Nie taki wampir straszny...
"O Wampirze W." - reż: Petr Nosálek - Opolski Teatr Aktora i LalkiOpowieść "O wampirze W." Marta Guśniowska napisała specjalnie na zamówienie opolskiego teatru lalek
Modny dziś i nośny temat jedna z najbardziej utalentowanych i płodnych baśniopisarek potraktowała po swojemu, czyli "wampirzym okiem", z satyrycznym zacięciem spojrzała na ludzi, na nasze problemy, wady, zaniechania.
We współczesnych realiach dostrzegła też krwiopijców, przy których legendarny Dracula to dobroduszny staruszek, wiodący spokojny żywot w swoim zamczysku.
Ta trwająca od wieków sielanka skończy się pewnego dnia, gdy wokół zamku zaczną wyrastać domy i bloki, a w nich zamieszkają nowi lokatorzy różnej proweniencji. Wampir Vlad nie jest w stanie ich przestraszyć, to on musi salwować się ucieczką przed jazgoczącymi sąsiadkami, drobnymi złodziejaszkami, rozwydrzoną młodzieżą.
Ba, jego nie boi się nawet mały Staś, który na zamku szuka towarzystwa, bo wiecznie zapracowana matka nie ma dla niego czasu. Rezolutny dzieciak przekonuje księcia nocy, że wobec tego, co dzieje się dzisiaj w szkole, takie wampirze straszenie to tylko strachy na Lachy i że dziś nie ma rzeczy nieosiągalnych, bo wszystko można kupić na Allegro.
Realnym zagrożeniem i dla lokatorów osiedla, i dla wampira okaże się zachłanny deweloper. Podstępem nabywa prawa do zamku, by na jego ruinach zbudować supermarket, a lokatorom osiedla bezprawnie podnosi czynsze. Oto prawdziwy krwiopijca. I jemu trzeba stawić czoło, jego nastraszyć tak, by skruszony obiecał poprawę.
Marta Guśniowska, pisząc przede wszystkim dla dzieci, zawsze przemyca smaczki dla dorosłych. A jej intencje świetnie odczytuje reżyser Petr Nosalek (ta para twórców dała się już poznać Opolanom niejednym wspólnym przedsięwzięciem).
Za ich sprawą w historii "O wampirze W." dobry humor, inteligentny dowcip nakłada się na wcale niewesołe refleksje. I jeśli "przestrasza", to trafnością wniosków wysnutych z obserwacji naszego tu i teraz.
