Koncepcja programowo-organizacyjna

Instytut Teatralny

Portal Teatrologia.info opublikował koncepcję programowo-organizacyjną Instytutu Teatralnego autorstwa Mirosława Pawłowskiego.

WPROWADZENIE

Ideą Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie powinna być rozmowa o teatrze. Rozmowa, która buduje społeczeństwo wolne od uprzedzeń, otwarte i światłe. Wśród zadań, które chciałbym zrealizować jako kandydat na dyrektora Instytutu, jest integrowanie środowiska poprzez udostępnienie Instytutu na prezentacje poglądów poprzez dyskusje, badania naukowe, edukację, produkcję, działania wydawnicze i prezentację spektakli. Moim celem jest również przygotowanie cyklu projektów edukacyjnych oraz pracowni artystycznych, które pozwolą na zdobywanie kompetencji i umiejętności w różnych aspektach sztuki teatralnej, a także organizacja wydarzeń propagujących teatr i przedstawiających nowe kierunki rozwoju europejskiego i światowego teatru. Dlatego też Instytut powinien być miejscem spotkań z twórcami oraz teoretykami teatru, dzięki którym będziemy mogli wspólnie podejmować szereg działań otwierających widzów na szeroko rozumianą sztukę teatralną i ułatwiających również jej zrozumienie.

Przygotowanie programu to podjęcie rozmowy o potrzebach widzów i ich aspiracjach w dziedzinie sztuki oraz edukacji teatralnej. Powołanie nowego dyrektora niewiele zmieni, jeśli nie powstanie przestrzeń porozumienia między ludźmi w każdym wieku. Już dziś widać wyraźnie przemianę miasta oraz wzrost świadomości społecznej jego mieszkańców. Ich zaangażowanie i aktywność generuje mnóstwo pomysłów oraz inicjatyw. Kultura to zatem także kreatywność, ogromna chęć realizacji własnych inicjatyw, dbania o swoje otoczenie - w sferze materialnej, ale i potrzeb wyższych. Takie postrzeganie funkcjonowania Instytutu jest szansą na wspólne projekty artystyczne, edukacyjne i społeczne satysfakcjonujące twórców i mieszkańców - zgodne z ich potrzebami i aspiracjami. Podjęcie wspólnych działań przez pracowników Instytutu Teatralnego, szeroko rozumianych twórców, mieszkańców, szkoły (w tym również szkoły i uczelnie artystyczne), instytucje teatralne, organizacje pozarządowe na rzecz kultury i edukacji teatralnej sprawią, że nowoczesny Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego stanie się miejscem łączącym nowoczesność z tradycją.

FUNKCJONOWANIE

Instytut Teatralny to / łączenie / pokolenia / pasja / emocje / kapitał /sztuka / człowiek w teatrze / historia / kreacja / kształcenie / drogowskaz / artysta / wolność / piękno / badania naukowe / literatura /współpraca / wspólnota / zawód /

Celem Instytutu Teatralnego będzie połączenie inspiracji, aktywacji oraz upowszechnianie uczestnictwa w kulturze teatralnej i skierowanie Instytutu na ścieżkę rozwoju opartą o WIEDZĘ, KREATYWNOŚĆ I INNOWACJE.

Misją Instytutu Teatralnego jest stworzenie otwartej przestrzeni interdyscyplinarnej - opartej na edukacji, swobodnym poszukiwaniu i definiowaniu teatru i estetyki. To miejsce na mapie Warszawy, gdzie można realizować własne koncepcje oraz projekty badawcze dotyczące teatru. To także miejsce w Internecie służące tym celom. To poczucie, że możesz każdego dnia przyjść i znaleźć coś dla siebie. To miejsce stworzone do pobudzanie ciekawości świata i dawanie narzędzi do jego zrozumienia oraz promowania i propagowania twórczości teatralnej. To spotkania z uznanymi twórcami polskiego teatru oraz debiutantami.

To miejsce przyjazne z duszą i charakterem - stworzone, aby uczyć, wzruszać i zachwycać.

Wizja - stać się miejscem eksponującym i wykorzystującym w sposób efektywny, a jednocześnie respektujący zasady rozwoju zrównoważonego potencjał kultury polskiej. Kultury

opartej w szczególności o dziedzictwo i tradycję polskiego teatru oraz bogactwo innych dziedzin sztuki powiązanych z teatrem. Instytut będzie miejsce jeszcze bardziej rozpoznawalnym, nowoczesnym, otwartym na potrzeby mieszkańców, studentów i absolwentów szkół artystycznych ihumanistycznych, artystów, teatrologów. Poniżej przedstawiam założenia programowe i komunikacyjne układające się w pewną warstwę poszukiwań.

ZAŁOŻENIA

Współczesny świat to niezwykle skomplikowany system naczyń połączonych, który dynamicznie się zmienia. Dlatego z czasem pewne warstwy mogą zostać wzbogacone, a inne ograniczone - zgodnie z zasadą zaspokajania potrzeb w danym momencie. Instytut Teatralny będzie należał do grupy obiektów użyteczności publicznej służących systematycznej, "organicznej" pracy w dziedzinie edukacji, animacji, upowszechniania i dokumentowania twórczości teatralnej. Dlatego warto postulować, aby taka instytucja jak Instytut Teatralny mogła edukować samym swym wyrazem przestrzennym, na równi z codzienną aktywnością wynikającą z programu działania. Wstępna myśl to np. ogród Jazdowa, który może być rodzajem placu miejskiego z zieloną ścianą drzew, stołami, pufami. To miejsce, w którym w okresie letnim spotkają się wszyscy pracownicy, mieszkańcy, twórcy i goście. To tam będą przecinać się wszystkie szlaki komunikacyjne.

INTERESARIUSZE INSTYTUTU TEATRALNEGO: Mieszkańcy, teatromani

CEL: otwarty dostęp do dóbr kultury teatralnej, edukacja zawodowa młodzieży nastoletniej, edukacja w czasie wolnym, ambitna rozrywka, miejsce spotkań, miejsce dostępu do wiedzy i do biblioteki również multimedialnej.

ORGANIZACJE I INSTYTUCJE (np. Filmoteka Narodowa - Instytut Audiowizualny, Instytut Adama Mickiewicza, Narodowe Centrum Kultury, ZASP - Stowarzyszenie Polskich Artystów Teatru, Filmu, Radia i Telewizji).

CEL: dokumentacja i promocja dorobku instytucji i osób, współdziałanie w zakresie rozwoju widowni polskich teatrów, badania i rozwój w zakresie polskiego teatru, a w szczególności twórczości i dorobku wybitnych osobowości ze świata sztuki, pozyskiwanie dotacji dla IT, pozyskiwanie zasobów filmowych w tym licencji, i nośników na potrzeby działalności programowej IT; współpraca z ekspertami i konsultacje.

BRANŻA TEATRALNA - osobowości polskiego teatru, dziennikarze teatralni, teatrolodzy

CEL: współpraca w zakresie świadczeń edukacyjnych oraz dostępu do archiwum i inicjowaniu działalności badawczej promocja teatru. Kontakt z artystami oraz przedstawicielami zawodów technicznych, usługi edukacyjne, prowadzenie masterclass, konsultacje dramaturgiczne dla młodzieży oraz spotkania, debaty, wieczory autorskie, kontakt z twórcami teatralnymi w ramach Dyskusyjnego Klubu Teatralnego.

SZKOŁY - placówki nauczania szkolnego

CEL: oferta dla klas wczesnoszkolnych i liceów oraz szkół technicznych, wspieranie i łączenie nauczycieli zainteresowanych teatrem współpracujących np. z Filmoteką Szkolną FINY.

Zagospodarowania czasu pozaszkolnego we współpracy z nauczycielami, świetlicami i bibliotekami szkolnymi.

INSTYTUCJE KULTURY Z ZAGRANICY - promocja polskiego teatru, stypendia zagraniczne dla młodzieży, wymiana grup

PLANY KOMUNIKACYJNE

Przyjazny i nowoczesny wizerunek Instytutu Teatralnego to kierunek, który prowadzi do nowoczesnych standardów spełniania publicznej roli ośrodka - zachęcania do uczestnictwa w kulturze, a także poszukiwania odbiorców oferty kulturalnej i artystycznej. Dlatego będziemy w sposób konsekwentny i świadomy budować markę instytucji, rozwijając ofertę kulturalną w oparciu o pamięć i dorobek artystyczny wielu pokoleń artystów, dbając także o spójność wizualną wszystkich produktów i oferty merytorycznej Instytutu (logo, kreacje graficzne, plakaty, ulotki i programy). Zaproponuję zmianę strony internetowej na bardziej wyrazistą, która będzie przyjazna dla odbiorców korzystających zarówno z komputerów, jak i urządzeń mobilnych, będzie interaktywna i nasycona treściami multimedialnymi z czytelnym programem Instytutu oraz portfolio pracowników i współpracowników. Stworzymy angażujące i "żyjące" profile w mediach społecznościowych. Wykorzystując różne serwisy, będziemy mogli maksymalnie rozszerzyć grupę docelową, obejmując ludzi w różnym wieku, różnych zainteresowaniach i odmiennych trybach życia. Wsparciem dla ww. działań podstawowych będą również gadżety i "produkty kulturalne", które będzie spinać hasło "DOŁADUJ SIĘ TEATRALNIE" - między innymi takie, jak: koszulki, plecaki dla uczestników zajęć, dzwonki i aplikacje do telefonów, kartki elektroniczne na święta, zakładki do książek, malowanki teatralne, puzzle, gry typu memory, kalendarze z planem lekcji. Wszystkie te materiały powinny stać się ważnym elementem przyciągnięcia i przywiązania odbiorcy. Nasze działania muszą objąć w dalszej kolejności również akcje happeningowe realizowane przez twórców oraz samych uczestników zajęć, warsztatów i projektów realizowanych w Instytucie. Akcje te odbywałyby się w miejscach, skupiających dużą liczbę przechodniów, wchodząc z nimi w interakcje, a przestrzeń miejską i publiczną dekorując, interpretując czy wreszcie zdobywając w performatywnym geście. Pierwsze badanie rynku:

"TEATRALNY STÓŁ CIEKAWOŚCI - 25 metrów współpracy". Przy tym stole w ogrodach Jazdowa będziemy się konsekwentnie spotykać, organizować działania artystyczne, debaty i śniadania z muzyką na żywo. Będziemy aktywizować mieszkańców tak, aby to miejsce stało się tętniącym życiem organizmem. Pobawimy się w skojarzenia, wymyślimy znaki, które charakteryzować będą uczestników i namalujemy je, np. na torbach. Będą to warsztaty dotyczące interpretacji hasła "Nikt nie jest doskonały" - nasze skojarzenia; wyobrażenia, kolory dotyczące funkcjonowania tego miejsca. Zastosowań będzie wiele, bo takie znaczenia będzie miał "Teatralny Stół Ciekawości". "Odjazd i czas na sztukę" - przystanek i autobus (akcja ambientowa), instalacja na wybranych przystankach i autobusach komunikacji miejskiej. Akcja ma umożliwić widzom odbiór sztuki teatralnej w codziennym życiu, w przestrzeni, która nie kojarzy się ze sztuką, w sytuacji życiowego pośpiechu, pracy, itd. - zachęcając równocześnie do odwiedzenia Instytutu. Znaczek pocztowy na chodniku z napisem "Przyślij swoje dziecko, teatr nie szkodzi", "Odwiedź nas zapraszamy codziennie" lub "IT droga do sztuki" i numery autobusów jak dojechać do Instytutu Teatralnego. INFOMATERIAŁY skierowane do osób, które z własnej inicjatywy nie poszukują informacji o naszych kulturalnych projektach, eksponowane w miejscach ich aktywności życiowej. W tym celu mam zamiar zachęcić do współpracy placówki oświatowe oraz przedsiębiorców - dając możliwości umieszczania naszych materiałów takich, jak: naklejki, ulotki, być może plakaty informujące o działalności.

Koncepcja kierunków działań merytorycznych Instytutu

Instytut Teatralny nie powinien działać schematycznie, lecz być jednostką aktywnie uczestniczącą w życiu środowiska, do którego przynależy. Stwarzać możliwości twórczego rozwoju tym, którzy go potrzebują. Powinien realizować swoje projekty oraz uczestniczyć w projektach partnerów i poszukiwać nowych idei i myśli we współczesnych formach teatralnych poprzez:

a. działalność środowiskową,

b. działalność ogólnopolską,

c. międzynarodową.

Warto przy tym pamiętać, że plan działalności Instytutu powinien mieć charakter długofalowy i być obliczony na wieloletnią pracę oraz ciągły rozwój tej formy. Instytut powinien adresować swoją ofertę również do szerokiego grona odbiorców ze szczególnym uwzględnieniem dzieci i młodzieży. W związku z powyższym działalność Instytutu powinna przebiegać na dwóch równoległych płaszczyznach obejmujących: działalność popularyzatorską i naukową Instytutu (wystawy multimedialne, festiwale i przeglądy, badania naukowe, debaty, wydawnictwo), działalność edukacyjną, animacyjną i kulturalną w ramach Ośrodka Działań Twórczych.

Oba te aspekty działań powinny być ze sobą ściśle powiązane.

Działalność popularyzatorska i naukowa.

Zamierzam zwracać dużą uwagę na dziedzictwo polskiego teatru i korzystać z doświadczenia nestorów w celu rozwinięcia formuły Instytutu Teatralnego, która łączy teorię z praktyką.

W ramach tej działalności nadal będziemy kontynuować wszystko to, co sprzyja gromadzeniu, dokumentowaniu życia teatralnego polskiego teatru. Obejmować to będzie również inicjowanie i wspieranie badania nad teatrem oraz aktywne uczestnictwo Instytutu w obszarze promowania teatru w Polsce i zagranicą. Dotychczasowe zaangażowanie Instytutu w przedsięwzięcia ogólnopolskie i międzynarodowe takie jak: Teatr Polska, Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, Placówka, Konkurs na pracę magisterską, Konkurs fotografii teatralnej, Teatroteka oraz Praskie Quadriennale należy wzbogacić o nowoczesne formy promocji i przekazu oraz zaproponować nowe działania i strategie twórcze takie jak Master Class. Klasa mistrzowska obejmować będzie: reżyserów, aktorów, scenografów czy reżyserów światła. Nawiązanie współpracy z młodymi reżyserami w celu umożliwienia pierwszej realizacji spektaklu dla dzieci i pomocy grupom teatralnym w przygotowywaniu niezależnych przedstawień dla dzieci i młodzieży. Nawiązanie współpracy z Teatrem Telewizji w sprawie odtwarzania z komentarzem klasyki teatralnej. Opracowanie kalendarza wystaw multimedialnych przygotowanych wspólnie ze scenografami i kompozytorami obejmujących w swoim zakresie popularyzację postaci i ich twórczości jak Stanisław Wyspiański, Zofia Stryjeńska czy nawet prezentacje Polski w malarstwie historycznym oraz np. wystawę multimedialna "Polscy malarze impresjoniści", tak aby widz mógł zanurzyć się w zwielokrotnionych i powiększonych obrazach przy dźwiękach muzyki.

Edukacja poprzez teatr i współpraca z placówkami oświatowymi.

Dla młodych ludzi teatr może stać się platformą edukacji, której brakuje w systemie szkolnym.

Miejscem, w którym do rozwiązania społecznych i cywilizacyjnych problemów dochodzi się w drodze kreacji, gdzie sztuka otwiera się na zjawiska zachodzące we współczesnej Polsce i świecie. Temu celowi będzie służyć działalność edukacyjna w ramach ośrodka warsztatowego i rezydencyjnego, który będzie rozwijał nowe interdyscyplinarne metody kształcenia:

Instytut w podróży to nowa forma działalności oparta na stworzeniu własnego mobilnego punktu teatralnego składającego się z olbrzymich klocków do złożenia i wykorzystywania przez animatorów podczas imprez plenerowych;

Lato w Jazdowie to letni cykl imprez dla dzieci i dorosłych w ogrodzie między innymi prezentacje spektakli lalki i przedmiotu oraz zaproszonych artystów z innych dziedzin sztuki np. cyrkowej;

lekcje teatralne dla różnych grup wiekowych i społecznych polegające na edukacji poprzez

analizę dramatu, warsztaty oraz popremierowe spotkania z twórcami moderowane przez specjalistów z różnych dziedzin;

warsztaty teatralne, warsztaty z twórczego pisania (creative writing);

warsztaty scenograficzne prowadzone przez scenografów i kostiumologów w ramach realizowanych projektów.

Podczas warsztatów uczestnicy nauczą się nie tylko zasad tworzenia tekstów, recenzji, rysowania storyboardów, ale również organizowania pracy w teatrze (w tym reguł związanych z oświetleniem, budowaniem dekoracji, muzyką pracy z aktorem). Zyskując rozmaite umiejętności praktyczne, nabędą również świadomość jak długie i skomplikowane dochodzenie do efektu końcowego zwanego spektaklem.

Specjalna oferta edukacji teatralnej będzie skierowana do nauczycieli i uczniów, którzy chcieliby poszerzyć swoją wiedzę o teatrze, przekonać się, że są spektakle poruszające problemy młodych ludzi, a lektury szkolne po reżysersko-aktorskiej interpretacji, zyskują na atrakcyjności.

Taki kierunek działań merytorycznych Instytutu warunkuje potrzebę prowadzenia w instytucji Ośrodka Działań Twórczych, skupiającego zarówno twórców indywidualnych, jak i artystów działających w stowarzyszeniach artystycznych. Projekt Ośrodka Działań Twórczych w ramach Instytutu stanowiłby próbę umożliwienia publiczności kontaktu również z mniej znanymi zjawiskami sztuki teatralnej i budowanie pomostu pomiędzy oficjalnym nurtem kultury filmowej, a ruchami alternatywnymi.

W ramach Ośrodka Działań Twórczych powstanie:

1. Pismo Magazyn Teatralny lub miesięcznik Wstępniak Teatralny.

2. Forum internetowe.

3. Baza projektów z dziedziny edukacji teatralnej.

4. Baza animatorów i edukatorów.

Nie jest to, oczywiście, idea nowa, ale wciąż jeszcze realizowana na zbyt małą skalę.

Zdaję sobie sprawę, że przedstawiony projekt może ulegać modyfikacjom, ponieważ jest uzależniony od potrzeb określonego środowiska. Zatem konieczne staje się równoczesne badanie rynku i analiza zapotrzebowania odbiorcy.

Tak szeroki wachlarz działalności artystycznej, poszukiwania i wdrażania nowych technologii, współpracy z różnymi grupami i środowiskami wymaga koordynacji i strategicznego zarządzania na poziomie dwóch funkcji artystycznej i menedżerskiej. Aby osiągnąć wysoki poziom zadowolenia odbiorców i wysoką jakość marki, potrzebne jest rozdzielenie tych funkcji na dwie osoby, które łączy poczucie misji, wysoki stopień profesjonalizmu oraz dbanie o ciągły rozwój.

PLAN WSPÓŁPRACY INSTYTUTU TEATRALNEGO Z INNYMI PODMIOTAMI ORAZ STRATEGIA ROZWOJU WIDOWNI

Ważnym zadaniem, które stawiam przed sobą i Instytutem, jest budowanie partnerstwa i nawiązywanie współpracy oraz więzi. Współpraca będzie polegać na wymianie programów, a także wspólnej realizacji projektów. Instytut powinien konfrontować swoje zamierzenia z trendami ogólnopolskimi i europejskimi oraz czerpać inspirację z doświadczeń czołowych ośrodków kultury. Instytut powinien korzystać z najbardziej efektywnych, wypracowanych metod promocji, edukacji, tworzenia, badań naukowych. Dlatego też będę dążył do stworzenia pierwszego w Polsce Klastra czyli powiązanych ze sobą instytucji kultury siecią relacji formalnych, jak i nieformalnych, opartych na wspólnym rozwoju i przepływie informacji oraz wiedzy (np. wspólne rynki docelowe, strategię marketingową itd.), Współpraca z takimi organizacjami, jak:

Filmoteka Narodowa - Instytut Audiowizualny, Instytut Adama Mickiewicza, Narodowe Centrum Kultury, ZASP - Stowarzyszenie Polskich Artystów Teatru, Filmu, Radia i Telewizji, Stowarzyszenie Filmowców Polskich, Warszawskie Centrum Innowacji Edukacyjno-Społecznych i Szkoleń (WCIES), Polski Instytut Sztuki Filmowej, studia filmowe: CENTRUM FILMOWE AMA, Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej MANGGHA, Muzeum Kinematografii w Łodzi, Krajowa Izba Producentów Audiowizualnych, Narodowe Centrum Kultury Filmowej, współpraca obejmuje również ośrodki zagraniczne i otworzenie się na działania interdyscyplinarne.

Ważnym ogniwem współpracy będą również placówki szkolne i szkoły filmowe PWSFTviT im. L. Schillera w Łodzi, Wydział Radia i Telewizji im. K. Kieślowskiego w Katowicach, Wajda School & Studio, Warszawska Szkoła Filmowa, Gdyńska Szkoła Filmowa - ponieważ ważny jest również kontakt z młodymi filmowcami i reżyserami w celu dokumentowania działań Instytutu. Czerpanie z ich wiedzy i doświadczenia oraz ciągłe poznawanie zasad funkcjonowania najnowocześniejszych instytucji kultury jest niezbędnym elementem powodzenia działań i rozwoju nowoczesnej instytucji kultury, jakim będzie Instytut.

Reasumując, Instytut będzie otwarty na współpracę systemową oraz projektową. Współpracę będę budował, korzystając z wiedzy zdobytej podczas wielu lat pracy połączonej ze studiami na Wydziale Radia i Telewizji w Katowicach oraz studiami dla menedżerów kultury w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, a także realizacji wielu różnorodnych projektów - często przy udziale i współpracy grona wybitnych polskich artystów z dziedziny filmu, muzyki, teatru, czy sztuk wizualnych.

Należy pamiętać, że współpraca ta nie ograniczy się do importu wzorców i pomysłów, ale będzie twórczym dialogiem z najciekawszymi zjawiskami z obszaru teatru, filmu i edukacji.

Poprzez budowanie z partnerami długofalowych programów rozwoju, chcę tworzyć wspólnotę twórców, mieszkańców oraz instytucji kultury, działających razem i wspierających się wzajemnie. Przy wsparciu wydarzeń edukacyjnych i artystycznych realizowanych przez Instytut przez różne podmioty, będziemy propagować praktykę "dobrego wolnego czasu": tworzenia oferty dla odbiorców indywidualnych oraz grup zorganizowanych, którzy pragną w atrakcyjny sposób spędzić czas, poszerzając jednocześnie swoją wiedzę. Aby wzmocnić efekt partycypacji proponuję rozwój widowni wg pracy Design of Thinking zorientowanej na procesy zachodzące w organizacji oraz ich efektywność.

Składa się ona z trzech etapów:

1. Inspiracja - określenie ram wyzwań oraz dostrzeganie nowych możliwości ich realizacji.

2. Formułowanie - zbieranie pomysłów i dopasowywanie ich do realiów.

3. Doskonalenie - modelowanie rozwiązania i jego modyfikacji w zależności do informacji zwrotnej.

Efektem takiego podejścia będzie: ciągłe doskonalenie, zmiana sposobu myślenia na temat funkcjonowania organizacji i identyfikacja codziennych wyzwań pozwalających opracować lepszy program działania instytucji, zgrany zespół pracowniczy, ulepszona przestrzeń Instytutu, rozpoznane i zdefiniowane potrzeby mieszkańców, zaangażowanie również lokalnej społeczność w organizowanie instytucji, sieciowanie ze szkołami, samorządem, instytucjami, organizacjami, galeriami, klubami, przedsiębiorcami.

Zgromadzenie wyzwań pozwoli na ciągłe opracowywanie i ulepszanie programu działań dla Instytutu, aby odpowiadał na rzeczywiste potrzeby i oczekiwania. Z części zebranych pomysłów powstaną działania, których realizacją zajmie się Dział Działań Kreatywnych. Natomiast inne uzupełnią słabe punkty w istniejącym już programie. Stały kontakt i budowanie długofalowych relacji marki Instytutu z widzami jest rzeczą najważniejszą.

KADRY

Dyrektor jest jedną z najważniejszych postaci instytucji kultury. Przepisy prawa dają mu szerokie prerogatywy. Od niego zależą procesy zarządzania, profil programowy, poziom otwartości placówki. Najlepiej, kiedy dyrektor to tzw. artysta społeczny (nieustanny dyskurs, poszukiwanie nowych form pracy). Ważne są kompetencje, które tworzą wiedza i umiejętności. Istotnym warunkiem jest uznanie prymatu edukacji na wszystkich polach, także w kadrach. Zespół dobrze przygotowanych pracowników, pełnych zaangażowania i chęci do pracy, jest podstawą każdej dobrze funkcjonującej instytucji. Praca w Instytucie Teatralnym musi skupiać ludzi posiadających wiedzę merytoryczną, odpowiednie wykształcenie, zainteresowania oraz otwartość na ludzi i nowe wyzwania. Będę zwracał uwagę na te cechy oraz na umiejętność pracy w zespole i tworzenie dobrych relacji między pracownikami. Ważne jest również, aby zespół potrafił akceptować i współpracować z niezależnymi zewnętrznymi twórcami oraz kuratorami zaangażowanymi do poszczególnych wydarzeń. Tylko w pełni zmotywowany personel, rozumiejący zasady, gwarantuje sukces. Dobór kadr dokonywać się będzie na zasadzie pełnienia określonych funkcji wynikających z zasady kompetentnego, funkcjonalnego i nieszablonowego działania Instytutu. Obowiązki będą jasno określone i podporządkowane misji, jaką ma do spełnienia instytucja. Zasada wynagradzania kuratorów (twórców, animatorów) to zapłata za zrealizowane projekty wynikająca z rachunku ekonomicznego i ustalona w ramach przewidywania kosztów i pozyskiwania środków finansowych na ich realizację. Koszty powyższe muszą być uwzględnione w kosztorysie każdego projektu. Oczywiście należałoby w miarę możliwości stworzyć przy instytucji silną grupę wolontariuszy.

Plan organizacyjny Instytutu Teatralnego

Dyrektor/ Zastępca ds. programowych i produkcyjnych/ Zastępca ds. organizacyjno-finansowych

*

Dział Kreatywno/programowy

- PR, social media, komunikacja społeczna, strona www.

- Grafik /specjalista ds. wystaw

- Specjalista /copywriter/reklama

- Specjalista /akcje społeczne/happening/kierownik produkcji

- Pracownia dokumentacji teatru

- Redakcja E-Teatru i gazety

- Zespół Naukowo-Wydawniczy

- Biblioteka

- Specjalista /film/montaż/informatyk

*

Dział Edukacji Artystycznej

- Kierownik pracy artystycznej i warsztatowej

- Ośrodek działań twórczych - Pedagogika Teatru

- Zespół współpracy z zagranicą

*

Dział Finansowo/ Księgowy

- Główny Księgowy

- Zespół finansowo-księgowy

- Księgarnia Prospero

*

Dział Administracyjny

- Kierownik Działu

- Specjalista ds. kadr/BHP/ZP

- Sekretariat/asystent dyrektora

- Pracownik gospodarczy

*

Dział Techniczny

- Akustyk-oświetleniowiec/montażysta

- Akustyk-oświetleniowiec/montażysta

- Rzemieślnik-konserwator/montażysta

*

Usługi zewnętrzne

- Radca prawny

- Ochrona/monitoring

- Sprzątanie i ew. administrowanie budynku

PODSUMOWANIE

Dobry program jest rezultatem negocjowanego kompromisu, nie zaś narzuconego dogmatu.

Otwartość na potrzeby społeczności ma odgrywać priorytetową rolę w kształtowaniu merytorycznego programu pracy. Od dyrektora zależą procesy zarządzania, profil programowy, poziom otwartości placówki, w której prowadzony jest nieustanny dyskurs, poszukiwanie nowych form pracy. Wizja pracy dyrektora instytucji nie może być koncepcją jedynie IT. Jestem przekonany, że musi być to koncepcja całej polityki kulturalnej miasta. Potrzeba chwili i wymagania, jakie stawia współczesność nie pozwalają działać w pojedynkę. Przedstawione przeze mnie ramy programowe, (które mam nadzieję zainteresowanym nakreślić szczegółowo) w moim mniemaniu, są tylko częścią dalekosiężnego planu działania na rzecz kultury i społeczności lokalnej. Wierzę, że program, który Państwu przedstawiłem stwarza szanse rozwoju dla Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego.

Mirosław Pawłowski
teatrologia.info
19 lipca 2019

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...