Joanna Keller (1935 - 1977)

Ukończyła w Warszawie Liceum im. Stefanii Sempołowskiej, następnie studiowała na Uniwersytecie Warszawskim slawistykę, którą ukończyła w 1956. W czasie studiów statystowała w Teatrze Polskim oraz współpracowała z kabaretem Pinezka. W 1956-58 była lektorką w Wojskowej Akademii Politycznej. W 1958-62 studiowała w krakowskiej PWST.

Debiutowała 2 września 1962 w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku jako Helena ("Sen nocy letniej") i do 1965 występowała w tym teatrze, w takich rolach, jak np. Lady Mortimer ("Henryk IV"), Hanka ("Moralność pani Dulskiej"), Marta Boli ("Fizycy"), Guwernantka ("Nagi król"), Masza ("Czajka"), Lady Carlisle ("Wachlarz lady Windermere"), Liesel ("Niemcy"). Za rolę Teodory ("Dowód osobisty") dostała "Stańczyka" - nagrodę gdańskiego miesięcznika "Litery".
W 1965-69 należała do zespołu Teatrów Dramatycznych we Wrocławiu; grała m.in. Febe ("Jak wam się podoba"), Hildę Fajtcacy ("Sonata Belzebuba").
Następnie wróciła do Warszawy i w 1969-73 występowała w Teatrze Ziemi Mazowieckiej, a od 1 listopada 1973 do końca życia w Teatrze Ochoty. Jej role z tego okresu, to m.in. Maria ("Warszawianka"), Michasiowa ("Panna Maliczewska"), Dziewczyna ("Spotkanie w ciemnościach"), Anna ("Odsłonięcie"), Profesor Pużyńska ("Egzamin"), Pani Monteki w plenerowym przedstawieniu "Romea i Julii".

Opracowywała montaże poetyckie dla teatru małych form (np. poezja młodopolska pt. "Na dnie zwierciadeł"; współczesna poezja kobieca pt. "Jestem", wspólnie z Zbigniewem Kopalką i Janem Siekierą program o Leninie pt. "On") oraz monodramy (np. "Matczyne pole" wg Czingiza Ajtmatowa). Brała udział w szkoleniowych obozach młodzieżowych grup teatralnych, prowadzonych przez Teatr Ochoty.

"Wysoka, szczupła, miała wyrazistą twarz i wielkie gorejące oczy". Była aktorką obdarzoną wrażliwością liryczną i zdolnościami komediowymi, "wzbogaconymi wyczuciem stylu i umiejętnością dowcipnej stylizacji" (Michał Misiorny).

Grała około czterdziestu ról, ostatnią była Kaleria ("Letnicy", prem. 2 marca 1977) - "postać na przemian smutnej i egzaltowanej, sympatycznej i żałosnej zarazem poetessy" (Misiorny).

Pisała opowiadania, które były drukowane w czasopismach i dziennikach ("Kultura", "Literatura", .Życie Warszawy").

Była córką Antoniego Kellera i Wandy z Rostkowskich, żoną aktora Stanisława Michalika, wnuczką Bronisława Rostkowskiego i Aleksandry Rostkowskiej.

Nagrody:
1964 - Gdańsk - Order Stańczyka - nagroda pisma "Litery" za rolę Teodory w przedstawieniu "Dowód osobisty" Marii Jasnorzewskiej-Pawlikowskiej w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku.

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego, E-teatr, FilmPolski