Marek Perepeczko (1942 - 2005)

Na początku lat 60. występował w Studiu Poetyckim Andrzeja Konica w TVP i w Teatrze Klasycznym.

W 1965 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Jeszcze na trzecim roku zadebiutował rolą Kacpra w „Pastorałce" Leona Schillera w reż. Stanisławy Perzanowskiej (14 grudnia 1963), a po raz pierwszy na zawodowej scenie stanął 4 listopada 1965 w Teatrze Klasycznym w Warszawie jako Geza w spektaklu „Garść piasku" Jerzego Przeździeckiego w reż. Czesława Wołłejki. W tym teatrze pracował do 9 marca 1970 grając w kilku interesujących przedstawieniach m. in. w „Horsztyńskim" Juliusza Słowackiego (Szlachcic) w reż. Ireneusza Kanickiego (16 marca 1968) i „Wiele hałasu o nic" Williama Szekspira (Benedykt) w reż. Zbigniewa Sawana (1 marca 1969).

W latach 1970 – 1972 występował w Teatrze Komedia w Warszawie.

W latach 80. przebywał poza granicami Polski – wyjechał do Australii, gdzie prowadził amatorskie kluby literacko-teatralne i założył Tymczasowe Towarzystwo Miłośników Teatru im. Witkacego. Przez ponad 15 lat nie występował na polskich scenach teatralnych, ani przed kamerami. Powrócił do kraju po zmianach politycznych w Polsce w 1989.

1 października 1995 wystąpił w warszawskim Teatrze Powszechnym im. Zygmunta Hübnera w „Weselu" Stanisława Wyspiańskiego w reż. Krzysztofa Nazara w roli Wernychory.

14 sierpnia 1997 został dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, gdzie pracował do 31 lipca 2003 zapraszając do współpracy znakomitych reżyserów m. in.: Andrzeja Rozchina, Adama Hanuszkiewicza, Krystynę Jandę, Marcina Sławińskiego, Andrzeja Łapickiego czy Bogusława Semotiuka.

Także reżyserował np.: „Dwie morgi utrapienia" Marka Rębacza (8 lutego 2003) i „O co biega?" Kinga Philipa (3 kwietnia 2004) w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku,

W filmie zadebiutował u Haliny Bielińskiej niewielką rolą w „Sam pośród miasta" (1965) następnie wystąpił w „Stawce większej niż życie" (Peters) w reż. Janusza Morgensterna i Andrzeja Konica (1965) oraz „Potem nastąpi cisza" (1965) w reż. Janusza Morgensterna (1965) i „Popiołach" w reż. Andrzeja Wajdy (1965), a także „Wilcze echa" (1968), „Pan Wołodyjowski" (1969), „Brzezina" (1970), „Wesele" (1972) i „Dublerzy" (2006).

Wielką sympatię widzów zdobył dzięki życiowej roli tytułowego bohatera serialu Janosik (1973) w reżyserii Jerzego Passendorfera, gdzie ze względu na warunki fizyczne obsadzono go w roli herszta zbójników.

Pod koniec lat 90. grał postać komendanta posterunku nadkomisarza Władysława Słoika w sitcomie pt. 13 posterunek w reżyserii Macieja Ślesickiego (1997-1998), a także w drugiej jego części z 2000 roku.

Tuż przed śmiercią przygotowywał spektakl pt. „Dwie morgi utrapienia" w teatrze w Czeskim Cieszynie.

Występował w spektaklach Teatru Telewizji m. in. „Oszukana" Tomasza Manna (Ken) w reż. Ludwika Rene (12 grudnia 1961), „Makbet" Williama Szekspira w reż. Andrzeja Wajdy (30 czerwca 1969) oraz „Boso, ale w ostrogach" Stanisława Grzesiuka w reż. Zbigniewa Czeskiego (17 stycznia 1979).

Posiada na swoim koncie także współpracę z Teatrem Polskiego Radia. Począwszy od „Królestwa Cichego Napędu" Járy Cimrmana (najsłynniejszy nieistniejący człowiek świata) w reż. Izabelli Cywińskiej (15 października 1967), poprzez „Rytuał" Ireneusza Iredyńskiego w reż. Helmuta Kajzara (20 lipca 1971), do „Wielkiej bramy" Kornela Makuszyńskiego w reż. Waldemara Modestowicza (22 sierpnia 1996).

W swojej karierze aktorskiej także śpiewał (np. repertuar Władimira Wysockiego).

Zmarł na zawał serca w swoim mieszkaniu w Częstochowie. Urna z prochami aktora została złożona 28 listopada 2005 roku na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

31 października 2014 roku w Częstochowie przy al. Najświętszej Maryi Panny została odsłonięta ławeczka Marka Perepeczki, a w czerwcu 2018 r. jego imieniem nazwano ulicę w śródmieściu Częstochowy.

Przez 40 lat żonaty z aktorką Agnieszką Fitkau-Perepeczko, którą poznał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie.

Nagrody:

1970 - Nagroda Komitetu d/s PRiTV za główną rolę w seryjnym widowisku telewizyjnym "Gniewko syn rybaka"
1975 - Nagroda "Kufla Warmińskiego" w plebiscycie "Panoramy Północy"
2000 - Nagroda Prezydenta Częstochowy w dziedzinie kultury
2000 - Złota Maska (Katowice) - za rolę Wernyhory w "Weselu" w Teatrze im.Mickiewicza w Częstochowie
2003 - Srebrna Maska, przyznana przez Płockie Towarzystwo Przyjaciół Teatru, za rolę Mariana Koseli w przedstawieniu "Dwie morgi utrapienia" Rębacza w Teatrze im. Szaniawskiego w Płocku

Źródła: E-teatr, FilmPolski, Wikipedia