Miło, dobrze, dla każdego
"Madame" - reż: Jakub Krofta - Teatr Na Woli w Warszawie"Madame" w warszawskim teatrze na woli stawia na humor i nostalgię.
Zadanie trudne - wystawić na scenie adaptację powieści Antoniego Libery, której charakter tkwi nie w wydarzeniach, lecz w bogatej w niuanse i dygresje narracji. Przed premierą wyobrażałem sobie "Madame" na kinowym ekranie - z dobiegającym zza kadru głosem bohatera i panoramą dawnej Warszawy. Na bogato.
Przedstawienie młodego czeskiego reżysera Jakuba Krofty zmierza zupełnie inną drogę. Autorka adaptacji, Maria Wojtyszko wyciągnęła z powieści Libery to, co z dzisiejszej perspektywy wydaje się archeologią - klimat końca lat 60. ubiegłego wieku, absurdy komunizmu. Są tu znakomicie ukazane przez młodych aktorów zachowania urzędników (brawa dla Anny Gryszkówny za epizod Pani z dziekanatu) oraz przedstawicieli aparatu bezpieczeństwa (wszystkich gra błyskotliwie Paweł Domagała). Są slajdy z dawnej Warszawy i grana na żywo muzyka Bartłomieja Woźniaka, Łukasza Borowieckiego i Pawła Zejmy, utrzymana w tonacji lekkiego jazzu.
Nie doczekałem się zatem "Madame" wystawnej. To przede wszystkim relacja z fabuły, czasem zbiór skeczy połączonych postacią głównego bohatera. Nie odbiera to przedstawieniu wdzięku (wręcz przeciwnie), ale o epickiej skali nie ma mowy. Krofta opowiadał, że chce adresować spektakl zarówno do tych, którzy opisywane przez Liberę lata pamiętają, jak i do dzisiejszych licealistów. Mam pewność, że młodzież w Teatrze Na Woli będzie się dobrze bawić. Ceną za to są uproszczenia.
Spektakl jest dobry dzięki znakomitej roli Waldemara Barwińskiego, który jako bohater potrafi chłonąć świat, a jednocześnie wciąż mu się dziwić. Dzięki niemu ocalał wątek w powieści najistotniejszy - wejścia w świat miłości i sztuki. Tytułową postać - z odpowiednią wyniosłością, oszczędnie - zagrała Aleksandra Bożek. Na premierze jednak miałem wrażenie, że to na razie szkic roli. Warto czekać na więcej. Ale i tak jest miło. "Madame" to spektakl dla każdego, a zrobić taki nie jest łatwo.
