łodzi, a później wieloletnim dziekanem Wydziału Aktorskiego PWSTiF (do roku 1968). Do 1983 była wykładowcą monologu klasycznego. Zasłużony członek ZASP-u.

Występowała również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Niemcy Leona Kruczkowskiego w reż. Feliksa Żukowskiego (1968), Gra o Herodzie Witolda Wandurskiego w reż. Czesława Staszewskiego (1969), Tam i gdzie indziej Stanisławy Fleszarowej-Muskat w reż. Juliana Dziedziny (1970), Jegor Bułyczow Maksima Gorkiego w reż. Feliksa Żukowskiego (1971) oraz w przedstawieniach Sonata widm Augusta Strindberga w reż. Jerzego Grzegorzewskiego (1972) i Tak jest, jak się państwu zdaje Luigiego Pirandello w reż. Laco Adamíka (1976).

Opublikowała m.in. Wspomnienia z Reduty (1960) i Teatr mojego życia (1976). Praprawnuczka Wojciecha Bogusławskiego, córką dramaturga Stanisława Kozłowskiego.

Nagrody i odznaczenia:
1952 - Złoty Krzyż Zasługi
1960 - Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
1962 - Honorowa Odznaka m.Łodzi
1963 - Nagroda artystyczna Miasta Łodzi
1966 - Odznaka 1000-lecia
1973 - Nagroda Ministra kultury i sztuki I stopnia
1981 - Nagroda artystyczna Miasta Łodzi

Źródło: Wikipedia, E-teatr

Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
18 sierpnia 2021
Portrety
Hanna Małkowska

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...