Kusząca Kukaśka!
"Spowiedź w drewnie" - reż: W. Wilhelm - Teatr Logos w Łodzi"Spowiedź w drewnie" łódzkiego Teatru Logos jest przykładem na to, jak przy pomocy szeroko rozumianego minimalizmu można stworzyć spektakl niezwykle głęboki w swojej treści. Reżyser Waldemar Wilhelm inscenizując utwór Jana Wilkowskiego udowadnia, że w dobie supermarketów i klocków lego aspekt religijny jest niezwykle istotny. Kuszeni napływającymi zewsząd bodźcami nie zdajemy sobie sprawy, iż z niewłaściwego, chociaż błahego zachowania będziemy kiedyś rozliczeni.
„Spowiedź w drewnie” w swojej formie zdecydowanie odległa jest od średniowiecznych gatunków dramatycznych. Jednakże tak samo jak w przypadku misteriów czy moralitetów można dopatrzeć się i tu aspektu edukacyjnego, który po części należy traktować jako życiową przestrogę.
Spektakl rozgrywa się w niezwykle małej przestrzeni gdzie brak jest umownego podziału na widzów i aktorów. Dzięki takiemu zabiegowi relacje łączące wykonawców i odbiorców są bardzo bezpośrednie. Uznać to można za zdecydowany atut, gdyż tematyka prezentowana na scenie wymaga usilnego skupienia się na samej formie. Aktorzy wraz z „przypisanymi” im drewnianymi rzeźbami - których są reprezentantami - dookreślają swoją sceniczną tożsamość za pomocą gwary.
Świątkarz (Mirosław Henke), którego wielką pasją oraz jedynym środkiem dochodu jest rzeźbienie, staje przed obliczem Frasobliwego (Łukasz Bzura), któremu towarzyszą wyrzeźbieni Święci. Każdy z nich ma osobisty żal do artysty. Matka Boska nie może się pogodzić z faktem, iż w jej serce zostało wbitych siedem mieczy, zaś Święty Emil ubolewa nad swoim koniem, który jest znacznie od niego mniejszy. Przyczynkiem dodatkowego podenerwowania kompanów Jezusa jest skrzynia, skrywającą ogromny skarb - gołą blondwłosą Kukaśkę.
Teatr Logos, będący jednym z niewielu teatrów chrześcijańskich w Polsce, kładzie ogromny nacisk na słowo oraz wspólnotę. Owe dwa nakładające się na siebie elementy tworzą integralną całość widowiska.
