Kiedy COŚ przestaje istnieć
"Strach" - reż. Małgorzata Wdowik - TR WarszawaStrach pojawia się w mgnieniu oka. Twój oddech przyśpiesza. Dłonie stają się lepkie. Ciało sztywne. Czas zwalnia. Słyszysz głosy, których nie powinieneś słyszeć. Widzisz obrazy, których tak naprawdę nie możesz zobaczyć. Czujesz zapach, który nie istnieje. W twoim otoczeniu pojawia się COŚ, czego nikt nie zna. To COŚ jest ci coraz bliższe. Nagle obce COŚ staje się czymś twoim. Prawdziwy koszmar zaczyna się wtedy, kiedy COŚ przestaje istnieć.
Spektakl „Strach" Małgorzaty Wdowik i zespołu to próba dotarcia do źródeł naszych własnych lęków. Twórcy szukają ich w opowieściach ludowych i popkulturowych, we wspomnieniach rodzinnych i doświadczeniach politycznych. Budują z nich świat zawieszony między fantazją a koszmarem sennym, w którym najważniejsza staje się walka o swój strach. Dzięki niemu czujesz się naprawdę wolny. Jednym z kluczowych elementów spektaklu jest jego warstwa dźwiękowa, za którą podąża widz.
Od twórców spektaklu:
W świecie strachu opowieścią nadrzędną jest dystopia. Poznajemy świat okropności, które są rezultatem nieodpowiedzialnej polityki danej społeczności. Od rodziny, aż do społeczeństwa. Nikt nigdy nie był bez winy. Wszyscy cierpią tak samo. Strach przed taką przyszłością jest obezwładniający.
Aby lęk dyscyplinował jednostkę wystarczy konsekwencja w dozowaniu bodźców, które uruchamiają najgorsze koszmary: Rób tak, aby to już nigdy się nie powtórzyło. Nigdy nie rozmawiaj z nieznajomym. Nie wychodź przed szereg. Uciekaj!
Strach to wirus, który nie pozwala o sobie zapomnieć. Z jednej strony całkowita utrata kontroli, z drugiej – skomplikowane narracje od baśni do grozy, które utrzymują status quo. W końcu łatwiej przestraszyć się potwora z legendarnego horroru, niż przyznać się, że paraliżuje cię coś, czego nikt nie może zobaczyć. Strach jest wspólny i najczęściej zarządzany z zewnątrz tak, aby nikt nie mógł czuć się bezpiecznie. Jeśli karmisz się strachem, jesteś częścią większej struktury. Jeśli lękasz się tak, jak inni, nigdy nie będziesz sam. Jeśli wiesz, że gdzieś tam mieszka COŚ, to nie dajesz się oszukiwać. Kontrolujesz zamiast być kontrolowanym. Sam decydujesz, kto rządzi strachem. Oswajasz go i masz świadomość, że ten piękny sen może się w każdej chwili skończyć:
Kto mnie zbudził – zapytał bożek
Zbudziła cię ta dziecina
Kto mnie wystraszył
Ta tu dziecina cię zbudziła, i ta dziecina cię wystraszyła
(...)
Dziecina ta sen twój zmąciła.
Przyprowadź mi ją (...)*
*Babilońska kołysanka
