Opowieść o prekariacie
„Dropie" to opowieść o prekariacie – klasie społecznej spod znaku ciągłej niepewności jutra.Panteon bohaterów to ludzie z szafy, z antresoli, ze śmietnika i z psiej budy. Jedni zamieszkują kioski, inni koczują w piwnicach, lasach i rowach. Wypełniają sobą każdą dostępną przestrzeń.
Pracują w bankomatach, sprzedają zepsute zapiekanki albo tworzą posthipisowaskie komuny, w których panują bardziej faszystowskie zasady, niż w państwie totalitarnym. Z jednej strony autorka korzysta z gatunku science fiction, z drugiej – ewidentnie tworzy mitologię o pokoleniu umów śmieciowych. To, co na samym początku wydaje się przypominać literacki mockument nagle zaczyna brzmieć bardzo znajomo.
Joanna Ostrowska
OPOWIADANIA NATALKI SĄ FANTASTYCZNE W KAŻDYM TEGO SŁOWA ZNACZENIU.
Adam Wiedemann
Fragment
"Aż pewnego dnia nastał koniec bankomatów. W pożegnalnym prezencie dostałam od firmy opakowanie aspiryny i trzynaście par szelek. Ten hojny podarunek w połączeniu z moimi skromnymi oszczędnościami umożliwił mi przeżycie następnego miesiąca, opłacenie czynszu za śmietnik, zakup jedzenia i biletu miesięcznego. Wiedziałam, że w czasach upadającej gospodarki nie mam co liczyć na takie ciepłe posady jak ankieter lub statysta. Dni mimo wszystko mijały mi jednak na rozglądaniu się za pracą. Kilkakrotnie podjęłam się wyprowadzania yorków i sprzątania miejsc wypadków".
Książka w roku 2020 znalazła się wśród pięciu finalistek konkursu literackiego Nagrody im. Witolda Gombrowicza przyznawanej za debiut, rozumiany jako pierwsza lub druga książka danego autora, napisana prozą artystyczną w języku polskim.
__
Natalka Suszczyńska – urodzona w 1988 roku w Białymstoku, mieszka w Warszawie. Publikowała opowiadania m. in. w „Ricie Baum", „Wakacie", „Elewatorze", „Helikopterze", „Fabulariach" i zinie „Girls to the Front".
