KON- TEKSTÓW dzień trzeci

Marta Guśniowska napisała bajkę dla dzieci, która oparta jest na dziejach żyjącego w średniowieczu Świętego Franciszka. Nie jest to oczywiście trudny w odbiorze dla najmłodszych żywot świętych, lecz zabawna historia, która kończy się morałem. Święty Franciszek żył na przełomie XII i XII wieku. Był synem bogatego włoskiego kupca Piotra Bernardone i wędrownym kaznodzieją. Założył zakon franciszkanów. Pewnie większość dzieci, która znajdowała się na sali znała tę postać i wiedziała, że żył on w ubóstwie, pochodził z Asyżu i dawał innym przykład, jak żyć w miłości wśród ludzi i natury. Najpierw na podstawie jego historii, powstała książka, pt. Kwiatki świętego Franciszka, a po wielu latach możemy zobaczyć spektakl, który bazuje na jego czynach i cudach.

Przedstawienie trwało godzinę, więc żaden z małych widzów nie miał w tym czasie problemów z koncentracją. Święty Franciszek był dla obecnych na widowni nie tyle świętą, co zabawną, figlarną i sympatyczną postacią. Guśniowska skupiła się na motywach zwierzęcych, które bezdyskusyjnie zainteresowały dzieci. Nie odbiegała w tym oczywiście od rzeczywistych zmagań Franciszka, który uwielbiał zwierzęta. Bohater, którego od razu polubili najmłodsi widzowie, gdyż biło od niego ciepło i widać było, że lubi dzieci, wędruje przez świat i spotyka po drodze żywe stworzenia, między innymi osła, kreta, kaczki i wilka. Wędrując z uśmiechem na twarzy, jedna ze sobą wszystkich i chce naśladować swym życiem Chrystusa. Często robi to przy pomocy widowni, która chórem podpowiadała mu rozwiązania. Namawia do życia w miłości i zrozumieniu. Tłumaczy, że trzeba być pokornym i każdy dla każdego jest bratem. To bajka o tym, jak nie należy postępować, czego się wystrzegać, a jakie zachowanie zasługuje na pochwałę. Bajka opowiada również o tym, jak Franciszek rozmawia z ludźmi, jednak przekonywanie ich do innego życia, nie jest takie łatwe, jak w przypadku zwierząt. Do nich szybciej docierają argumenty, które świadczą o tym, że nie należy się kłócić, być upartym czy ponurym. Święty Franciszek jest bohaterem, który wskazuje nie tylko małym widzom, drogę życia. Jego przygody i trudne pytania na jakie odpowiada idąc przed siebie, zostały wplecione w komiczne sytuacje, które jednocześnie bawiły i uczyły.

Gromki śmiech dzieci na sali świadczy o tym, jaki odniesiono sukces, łącząc ważny temat z zabawną historią człowieka, który jeszcze wtedy, nie został świętym. Widzowie oglądali poczynania małego Franka, ale tuż nad nim, znajdował się stary Franciszek. Obserwował go, ale także opowiadał swe dzieje Świętej Klarze, która z kwiatów stworzonych przez Boga, plotła wianek. Święty Franciszek był obserwatorem, ale także narratorem, który opowiadał historię, którą mogliśmy obejrzeć, kierując swój wzrok nieco niżej.

Dzieciom prócz świetnej zabawy dostarczonej przez artystów, zagwarantowano lekcję o tym, jak powinno się żyć. Zobaczyły także jak różne mogą być lalki i kukły w teatrze oraz w jaki sposób można operować światłem. Wszystkiemu towarzyszyło kilka piosenek, w których tle, słychać było flet oraz gitarę. Na pierwszym planie umiejscowione były kolorowe i ciekawe lalki, a wbrew pozorom w tle, słychać było głosy aktorów, bez pomocy których osioł, kaczki, wilk czy wąż nie ożyłby. Zwierzęta były bohaterami, ale także stanowiły scenografię. Bez nich przedstawienie nie mogłoby się obyć, a bez jakichkolwiek przedmiotów…właściwie tak. Zwierzęta te zostały ożywione przez aktorów, którzy użyczyli im swych głosów oraz pomogli się przemieszczać.

Widzowie spędzili miło czas obcując z żywą sztuką. Bawili się i uczyli jednocześnie.