Komediowy weekend z "Bobiczkiem" 5 i 6 października

"Bobiczek"

Hanoch Levin

Rodzina. Hanoch Levin poświęcił jej znaczną część swojej twórczości, określa się ją mianem komedii rodzinnych. Jaki obraz rodziny przedstawia nam autor „Bobiczka"?

Gorzko, gorzko...  Bohaterowie Levina to niespełnieni nieudacznicy o wielkich aspiracjach. Chcą rzucać swe żony w poszukiwaniu lepszej partii i lepszego życia. Próbują ułożyć sobie życie z kobietą, którą wydają się kochać, ale nie chcą nic na tym stracić. Kochają swe dzieci, ale pod warunkiem, że te żyją tak, jak sobie tego życzą rodzice.  Levin portretuje rodzinę jako pole wiecznej walki interesów jej członków. Walczą o prymat nad innymi, ich kompleksy nie pozwalają im w tej walce ustać. Karmią się poniżaniem swych bliskich, bez których nie mogą się zresztą obyć.

Toksycznie. Wszyscy zdają się być w sztukach Levina jakoś uwiązani. Tak jakby wszystkich łączyła przysłowiowa, monstrualna pępowina. Syn wraca po latach do matki, jednocześnie jego żona mówi mu, że nic nie jest bez niej wart, że „żyje z nią i dla niej". Podobnie kobiety trwają przy mężach, którzy je poniżają, okpiwają. Boją się samotności.

W masce. Ostatecznie rodziny są widzami spektaklu, który każdy z ich członków odgrywa przed innymi na co dzień. Zakłamuje swój obraz, stara się udawać  kogoś innego, nie chce poznawać prawdy o sobie. Ale przecież  żony, dzieci, mężowie znają się aż nadto dobrze. To daje im przewagę, mogą upokorzyć swych bliskich, zdobywać  nad nimi przewagę i przekonywać się o swej wyższości...

Hanoch Levin skanuje obraz życia rodzinnego nie pozostawiając widzowi wielu wątpliwości. Jednak wszystko to serwuje z bardzo dużą dozą komizmu. Śmiech przez łzy, to właśnie czeka widza w teatrze Levina.

Recenzje:

Pamiętacie wieńczącą niemal każdy odcinek serii "Benny Hill Show" sekwencję szalonej, nieco surrealistycznej, absurdalnej (puszczanej w przyspieszonym tempie) ucieczki Benny'ego przed gromadą rozwścieczonych postaci, pośród których dominowali lubieżni starcy, roznegliżowane panienki oraz szacowne matrony (z chustami na głowie)? Właśnie taki jest najnowszy spektakl Teatru Zagłębia: zabawny, przaśny, odrobinę tragiczny. Pełen ciekawym pomysłów, choć nie zawsze do końca zrealizowanych. To spektakl, na którym można się zaśmiać bez poczucia zażenowania, które odczuwam podczas oglądania większości komediowych produkcji regionu.[Michał Centkowski, Nowa Siła Krytyczna]

Z nowego przedstawienia Teatru Zagłębia w Sosnowcu publiczność wychodzi szczerze rozbawiona. I tak ma być, bo "Bobiczek" Hanocha Levina, brawurowo zrealizowany przez Łukasza Kosa, ma wszystkie cechy dobrej komedii.[Henryka Wach – Malicka, Dziennik Zachodni]

Sosnowiecki Teatr Zagłębia, do niedawna bardzo prowincjonalna scena, w ciągu półtorarocznej dyrekcji Zbigniewa Leraczyka i Doroty Ignatjew stał się ważnym punktem na naszej mapie teatralnej. „Bobiczek" Levina – to jedna z najlepszych polskich realizacji dramatu tego izraelskiego dramatopisarza. [Danuta Lubina – Cipińska, Rzeczpospolita]

Brawa należą się w zasadzie za wszystko – za doskonałą grę aktorską całego zespołu, dowcipną  warstwę słowną, za trafny komentarz muzyczny i pomysłową  scenografię Pawła Walickiego. Nowy, zrealizowany inteligentnie, odważnie i z rozmachem spektakl Łukasza Kosa jest niewątpliwie kolejnym sukcesem Teatru Zagłębia. [Agnieszka Bednarz, Dziennik Teatralny Katowice]