Piekielne ryzyko
„Boska Komedia" - aut. Dante Alighieri - reż. Jarosław Kilian, Teatr Lalka w Warszawie„Dzieci trzeba chronić" - to często powtarzane zdanie w dyskusjach o tym jak rozmawiać z młodym społeczeństwem. Są symbolem dobra, nieskażoną duszą, którą aż strach dotknąć. Jak więc opowiadać im o tym najgorszym? O zbłądzonych duszach i tęsknocie za ukochanymi?
Reżyser Jarosław Kilian podejmuje próbę zaznajomienia młodego widza z tą tematyka przy pomocy „Boskiej Komedii" Dantego Alighieri. Główny bohater przechodzi przez czeluści świata pozaziemskiego i konfrontuje się wagą grzechu. W drodze ku utraconej miłości przeżywa filozoficzne rozdarcie między swoimi wyobrażeniami, a otaczającą go, duchową rzeczywistością.
Spektakl ten to nowoczesne połączenie teatru lalek z multimedialną scenografią projektu Jarosława Kozakiewicza. Muzyka i śpiew tak szeroko wchodzące w składową przedstawienia daje nawet namiastkę musicalu. To wszystko w połączeniu z piekielnymi istotami i egzystencjalną tematyką dzieła tworzy obraz totalny, pełen zaskakujących form.
Na szczególną uwagę w moim odczuciu zasługuje postać Animy granej przez Magdalenę Pakułę. Jej śpiew prowadzi widza przez całą historię, wciąż zachowując jednak formę bardziej subtelnej nimfy niż ciężkiego narratora. Pieśni oraz onomatopeja w wykonaniu aktorki nie tylko budziły zachwyt, ale i tworzyły klimat dla całej reszty sceny. Muzyka Grzegorza Turnaua w akompaniamencie tworzyła wręcz ciarki. Ożywiające w tym rytmie marionetki budują nową przestrzeń odczuć estetycznych w tym spektaklu. Trudno zapomnieć lalkowy obraz Wergiliusza oraz, jego swego rodzaju przeciwnika, Diabła.
Widz jednocześnie ma ochotę je dotknąć i boi się im zbyt długo przypatrywać. Dzięki nim ginie granica między światem rzeczywistym, a tym za drzwiami sali.
Mimo obszerności tekstu Dantego, reżyserowi udaje się podkreślić to co być może najistotniejsze. Młodzież konfrontuje się z nieoczywistą, drugą stroną szukania miłości. Okazuje się, że nie każdy cel uświęca środki i są rzeczy zakazane. W końcu obrazuje czym jest pokora i jak wygląda, gdy jest autentyczna. Mimo, że spektakl porusza tematy, przed którymi chcemy chronić młodych ludzi, komponuje je w taki sposób, że pomaga im zrozumieć jak się stać tymi dobrymi.
To nauka, dla której warto zaryzykować.
