Misz-masz z klasą

Czytając opis tego widowiska, z którego dowiadujemy się, że „Emilian Kamiński przybliża widzom sekrety drugiej strony teatru” można nabrać przekonania, że oto aktor z wieloletnim doświadczeniem zawodowym, dyrektor i założyciel Teatru Kamienica postanowił dorobić do pensji i opowiedzieć widzom kilka anegdotek z życia gwiazd, bo jak wiadomo plotki zza kulis cieszą się niesłabnącą popularnością i zapełniają widownię w tempie ekspresowym. Ci, którzy przyszli tam by obejrzeć wakacyjną chałturę w wykonaniu znanego aktora z pewnością opuścili salę niezwykle zaskoczeni. Uczestniczyliśmy bowiem w niemalże dwugodzinnym spektaklu, który pomimo swojej eklektycznej budowy (piosenki europejskich bardów, anegdoty, parodie, wspomnienia, żarty) uderza przede wszystkim doskonale przemyślaną strukturą oraz wszechstronnością wykonawcy, który potrafi zagrać i zaśpiewać niemalże wszystko. Prócz dobrej zabawy i powodów do śmiechu nie brakowało także momentów pełnych wzruszeń, wspomnień i piosenek dedykowanych tym, których pośród nas już nie ma (Czesław Niemen, Gustaw Holoubek), a którzy mieli olbrzymi wpływ na kształt współczesnej polskiej kultury.

Emilian Kamiński zaprezentował publiczności niesamowity warsztat aktorski, na który pracował 35 lat - wielość talentów kryjących się w osobie tego aktora jest godna pozazdroszczenia.

Formuła tego przedstawienia to najtrudniejsza dla aktora forma - bez scenografii, z użyciem jednego mikrofonu i gitary artysta staje przed publicznością i musi zawalczyć o jej uwagę i utrzymać ją przez kolejnych kilkadziesiąt minut. Tego wieczoru mogliśmy usłyszeć między innymi „Arię do głupoty” Jacquesa Brela, fragment utworu „Dobry bóg/gdyby to mogła być prawda” najwybitniejszego francuskiego barda, piosenkę Bułata Okudżawy, czy serię utworów skomponowanych przez Emiliana Kamińskiego (autorem słów wielu piosenek był Jan Jakub Należyty). Aktor przybliżył także kulisy swojej współpracy z Adamem Hanuszkiewiczem, ówczesnym dyrektorem Teatru Narodowego oraz opowiedział o spotkaniach z Gustawem Holoubkiem - naśladowanie specyficznego sposobu mówienia obu panów przychodziło mu z niebywałą łatwością, czym zasłużył sobie na gromkie brawa. Wśród przytaczanych historii znalazły się także wspomnienia z planu filmowego oraz kilka bardzo udanych scenek z życia artysty operowego, które aktor zaobserwował podczas swojej współpracy z Operetką Warszawską (grał d’Artagnana w musicalu „Trzej Muszkieterowie”). Nie zabrakło także wspomnień dotyczących Czesława Niemena, który przez lata posiadał w Teatrze Narodowym swoją pracownię, dzięki czemu panowie mieli okazję się poznać i zaprzyjaźnić.

Emilian Kamiński przypomniał widzom, że na obraz polskiej kultury i sztuki XX wieku wpływ miały wybitne jednostki, charyzmatyczne postaci, który budowały różnorodność i piękno rodzimego artystycznego pejzażu.

Widowisko rozpoczynała piosenka autobiograficzna „Psia mać”, kończył natomiast utwór o Teatrze Kamienica - miejscu, które dla jego założyciela jest jednym z najważniejszych życiowych osiągnięć. Emilian Kamiński powiedział, że jego zdaniem kabaret ma na celu wywoływanie w ludziach emocji różnego rodzaju, dlatego też humorystyczne anegdotki umiejętnie przeplatał wzruszającymi balladami. W ten sposób powstał artystyczny misz-masz, który nie ma jednak nic wspólnego z chaosem - to raczej dowód na aktorski kunszt i klasę wykonawcy, który po 35 latach na scenie potrafi przyglądać się sobie i otoczeniu z niemałym dystansem. Wieczór kabaretowy z Emilianem Kamińskim to czas spędzony na dobrej zabawie i głębokiej refleksji.

„Emilian Kamiński - wieczór kabaretowy”, Teatr Kamienica w Warszawie
reżyseria, scenografia i obsada: Emilian Kamiński, premiera: 11 października 2008 r.