Performance, taniec, freak i drag show

Spektakl jest kolejnym krokiem w rozwoju estetyki teatru Dziemaszkiewicza. Jest też pierwszym duetem założyciela teatru z Anną Steller, w którym obydwoje artystów tworzy na równych prawach.
W spektaklu dochodzi do kompilacji konwencji artystycznych i rzeczywistości. Jest performance, taniec, rytualne oddanie, freak i drag show. Te wszystkie elementy sprawią, że odbiorca zostanie postawiony przed pytaniem, czego tak naprawdę jest świadkiem: teatru, eksperymentu na psychice widza, wiwisekcji, uniwersalnego dramatu jednostki, czy świadectwa hybrydycznej tożsamości samych twórców, a może nawet alter-globalistycznym protestem?

Spektakl powstał w ramach stypendium ufundowanego przez Marszałka Województwa Pomorskiego. Dofinansowany przez Urząd Miasta Gdańska.
„Dziewczęta z Zajęczego Wzgórza” to wynik współpracy Krzysztofa „Leona” Dziemaszkiewicza i Anny Steller. Na scenie ujrzymy parę dojrzałych kobiet. Spędzą one około godziny w towarzystwie widzów. Będziemy świadkami odwiecznego dramatu przemijania. Bohaterki to bezpretensjonalne mieszkanki współczesnego miasta, dziewczyny bez uprzedzeń łaknące życia. Parokrotnie rzeczywistość sceny i rzeczywistość widzów przenikną się. Widzowie będą obserwować sceny z życia kobiet, po trosze tak jakby byli podglądaczami intymnych sytuacji, w których znajduje się dwójka bohaterów. Czasem to widownia stanie się obiektem obserwacji. 
Na spektakl składają się charakterystyczne elementy tego teatru: taniec i ruch symboliczny, choreografie solowe i duety, maska, niekonwencjonalne i symboliczne użycie rekwizytów, brak linearnej struktury narracji, meta teatralność, hybrydyczność, drag. Usłyszymy muzykę, która stanie się tkanką nerwową spektaklu, może nawet będzie krwią płynącą w żyłach bohaterów.
„Od dawna chcieliśmy zrobić z Anną Steller wspólne przedstawienie - opowiada Dziemaszkiewicz. - Anna jest tancerką, ja raczej performerem, korzeniami sięgam do teatru. W „Dziewczętach z Zajęczego Wzgórza" interesuje mnie zderzenie naszych osobowości. Do pracy nad przedstawieniem przystąpiliśmy bez żadnego scenariusza czy scenopisu, miałem tylko w głowie przygotowaną jedną scenę. Całe przedstawienie narodziło się w trakcie pracy, ze wspólnego procesu twórczego. „Dziewczęta" nie mają żadnej struktury fabularnej, spektaklem rządzi jednak ciąg logiczny scen, wypracowany na próbach. Odchodzimy w nim od teatralności, od próby stworzenia dużej formy scenicznej.” (Mirosław Baran, Gazeta Wyborcza – Trójmiasto nr 265).

O artystach:

Grzegorz Welizarowicz – gitarzysta basowy, bębniarz, aktor, anglista. W latach 1993-1998 (wraz z Grzegorzem Nawrockim - obecnie Kobiety, Poganie) współtworzył zespół EGO. Od 1994 muzyk i twórca w zespole MORDY (wraz z Tomaszem P. Lewandowskim, Marcinem Dymiterem i Bartkiem Adamczakiem). W latach 1998-1999 współpracował z zespołem Croffessima (m. in. z Tomaszem Szwelnikiem z Szwelas & Rogulus Project). Od 1998 roku stale gra w zespole Chlupot Mózgu z m.in. Jackiem Staniszewskim i Przemkiem Dyakowskim. W latach 2000 i 2001 uczeń African Drum Class w San Diego, prowadzonej przez Nana Yaw Asiedu, afro - amerykańskiego muzyka, współpracującego wcześniej m. in. z Herbie Hancockiem (płyta This is the Drum) i Quincy.

Krzysztof „Leon” Dziemaszkiewicz – aktor, performer, choreograf. W latach 1987-1995 był tancerzem i asystentem choreografa w Teatrze Ekspresji w Sopocie. Brał udział we wszystkich realizacjach scenicznych i filmowych teatru. Od 1995 roku prowadzi własny teatr Patrz Mi Na Usta, najpierw w Gdańsku, a od 1997 roku w Berlinie. Jako tancerz i choreograf współpracował z berlińskim teatrem „Moving M3” i z Teatrem „Babcia Zosia”. Od 2005 roku współpracuje z niemiecką performerką polskiego pochodzenia Mariolą Brillowską. Na stałe związany jest z Sopockim Klubem SFINKS, dla którego tworzy choreografie do pokazów mody, performance i happeningów. Najważniejsze spektakle Teatru Patrz Mi Na Usta w reżyserii Krzysztofa „Leona” Dziemaszkiewicza to: „Przesilenie” (1998), „Radio Metaphisick” (1999), „Narodowa Drag Queen” (2000), „Variete Kameleon” (2004), „Cafe Domino zaprasza” (2004), „Królestwo Szambalii” (2004), „Różana Góra” (2005), „Dziś są moje urodziny” (2006), „Belladonna” (2007), „Dziewczęta z Zajęczeg Wzgórza” (2008).

Anna Steller – aktorka, tancerka i choreograf, ur. w 1979 roku w Gdańsku. W latach 1993 - 2000 aktorka i tancerka Teatru Dada von Bzdülöw. Od 1997 roku gościnnie pracuje w Teatrze im. Witolda Gombrowicza w Gdyni, występuje także w Teatrze Wybrzeże. W 2003 roku stypendystka prestiżowego „Dance web scholarship”, w ramach którego wzięła udział w cyklu warsztatów i festiwali tańca współczesnego Impulstanz w Wiedniu. W 2003 roku założycielka (wraz z Bożeną Eltermann i Katarzyną Chmielewską) studia tańca „Grawitacja”. Obecnie występuje z teatrem Patrz Mi Na Usta. Od 2000 roku realizuje własne projekty sceniczne, m.in.: „O!”- duet z Mileną Rewińską, „Kochanek z akordeonem nie dożył premiery” (we współpracy z Anną Haracz z „Kino Variatino”), „La luta continua” (solowa choreografia), „Dziewczęta z Zajęczego Wzgórza” (we współpracy z Krzysztofem „Leonem” Dziemaszkiewiczem).

Teatr Patrz Mi Na Usta – Teatr Patrz Mi Na Usta powstał w roku 1995, jako autorska inicjatywa tancerza oraz choreografa Krzysztofa ,,Leona" Dziemaszkiewicza. W latach 1997-2002 zespół działał w Berlinie, gdzie powstał spektakl Radio Meteaphisick ( 1999), oraz Narodowa Drug Queen, z którą artysta przeniósł się do Trójmiasta. Od roku 2002 Teatr Patrz Mi Na Usta związany jest z Sopotem. Współtworzą go artyści, przyjaciele Leona: Bożena Eltermann ( Teatr Cynada) , Marek Kakareko, Anna Steller ( Good Girl Killer), Bożena Zezula ( LipZezRew) , oraz artyści zapraszani do danych projektów: Milena Czernik (LipZezRew), Magdalena Jędra (Plastique Dod, Good Girl Killer), Jacek Krawczyk ( Teatr Okazjonalny), Magda Frąckiewicz, Krzysztof Czerny, Przemek Szalecki, Krystian Wolowski. Przedstawienia Teatru Patrz Mi Na Usta są odzwierciedleniem stanu kondycji psychofizycznej aktorów, zaś istotą widowiska są emocje i przeżycia zamknięte w czasie trwania, czy też wydarzania się spektaklu. Teatr Patrz MI Na Usta zawsze stara się kreować zupełnie nową rzeczywistość, choć pewne elementy, czy rekwizyty stale się pojawiają w kolejnych realizacjach. Przykładem może być natrętnie powracający wątek modyfikacji płci, zmiany ról między kobietą a mężczyzną. Widowiska Teatru Patrz Mi Na Usta powstają jako obrazy interdyscyplinarne, w których elementy takie jak: muzyka, plastyka, taniec, przestrzeń, atmosfera wydarzeń, klimat obecnej publiczności, napięcie wywołane grą tancerzy - aktorów tworzą pewne wrażenia. Doznania te nie powinny być obarczone doświadczeniem widza, ani też wykonawcy. Przedstawienia są swego rodzaju ,,wymianą" wspólnoty emocji, które zawsze są odmienne, niezależne, od ostatecznego planu inscenizacji. Akcje performance Teatru Patrz Mi Na Usta odznaczają się dynamiczną choreografią, oryginalnością inscenizacji i wyrazistością ( czasem groteskową) grą aktorów - tancerzy. W pracy twórczej głównym tworzywem są emocje oraz otwartość wobec scenicznych partnerów. Język krystalizuje się na poziomie autentycznego przeżycia. Realność najniższej rangi - cytując Tadeusza Kantora - to dla twórcy teatru jedna z najistotniejszych zasad funkcjonowania teatralnej rzeczywistości

Klub ŻAK
Gdańsk, ul. Grunwaldzka 195/197
www.klubzak.com.pl
(58) 344 05 73 i 345 15 90
zaprasza na
„Dziewczęta z Zajęczego Wzgórza” Teatr Patrz Mi Na Usta
8, 9.05.2009

Ceny biletów:
20,- normalny; 15,- ulgowy; 10,- zniżkowy
Bilety ulgowe za okazaniem aktualnej legitymacji studenckiej, zniżkowe dla posiadaczy karty klubowej.
Sprzedaż i rezerwacja biletów - tylko w Klubie ŻAK. Kasa czynna codziennie: g.15.00 - 21.00, w sb i nd od g.16.00 (kasa@klubzak.com.pl; 58 344 05 73 w.117). Rezerwacje należy odebrać nie później niż pół godziny przed przedstawieniem. Liczba miejsc na spektakle jest ograniczona, miejsca są numerowane.

Realizacja: Agata Brzóska