Kulturalny weekend w Krakowie

Jak zawsze w okolicach Świąt Wielkanocnych, Kraków zaprasza na Misteria Paschalia, w dniach 1-5 kwietnia 2021.
W tym roku festiwal Misteria Paschalia idąc śladami kultury iberyjskiej, niesie ze sobą jasne i jednoznaczne skojarzenia: spontaniczność, energia, emocjonalność, radość, wspólnota, ale także żarliwość, kontemplacja, duchowość. Taka atmosfera wydaje się doskonałą odpowiedzią na miesiące niepokoju i niepewności.
Przed nami 5 dni festiwalowych, każdy zakończony wieczornym koncertem, w których przebędziemy drogę od repertuaru mniszek ze średniowiecznych klasztorów hiszpańskich, poprzez pieśni hiszpańskie XVII wieku i najważniejsze dzieło muzyki portugalskiej XVIII wieku, po zupełnie niezwykłe barokowe kompozycje z Nowego Świata, w których styl przywieziony z Półwyspu Iberyjskiego miesza się z rdzennymi wpływami.
Więcej informacji http://misteriapaschalia.com
/materiały własne Festiwalu Misteria Paschalia/

Natomiast kiedy postanowimy odpocząć po świątecznych przygotowaniach, zachęcamy do zapoznania się z repertuarem KrakowskiegoTeatru Komedia, który oferuje swoje spektakle w wersji online, do których dostęp możemy wkupić na 24 godziny.
Do wyboru:
Baby Blues, reżyseria Jan Jakub Należyty
Cztery piękne kobiety, trzech przystojnych mężczyzn – jak to w życiu bywa – nie do pary. Czy można kochać gburowatego osiłka, zawsze nieobecnego dyplomatę, męża, który odszedł do młodszej i mężczyznę bez skrupułów? Cztery kobiety w Szkole Rodzenia im. Marii Skłodowskiej – Curie i trzech znakomitych muzyków. Cztery tajemnice i... czworo dzieci na szczęśliwe zakończenie.
Mąż i żona, reżyseria Maciej Luśnia
„Mąż i żona" – czyli przyjaciel przyjacielowi rogaczem. Genialny Aleksander hrabia Fredro opisał zawsze aktualny problem zdrady, więc dopóki będą: mąż, żona i przyjaciel, dopóty trofea myśliwskie nie tylko dla ozdoby będą wisiały, ale ku przestrodze. Spektakl wyreżyserował Maciej Luśnia w smacznej, wyrafinowanej konwencji lat dwudziestych ubiegłego stulecia.
Małżeństwo we frankach, reżyseria Jan Jakub Należyty
Sąd unieważnia małżeństwa, kredytów niestety nie. Byli małżonkowie, z kredytem we frankach szwajcarskich ukrywający fakt rozwodu przed rodzicami, którzy... postanawiają się rozwieść. A w tle najpiękniejsze piosenki o miłości. Skąd ta miłość po rozwodzie? Z zobowiązań zawodowych, bo nasi bohaterowie to artyści. Do tego teść – były wojskowy i teściowa – pani profesor na Uniwersytecie Trzeciego Wieku. Choć kredyt sam się nie spłaci, jak zawsze, możecie Państwo liczyć na szczęśliwe zakończenie.
Bracia Polacy, reżyseria Jan Korwin-Kochanowski
Historia trzech skłóconych braci: Zbyszka – ustabilizowanego absolwenta historii, Adama – mało odpowiedzialnego, życiowego rozbitka (mechanik samochodowy) i Jana, na stałe mieszkającego w Stanach Zjednoczonych, który używa podstępu w celu sprowadzenia pozostałych braci do siebie. Jan zrobił w Ameryce wielką karierę. Jest sławnym pianistą i filantropem zafascynowanym Ignacym Janem Paderewskim, a sprowadza braci do siebie, żeby doprowadzić do zgody i przedstawić im... czwartego brata, o istnieniu którego nie wiedzieli. Jan gości ich w swojej rezydencji pod Nowym Jorkiem i opowiada o swoim wybitnym idolu nawiązując do jego znakomitych działań na rzecz niepodległości Polski. Bracia dobrze znają historię naszego kraju, (Adam ma małe braki, bo nie udało mu się skończyć studiów) stąd ich rozmowy o innych wybitnych Polakach w Ameryce, których rola w historii Stanów Zjednoczonych i Polski jest nie do przecenienia: Tadeuszu Kościuszce i Kazimierzu Pułaskim. Ba! Potrafią się nawet pokłócić o to, który z nich był najwybitniejszy. Osobą, z poza czasu jest Kobieta, którą nasi bracia spotykają najpierw na lotnisku Okęcie, później w samolocie, a na koniec w rezydencji Jana. Kobieta jest komentatorem, trochę uczestniczką zdarzeń, trochę „recenzentką" ich zachowań. Ideą tej komedii, trzeciej z cyklu „STO LAT RADOŚCI Z NIEPODLEGŁOŚCI" jest potrzeba zgody – wśród Braci Polaków. Historia jak zwykle kończy się dobrze.
Viagra i chryzantemy, reżyseria Jan Jakub Należyty
Ona – dystyngowana wdowa, ON – nieokrzesany kamieniarz. Błąd ortograficzny wykuty w marmurze staje się fatalnym początkiem ognistej znajomości niespełnionej primadonny, dziś nauczycielki śpiewu z pragmatycznym, zadowolonym z siebie rzemieślnikiem. Ona zobaczyła błąd, on „nawet zaliczki nie zobaczył". Do czego doprowadzi jego absolutny brak słuchu i ogłady w konfrontacji z jej słuchem absolutnym i nieskazitelnymi manierami? Czy leki na potencję przyniosą spodziewany efekt? Co wyniknie z lekcji śpiewu, które On postanawia wziąć u niej w ramach zapłaty za wykonaną pracę? Mówi się, że od miłości do nienawiści jest bardzo blisko, czy może być odwrotnie?
/materiały własne Krakowskiego Teatru Komedia/

A po powrocie ze spaceru , o ile pogoda i dystans społeczny na niego pozwoli, czas na lekturę. Tym razem:
„Piękne zielone oczy" Arnost Lustig, Wydawnictwo Czarne

Piętnastoletnia Żydówka Hanka Kauders traci w obozie koncentracyjnym całą rodzinę. Jej samej udaje się przetrwać tylko dzięki temu, że trafia do obozowego burdelu.
To doświadczenie, od którego nigdy się nie uwolni, tak jak nie pozbędzie się tatuażu Feldhure, „kurwa polowa". Jej napiętnowane ciało na zawsze pozostanie trochę obce. Na pytanie: „Kim jesteśmy?", dziewczyna odpowie: „Kawałkiem mięsa i roztrzaskaną duszą".
Piękne zielone oczy to porażające studium bezsilności ofiary wobec kata, opowieść o doświadczeniu niewypowiadalnej traumy. To próba znalezienia odpowiedzi na pytania, na które odpowiedzieć się nie da: Jak możliwe było tak potworne okrucieństwo? Ile można oczekiwać od tych, którym odebrano wszystko, nawet nadzieję? Czy głodujących, którzy nie kradli, powinniśmy uznać za świętych? Czy wola życia za wszelką cenę może być grzechem?

/materiały własne Wydawnictwa Czarnego/