O buncie, nadziei i wierze
"Oskar i Pani Róża" - aut. Éric-Emmanuel Schmitt - reż. Lech Mackiewicz - Teatr Mały w TychachSceniczna adaptacja jednej z najpiękniejszych i najbardziej poruszających historii Érica-Emmanuela Schmitta.
"Oskar i Pani Róża" to opowieść o chłopcu, który w obliczu nieuniknionego uczy się żyć pełnią życia, i o kobiecie, która pomaga mu zrozumieć, czym jest nadzieja, wiara i godzenie się z losem.
Spektakl w reżyserii Lecha Mackiewicza to więcej niż wzruszająca historia – to podróż w głąb siebie. To pytania, na które trudno znaleźć odpowiedzi: Jak pogodzić się z tym, co nieuniknione? Czy mamy wpływ na własne życie? Kto ponosi odpowiedzialność za naszą śmiertelność?
Jak mówi reżyser: „Próba oswojenia nieoswajalnego – to najlepsza odpowiedź na pytanie, o czym jest Oskar i Pani Róża". To historia o niezgodzie na to, co nieodwracalne, o buncie, nadziei i wierze – o której mówimy, że potrafi czynić cuda.
Śmierć jest częścią życia, ale czy to naprawdę koniec? Oskar uwierzył, że nie. A Pani Róża... jeszcze nie wiemy.
"Dlaczego chcę, chcemy zmierzyć się z tym tekstem? Gdyż jest we mnie, w nas niezgoda na to co nieodwracalne i moim, naszym zdaniem niesprawiedliwe. Pewnego dnia nas zabraknie. Krótka piłka. Koniec? Niekoniecznie. Wiemy tak niewiele o cudzie istnienia, że byłoby wręcz nierozsądnie mówić z pełnym przekonaniem o absolutach czasu i trwania. Istnieją przecież różne formy bytu.
Nie zamierzam rozwodzić się nad nieznanym. Ale mogę – możemy – spróbować jak najlepiej wykorzystać to, co nam dane i znane. Czas. Nasz czas tutaj. Spróbować zrozumieć nasze istnienie z naszej perspektywy. Użyć czasu na życie i oswoić to, co wydaje się nieoswajalne. Śmierć. Tak to widzę."
Lech Mackiewicz
