Pożegnanie Janusza Głowackiego w TVP Kultura

„Naszkicowany" przez Rafała Mierzejewskiego filmowy portret Janusza Głowackiego.

Pióro Janusza Głowackiego cenione było w kraju i zagranicą. Do kanonu polskich filmów weszły zrealizowane na podstawie jego scenariuszy: „Polowanie na muchy" Andrzeja Wajdy, „Trzeba zabić tę miłość" Janusza Morgensterna czy „Rejs" Marka Piwowskiego. Cieszył się ogromnym uznaniem także w świecie literatury. Jego dwie książki - „Ostatni cieć" oraz „Z głowy" - otrzymały nominacje do nagrody Nike. Zasłynął również w świecie teatru. „The Guardian" i „London Times" przyznały „Kopciuchowi" palmę najlepszej sztuki 1982 roku, „Antygona w Nowym Jorku" uznana została przez tygodnik „Time" za jeden z 10 najlepszych tekstów dramatycznych 1993 roku, a sztuka „Home Section" znalazła się w antologii najlepszych amerykańskich dramatów lat 1995 - 96. Był laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym m. in.: National Endowment for the Arts, American Theatre Critics Association Award, Hollywood Drama Logue Critic's Award, Drama League of New York Playwriting Award, Joseph Kesserling Award, Nagrody Fundacji Jurzykowskiego, Premio Moliere, Le Baladin, Tony Cox Award oraz Nagrody Guggenheima.

W zrealizowanym w 2008 roku dokumencie „Depresja mon amour" o pisaniu, życiu na emigracji sukcesach i porażkach opowiada w filmie sam Janusz Głowacki.

Teatr Telewizji - Antygona w Nowym Jorku, godz. 22:05
Napisany na zamówienie amerykańskiego teatru Arena Stage głośny dramat Janusza Głowackiego w reżyserii Kazimierza Kutza.
Za trzy najważniejsze polskie sztuki ostatnich lat uważam „Emigrantów" Mrożka, „Do piachu" Różewicza i „Antygonę z Tomkins Square Park" Głowackiego - pisał Jan Kott w komentarzu krytycznym do polskiej wersji dramatu, opublikowanego na łamach „Dialogu" (1992).

Antyczna tragedia Sofoklesa, przeniesiona do zamieszkanego przez bezdomnych parku Tomkins Square na dolnym Manhattanie, ma wymiar tragifarsy, okrutnej, ale i śmiesznej. Jej bohaterami są: Sasza - rosyjski Żyd, malarz z Petersburga (Jerzy Trela); Portorykanka Anita (Anna Dymna); Pchełka - cwaniaczek z Polski, epileptyk, mitoman, błazen, który z każdego nieszczęścia potrafi zrobić wygłup (Jan Peszek); policjant (Jerzy Grałek) i nieżyjący John (Ryszard Jasiński). Kiedyś mieli swoje pragnienia i aspiracje - teraz - park i ławkę.

Każda epoka ma taką tragedię, na jaką zasługuje. Napisałem po prostu komedyjkę o rozpaczy - powiedział o swojej najsłynniejszej, wielokrotnie nagradzanej sztuce Janusz Głowacki. To także pierwszy dramat pisarza od początku napisany w języku angielskim.