Premiera w Teatrze Osterwy

Do podhalańskiej miejscowości przejeżdża dwoje studentów, Matusz - który wedle sztuki jest kopią autora, czyli Mateusza Pakuły oraz Karolina. Do Białego Dmuchawca przywiodła ich sprawa tajemniczego morderstwa: pani zabiła narzeczonego z pomocą swego nowego kochanka. Zbrodnia nie robi większego wrażenia na społeczności miasteczka, gdzie wszystkie plotki trafiają do solarium, najważniejszego miejsca w Białym Dmuchawcu. Lecz nie tyle fabuła co język oraz sposób budowania planów i konstrukcji dramaturgicznych, kreślenia charakterystyk bohaterów i ich uwikłań ma być walorem "Białego Dmuchawca". 

Teatr rekomenduje premierę: "Swojskie klimaty i groteskowa makabra w podhalańskiej mieścinie. Polskie miasteczko Twin Peaks - pamiętamy dzieło Davida Lyncha - mogłoby się nazywać Biały Dmuchawiec. Osią sztuki, określanej jako Góralska Masakra, przechodzącej momentami w czarną komedię, jest prywatne śledztwo prowadzone przez dwójkę młodych ludzi w sprawie brutalnego mordu z małżeńskim trójkątem w tle. Błyskotliwy dialog, soczysty jak u Masłowskiej język, przekazują gorzką refleksję nad wynaturzeniami polskiej obyczajowości, moralnym upadkiem i przenikaniem zła we wszystkie sfery życia. Sztuka przerażająca, zabawna i zastanawiająca zarazem." 

Autor sztuki studiuje reżyserię w krakowskiej szkole teatralnej. "Biały Dmuchawiec" jest jego debiutem, sztuka znalazła się finale pierwszej edycji Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Warto dodać, że wśród pięciu finalistów tej nagrody obok debiutanta Mateusza Pakuły była sztuka "Nasza klasa" Tadeusza Słobodzianka uważanego za jednego z najwybitniejszych polskich współczesnych dramaturgów, a wygrała "Trash stroy" Magdy Fertacz. 

Po czytaniu sztuki na III Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@Port 2008 Sylwia Grygorowicz napisała w "Fora Nova": "Najciekawszym elementem sztuki jest postać Mateusza. Wypowiada się on w didaskaliach pisanych w pierwszej osobie, nosi takie samo imię i studiuje na tym samym kierunku, co autor. Pełni w sztuce nietypową, jak na teatr, rolę narratora - przebieg wydarzeń oglądamy z jego perspektywy, co dodatkowo komplikuje status tej rzeczywistości. A ta i tak jest trudna do zracjonalizowania. Wszystkie dobrodziejstwa techniki zamotały nam bowiem nieco w głowie - relacje między ludźmi stają się coraz bardziej pogmatwane i nie wystarczy już żyć z kimś pod jednym dachem, by go rozumieć. Telewizja nie ma żadnych ograniczeń i nawet programy, w których Maryja chce udusić Jezusa, nie obrażają niczyich uczuć religijnych. Może dlatego, że ludzie zagubili się gdzieś w tym wszystkim i potrafią tylko mniej lub bardziej czytelnie bełkotać." Kto chciałby te opinie sprawdzić, sztuka jest dostępna w sieci na stronie Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (www.gnd.art.pl). 

Prapremierową inscenizację "Białego Dmuchawca" w Teatrze Osterwy reżyseruje Krzysztof Babicki, autorem muzyki jest Janusz Grzywacz, scenografię zaprojektowała Barbara Wołosiuk. W rolach głównych - "Ja" zagra Mikołaj Roznerski, Karolinę - Hanka Brulińska 

Teatr wyszedł z marketingiem "Białego Dmuchawca" poza swój budynek przy na ul. Narutowicza. Przed teatrem ustawiono najprawdziwsze drogowskazy z napisami "Biały Dmuchawiec", które wskazując na drzwi do lubelskiej świątyni Melpomeny; wykupiono również domenę o nazwie rzekomej miejscowości z kart dramatu Pakuły, gdzie umieszczono jej teatralno-wirtualną mapę z objaśnieniami.