Pożegnanie

Urodził się w miejscowości Lida w roku 1938. Studia aktorskie ukończył w łódzkiej PWST, tak zwanej filmówce, w roku 1962. Po dyplomowych rolach Waltera w angielskiej sztuce "Rodzynek w słońcu" w reżyserii Jerzego Waldena i Wani Kardasza w "Burzy" Aleksandra Ostrowskiego w reżyserii Adama Daniewicza, zaangażował się do Teatru Ziemi Mazowieckiej z siedzibą na Pradze. Do teatru, który obsługiwał nie tylko Warszawę, ale całe województwo.

Do wspaniałych i ambitnych dyrektorek Wandy Wróblewskiej i Krystyny Berwińskiej. Tam w roku 1962 debiutował rolą Zbigniewa w "Mazepie" Juliusza Słowackiego w reżyserii Krystyny Berwińskiej, odnosząc pierwszy sukces. Szlachetne warunki zewnętrzne, prawda przeżycia i piękny głos zagwarantowały mu miejsce wśród czołowych aktorów tego teatru. Sprawdzał się w różnorodnym repertuarze. Grał między innymi Aloszę w sztuce Fiodora Dostojewskiego "Skrzywdzeni i poniżeni" w reżyserii Krystyny Berwińskiej, Wilfrieda Gaspara w "Fizykach" Friedricha Durrenmatta w reżyserii Wandy Laskowskiej, Rafaela w "Huzarach" w reżyserii Wandy Wróblewskiej, Kajetana w "Fantazym" Juliusza Słowackiego w reżyserii Zdzisława Dąbrowskiego, Nieznamowa w sztuce Aleksandra Ostrowskiego "Grzesznicy bez winy" w reżyserii Henryka Szletyńskiego, Jasia w"Chłopach" Władysława Reymonta u Wandy Wróblewskiej i Krystyny Berwińskiej oraz Romea w tragedii Szekspira "Romeo i Julia" w reżyserii Wandy Wróblewskiej. Ponadto Jurka w "Kuglarzach" Zdzisława Skowrońskiego w reżyserii Mariana Wyrzykowskiego, Józefa Sowę w "Domu na Twardej" Kazimierza Korcellego, Trofimowa w "Wiśniowym sadzie" Czechowa w reżyserii Marii Kaniewskiej, Konrada-Gustawa w wybranych scenach "Dziadów" Adama Mickiewicza w reżyserii Tadeusza Byrskiego i Ruby'ego w "Skamieniałym lesie " Sherwooda w reżyserii Teresy Żukowskiej. To tylko część z jego znakomitych ról w okresie 1962-1981. W latach 1973-1978 był dyrektorem Estrady Stołecznej. A po przemianowaniu Teatru Ziemi Mazowieckiej na Teatr Popularny w latach 1978-1989 dalej grał w tym teatrze i był zastępcą dyrektora. Poza zdolnościami aktorskimi wykazywał duże zdolności zarządzania. Stąd tego rodzaju propozycje.

W roku 1992 zaproponowano mu stanowisko dyrektora administracyjnego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Był znakomitym administratorem tej uczelni w latach 1992-2004. Szanowany, ceniony i cieszący się ogromną sympatią. Lubiany. Nie rezygnując z aktorstwa, w latach 1991-2008 związany był z Teatrem Adekwatnym Henryka Boukołowskiego i Magdy Teresy Wójcik. Razem z nimi pracował, nie dla profitów, lecz dla idei. Grał wielkie role. Wystawiali ambitny repertuar i dbali o piękno języka polskiego. Ich celem było wychowanie młodego widza i wyrabianie w nim dobrego smaku. W życiu prywatnym był człowiekiem prawym, szlachetnym i uczynnym. Niezwykle skromnym. Nie dbającym o rozgłos i sławę .

Odszedł prawie zapomniany 3 grudnia 2016 roku. Ale takie jest życie. Żegnaj Tadeuszu. Zapisałeś piękną kartę w historii naszego teatru.