Julian Jabczyński (1923 - 2008)

Aktor teatralny, telewizyjny, radiowy i filmowy.

Urodził się 31 marca 1923 w Stanisławowie, zmarł 17 stycznia 2008 w Krakowie.

Debiutował w operetce Zemsta nietoperza w Teatrze Muzycznym Towarzystwa Przyjaciół Żołnierza w 1945 roku. Poza krótkimi epizodami w swojej karierze, kiedy to występował w Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu (1946-1947) i Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1948-1949), gdzie współpracował z Iwo Gallem, nieprzerwanie związany ze scenami krakowskimi: z Teatrem im. Juliusza Słowackiego (1945-1946), (1954-1956) i (1966-1979), Teatrem Kameralnym T.U.R. (1947-1948), Teatrem Dramatycznym (1949-1954), Teatrem Starym (1956-1964), Teatrem Ludowym (1964-1966) i Teatrem Bagatela (1979-1988). Z przeszło 100 zagranych ról, najbardziej cenił zagrane w sztukach Mrożka: Kapitana w Indyku, Grubego w Na pełnym morzu, Generała w Śmierci porucznika, Mata Urbana w Huraganie na Cainie i Hotelarza w Dziewięciu bez winy. Grywał u tak wybitnych reżyserów jak: Lidia Zamkow, Jerzy Kreczmar, Jerzy Jarocki czy Jan Biczycki.

Przez ponad 30 lat występował też w Jamie Michalika.

Posiadał także na swoim koncie prawie 30 ról filmowych. Najstarsza - Węgier Harandy - w filmie „Zaczarowany rower" w reż. Silika Sternfelda (premiera 25 grudnia 1955) oraz „Podhale w ogniu" (1955) „Rękopis znaleziony w Saragossie" (1964), „Jowita" (1967), „Lalka" (1968). „Wodzirej" (1977), „Śmierć prezydenta" (1977) oraz „Schodami w górę schodami w dół" (1988).

W serialach filmowych: „Wielka miłość Balzaka" (1973), „Janosik" (1973), „Z biegiem lat, z biegiem dni..." (1980), „Blisko, coraz bliżej" (1986), „Modrzejewska" (1989), „Opowieść o Józefie Szwejku i jego drodze na front" (1996) i „Sława i chwała" (1999).

Także w Teatrze Telewizji wystąpił w wielu przedsięwzięciach m. in.: „Letnicy" (1970), „Pigmalion" (1971), „Pastorałka" (1979), „Iwanow" (1979), „Nie-boska komedia" (1982), „Opowieści Lasku Wiedeńskiego" (1983), „Ryszard III" (1989), „Portret Doriana Graya" (1993), „Wesele Figara" (1994), „Maskarada" (1995), „Sława i chwała" (1997) oraz „Matka Courage i jej dzieci" w reż. Laco Adamika (29 września 1997).

Prywatnie był mężem aktorki i tancerki Zofii Więcławówny.
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Źródła: Wikipedia, E-teatr, FilmPolski

Opracował Ryszard Klimczak
Dziennik Teatralny
1 kwietnia 2023

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...