Nowy sezon

REZYDENCJE / BENDRAT, ZIÓŁEK, NAGABCZYŃSKA / WRZESIEŃ, PAŹDZIERNIK 2015

Przede wszystkim zapraszamy Was do obserwowania naszych kolejnych rezydentów MAAT FESTIVAL KANTOR NOW 2015, którzy na przestrzeni kilku następnych miesięcy pracować będą w naszym MAAT STUDIO nad koncepcjami swoich prac oscylujących wokół sztuki i postaci Tadeusza Kantora. Sławek Bendrat, Marta Ziółek i Ramona Nagabczyńska: trójka młodych, jednych z najbardziej rozpoznawalnych tancerzy młodego pokolenia, reprezentująca trzy odmienne ultra ciekawe podejścia do tańca, myślenia o nim i koncepcji w przełożeniu na scenę. W ramach każdej rezydencji zapraszamy na otwarte lekcje tancerzy oraz na zapisy rozmów o tańcu: z rezydentami rozmawia kurator programu Tomasz Bazan, dokumentuje Patrycja Płanik. Już w grudniu finalnie pokażemy Wam w naszym specjalnie spreparowanym miejscu prezentacji dokumenty o tancerzach i ich prace w białym white cube.

NOMAN restricted meeting / BAZAN, YOSHIMOTO, DUSZYŃSKI, PŁANIK, JAROSIŃSKA, POŁYNKO / LISTOPAD/GRUDZIEŃ 2015

W 2014 roku Tomasz Bazan i Patrycja Płanik wyruszyli do Japonii, aby spotkać się z przyjacielem, wybitnym tancerzem japońskiej awangardy Daisuke Yoshimoto. Czas spędzony w jego studio tańca oscylował wokół rozmów o Tadeuszu Kantorze i wpływie jego sztuki na taniec Daisuke Yoshimoto. Obiecali wrócić. W 2015 roku wsparci przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach narodowego programu PROMESA KANTOR 2015 wracają wraz z przyjaciółmi do Japonii. Przez półtorej miesiąca podróżując tworzą film inspirowany Kantorem. Tomasz Bazan i Daisuke Yoshimoto improwizując (na zdjęciu) poszukują choreografii z muzyką na żywo Jana Duszyńskiego. Patrycja Płanik dokumentuje ten proces. To wszystko chcemy niebawem Wam pokazać. Spotkać się w tej przestrzeni podróży, ciała, muzyki i filmu. To wynik naszych ponad dwuletnich poszukiwań - wypełnionych ciągłym myśleniem i odniesieniem do sztuki Kantora jako totalnego inspiratora przestrzeni wolności myślenia.

ALIEN the first passenger / BAZAN, JANUS, POŁYNKO, PŁANIK / WRZESIEŃ-GRUDZIEŃ 2015

Próba skonstruowania języka na podstawie dostępnego kodu. Kod, wysłany w przestrzeń zostaje odebrany i zanalizowany. Co to oznacza dla niego samego? Co wynika ze styku kodu z odbiorcą bez posiadania wiedzy o jego kontekście i koncepcji? Umarła Klasa' wysłana w kosmos, próżnie kosmiczną jako sygnał wiedzy ludzkości. Wiadomość została odebrana, zdekodowana i przeanalizowana. Na podstawie tego kodu powstała odpowiedź. Praca inspirowana Umarłą Klasą" Tadeusza Kantora, szczególnie przemianami ciała obserwowanymi u aktorów oraz szczególnej aurze i jakości ruchu powstałego w tym dziele. To próba konfrontacji z marzeniem o kantorowskim uniwersum. Praca powstała przy wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach stypendium twórczego 2015 przyznanego Tomaszowi Bazanowi.