Łódzka polecajka

„1968// biegnij, mała, biegnij" – reż. Remigiusz Brzyk – Teatr Nowy
10 września 2021r., godz. 19:00
11 września 2021r., godz. 19:00
12 września 2021r., godz. 19:00

Twórcy spektaklu inspirując się burzliwymi wydarzeniami roku 1968, zadają pytania o podłoże pokoleniowego buntu. Skupiają się na historiach pozytywnych odkryć tej kulturowej rewolty, która, szczególnie w Ameryce i na Zachodzie Europy, była czasem rozwoju kontrkulturowej muzyki, myśli pacyfistycznej, ekologicznej i emancypacyjnej.
Zespół aktorski wciela się w badaczy przeszłości snujących opowieść o wydarzeniach roku 1968. Fenomen rozlokowanych po całym świecie protestów studenckich, od Warszawy po Meksyk, staje się współczesną inspiracją dla badania sposobów na radzenie sobie z ciężarem politycznych i społecznych zawirowań, wobec których jednostka pozostaje często bezradna.
W muzycznej warstwie spektaklu reaktywujemy na scenie Teatru Nowego łódzki, żydowski zespół „Śliwki", którego karierę w polskim bigbicie zakończyły wydarzenia polskiego marca.
/materiał Teatru Powszechnego/

„Kto nie ma nic, ten może wszystko" – reż. Olga Ciężkowska, Maciej Hanusek i Dominik Frosztęga, Mira Mańka, Wojtek Rodak – Teatr Nowy
11 września 2021r., godz. 19:15

Kto nie ma nic, ten może wszystko to kolektywna praca studentek i studentów Wydziału Reżyserii Dramatu krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych. Spektakl powstał w ramach projektu „Nowy i Młodzi", przy współpracy Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi.
Twórczynie i twórcy przyglądają się łódzkim historiom i herstoriom powołując rzeczywistości epizodyczne: krótkie, przeoczone, pozornie niemające znaczenia. One składają się na tkankę tego miasta, jego niejednorodną tożsamość – często wypartą/zapomnianą/zatartą. Przyglądając się jednostkowym doświadczeniom, reżyserki i reżyserzy projektują pozaczasową topografię miasta, w której współcześni i minieni marzyciele oraz marzycielki muszą nieustannie konfrontować wyobrażone z rzeczywistym.
Projekt stawia pytania o możliwości budowania tożsamości zbiorowej bez formułowania tożsamości jednostkowej. Bada granice między emancypacją i alienacją, autonomią i dominacją, wspólnotowością i obcością. Na spektakl składają się cztery etiudy: „moim babkom rewolucjonistkom", „Sześć zer", „LAJPO trailer", „Piekła nie ma".
/materiał Teatru Nowego/

„Wojna na trzecim piętrze" – opieka reżyserska Marcin Hycnar – Teatr Jaracza
10 września 2021r., godz. 19:00
11 września 2021r., godz. 19:00
12 września 2021r., godz. 19:00

Scena Inicjatyw Aktorskich ProScenium, po znakomicie przyjętych „Mrocznych perwersjach codzienności" w reż. Rafała Sabary, sięga po pełną dowcipu i wartkich dialogów tragikomedię Pavla Kohouta. Podszyta kafkowskim absurdem sztuka urzeka prawdziwie czeskim humorem oraz niezwykłą aktualnością, co czyni ją zarówno śmieszną, jak i przerażającą. W tej groteskowej, bardzo przystępnej formie zawiera się opowieść o determinizmie jednostki i mechanizmach manipulowania właściwym systemom totalitarnym. Głównym bohaterem jest „układ", w wyniku którego mecenas Blaha otrzymuje w środku nocy wezwanie do wojska, zaś jego mieszkanie zamienia się w plac boju...
/materiał Teatru Jaracza/

„Jednorożec" – reż. Adam Orzechowski – Teatr Powszechny
10 września 2021r., godz. 19:15
12 września 2021r., godz. 19:15

„To sztuka o niemożności znalezienia wspólnego języka. O sytuacji, w której stało się coś, co zmienia zupełnie punkt widzenia i nie pozwala już dalej trwać pod jednym dachem" – mówi o „Jednorożcu" reżyser Adam Orzechowski. Sztuka Paco Bezerry, jednego z najbardziej uznanych współczesnych autorów hiszpańskiej sceny teatralnej, to historia chłopca, który pada ofiarą przemocy. Wszystko zaczyna się od plecaka z Kucykiem Pony.

Jak poradzi sobie z tym on i jego najbliżsi? Jak przemoc wpływa na ofiarę i jej bliskich? Jak pomóc dziecku, które nie prosi o pomoc? „Jednorożec" opowiada o tym, jak dwoje bliskich sobie ludzi odkrywa, że mimo wielu spędzonych ze sobą lat, tak naprawdę nic o sobie nie wie. Paco Bezerra opowiada o inności i tolerancji nie w kontekście politycznych sloganów czy ulicznych przepychanek, lecz w kontekście miłości do najbliższej osoby. To okazuje się wielką próbą dla wszystkich.
/materiał Teatru Powszechnego/

„Chciałem być" – reż. Michał Siegoczyński – Teatr Powszechny
11 września 2021r., godz. 19:00
12 września 2021r., godz. 19:00

Prapremiera spektaklu inspirowanego postacią Krzysztofa Krawczyka. „Chciałem być" nie będzie biografią artysty. To komedia, która prezentuje subiektywne spojrzenie reżysera na fenomen Krzysztofa Krawczyka jako artysty i człowieka.
„Inspirujemy się postacią Krzysztofa Krawczyka, aby dotknąć paradoksu bycia gwiazdą. Gwiazdy show-biznesu funkcjonują jako zmitologizowane figury oderwane od rzeczywistości. Sukces i popularność pozbawiają ich ludzkich cech, choć na co dzień to normalni ludzie z krwi i kości – z takimi samymi problemami jak każdy. Najbardziej interesuje mnie właśnie to pękniecie pomiędzy scenicznym wizerunkiem a tak zwanym normalnym życiem" – zapowiada reżyser i autor sztuki Michał Siegoczyński.
/materiał Teatru Powszechny/

„HISTORIA PODWODNA" – reż. Wojciech Kościelniak – Teatr Studyjny
10 września 2021r., godz. 19.07
11 września 2021r., godz. 19.07
12 września 2021r., godz. 19.07

Twórczość Jednego z najważniejszych polskich artystów lat osiemdziesiątych stała się źródłem inspiracji dla wypłynięcia HISTORII PODWODNEJ – najnowszego dyplomu studentów Wydziału Aktorskiego Szkoły Filmowej w Łodzi. Spektakl w reżyserii Wojciecha Kościelniaka nawiązuje do pierwszego solowego, autorskiego albumu Lecha Janerki, nagranego po jego odejściu z grupy Klaus Mitffoch w 1986 roku, który oddaje nastroje antycypujące kres Polski Ludowej. Scenariusz zbudowany jest na nutach wieloletniej twórczości ikony polskiej sceny muzycznej.
/materiał Teatru Studyjnego/

„Tuliluli" – reż. Justyna Schabowska – Teatr Pinokio
10 września 2021r., godz. 16:00
11 września 2021r., godz. 12:00
12 września 2021r., godz. 12:00

„Tuliluli" to spektakl – rodzaj instalacji teatralnej. Scenariusz powstał z myślą o najmłodszym widzu, który nie myśli jeszcze w sposób fabularny. Przebieg dramaturgiczny spektaklu jest tu drugorzędny. Proste ramy konstrukcyjne – prowadzone od przebudzenia do ponownego zaśnięcia – dopełniają plastyka i ruch. Miękka, puchowa przestrzeń, gra świateł, obłe kształty sprzyjają poczuciu bezpieczeństwa dziecka, pobudzają jego kreatywność i chęć poznawania świata. Taniec i elementy pantomimy pozwalają oswoić okalającą widzów przestrzeń.

W trakcie kilku etiud teatralnych uczestnicy wraz z aktorkami odbywają podróż po świecie nocnego nieba: bawią się księżycowym światłem, balonowymi chmurami, lecą na księżyc, który spada na ziemię w postaci wielkiej, jasnej kuli. Każdemu ze zjawisk towarzyszy inny dźwięk muzyczny, sprawiając wrażenie jakby niebo tętniło własną muzyką.
/materiał Teatru Pinokio/