Mały Karmelek też chce być potrzebny
"Karmelek" - reż. Roksana Miner - Białostocki Teatr LalekMieszka w najmniejszej wiosce świata, ale ma wielkie serduszko. Zaprzyjaźnia się z dziećmi, które od samego początku śmiało wchodzą w podwórkowe gry i zabawy.
Bo "Karmelek", kolejny tekst nadwornej bajkopisarki Białostockiego Teatru Lalek został pomyślany jako typowa bajka z udziałem publiczności. I to tej najmłodszej.
Odważniejsze dzieci mogą usiąść na poduchach wprost na scenie. Zresztą to raczej przestrzeń umowna. Bo reżyserująca "Karmelka" Roksana Miner postawiła na maksymalną prostotę, powrót do źródeł teatru lalkowego. Dzięki temu dzieciaki siedzą sobie po prostu na... najmniejszym podwórku w najmniejszej wiosce świata. Jest parawan, za którym skryje się na cały czas trwania spektaklu Mirosław Janczuk. Będzie animował czarnym kotem, owocami i warzywami. A Paweł S. Szymański - w roli nieco steranego życiem gospodarza bez problemu będzie bawił się z dziećmi w odgadywanie nazw warzyw na podstawie prostych rymowanek Guśniowskiej. A że dzieci teraz wyedukowane, w przedszkolach bywałe, śmiało odpowiadają wzbudzając radość wśród rówieśników i opiekunów. Zabaw jest więcej - na czele z rewelacyjnie zagranym przeliczaniem jajek przez kokoszkę, która uparła się, że ktoś ją okradł. Pomysłowo zagrana przez Alicję Bach kwoka uprzedza zresztą, że... "może się wkurzyć". Marta Guśniowska, jako autorka tekstu - jak zwykle trafia do dzieci i do dorosłych. Paweł S. Szymański od lat nie rozstający się z gitarą śpiewa chwytliwą piosenkę autorstwa Marcina Nagnajewicza zachęcającą tytułowego Karmelka do znalezienia swojego powołania. Jest jak wyrozumiały ojciec, który nie ukaże pieska nawet kiedy nie sprawdzi się w roli koguta. Za to w roli Karmelka błyszczy Maciej Zalewski. Co się student ATB naszczeka to jego, ale lalką Sycylijką operuje wybornie, a i pamięta, że obserwują go dzieci.
Na tę opowieść o poszukiwaniu swojego miejsca w świecie warto zabrać każde dziecko. Wzruszenia murowane.
