Projekcje spektakli Teatru Telewizji

13. Festiwal Dramaturgii Współczesnej "Rzeczywistość Przedstawiona"

21 - 25.10 (od poniedziałku do piątku); godz. 11.00 – Sala Wyższej Szkoły Technicznej Wydział w Zabrzu (ul. Park Hutniczy 3-5) . Wstęp wolny.

21.10 „MIŁOBÓJCY, CZYLI KONIEC ŚWIATA W ZABRZU"

POKAZ PRZEDPREMIEROWY

Scenariusz i reżyseria: Lech Mackiewicz
Realizacja telewizyjna i zdjęcia: Mariusz Palej
Montaż: Jakub Motylewski
Muzyka w wersji telewizyjnej: Wojciech Chołaściński
Produkcja: AB Film Production

Obsada: Joanna Falkowska, Danuta Lewandowska, Jolanta Niestrój-Malisz, Joanna Romaniak, Renata Spinek, Dagmara Ziaja , Grzegorz Cinkowski, Dariusz Czajkowski, Marcin Gaweł (gościnnie), Jarosław Karpuk, Marian Wiśniewski, Mariusz Wojtas

„Miłobójcy, czyli koniec świata w Zabrzu" są filmową wersją spektaklu teatralnego, którego premiera miała miejsce 6 października 2012r.
W balladowo – impresyjnym tonie opowiada współczesną historię związku Klementyny - dziewczyny stąd, nieco dziwnej, ale akceptowanej przez otoczenie oraz Kamila - chłopka "skądś", zwanego Obcym, o niejasnej przeszłości. Wątek miłosny nałożony został na serię obrazków z życia mieszkańców miasta. Niełatwego życia i nie podkolorowanego, znaczonego bezrobociem, grą w karty na pieniądze i skrywanymi dramatami rodzinnymi.
Wątki ze spektaklu przeplatane są malowniczymi plenerami miasta Zabrze.

Materiały zbierałem włócząc się po mieście, obserwując i słuchając ludzi w pobliskich barach, na dworcach, czytając internetowe fora, odwiedzając miejsca dla Zabrzan ważne. Zapisywałem to co usłyszałem, jednocześnie dokonując zapożyczeń języka „ludzi stąd" - w ten kontekst wplatałem naszą Klementynę i jej przypadki. Wydaje mi się, że powstała historia bardzo prawdziwa, ludzka i przejmująca.
(...)Wszyscy chcielibyśmy, aby ten spektakl - oprócz lokalnej społeczności - mogli zobaczyć widzowie innych regionów Polski. Właśnie dlatego, że pomimo swojej uniwersalnej w treści historii, jest tak bardzo śląski, a także pomimo konkretnego osadzenia w czasie teraźniejszym jest też ponadczasowy i może być dobrym punktem wyjścia do dyskusji o Polsce wielokulturowej

Lech Mackiewicz

22.10 „CIAŁA OBCE"

Autor: Julia Holewińska
Reżyseria: Kuba Kowalski
Scenografia: Katarzyna Stochalska
Muzyka: Piotr Maciejewski
Ruch sceniczny: Katarzyna Chmielewska

Obsada: Marek Tynda (Adam, Ewa) Justyna Bartoszewicz (Maryja), Piotr Biedroń (Bolesław, Pan w mundurze), Magdalena Boć (Alina, Wiki), Marzena Nieczuja-Urbańska (Jadwiga, Pani w kitlu), Łukasz Konopka (Lech), Anna Kociarz (Zofia, Joanna Szczepkowska), Maciej Konopiński (Bogumił, Pan w kitlu), Robert Ninkiewicz (Ryszard, Pan w sutannie).

Spektakl na podstawie tekstu Julii Holewińskiej, wyreżyserowany przez Kubę Kowalskiego. TVP Kultura retransmituje przedstawienie gdańskiego Teatru Wybrzeże, zaprezentowanego na festiwalu sztuki reżyserskiej Interpretacje w Katowicach.
Adam jest aktywnym działaczem opozycji demokratycznej. Ma kochającą żonę, maleńkie dziecko, oddanych kolegów, którzy uważają go za bohatera. Jego życie w PRL to przede wszystkim walka z komuną, msze, teatry podziemne, rozrzucanie ulotek i hasła: Bóg, Honor, Ojczyzna. Jednak ten chłop „z krwi i kości", „wojownik" marzący o zrobieniu powstania, kochanek i kompan od kieliszka skrywa w sobie tajemnicę – od dzieciństwa prowadzi wewnętrzną walkę, walkę z własnym ciałem i swoją biologiczną płcią.

Ewa to kobieta świetnie wykształcona, była opozycjonistka, obecnie żyjąca w nędzy, zmagająca się z samotnością, odtrąceniem, frustracją, obrzydzeniem, jakie wzbudza u najbliższych i przede wszystkim z rozwijającym się rakiem. Co łączy te dwie postaci? Tajemnica? Walka? Ideały? Polska?

Rozgrywająca się równolegle w dwóch czasach sztuka to przede wszystkim tekst o dążeniu do wolności - zarówno narodowej jak i osobistej. Wielka, oficjalna Historia splata się tu z osobistym dramatem, górnolotne wspólnotowe hasła ulegają rozpadowi w zetknięciu z tym, co dla wielu nie mieści się w ramach tak zwanej normalności.

„Solidarnościowe hasła wysławiające pod niebiosa wolność i niepodległość całkowicie tracą znaczenie, kiedy dotyczą dramatu indywidualnego człowieka zmagającego się ze swoją tożsamością płciową – ot, cała smutna prawda. Potrafimy je skandować, kiedy niesiemy je wypisane na sztandarach, potrafimy walczyć o wolność i niepodległość narodu; jednak kompletnie nie umiemy uszanować ich w odniesieniu do jednostki, zwłaszcza kiedy dotyczą one jej seksualności i tożsamości płciowej. Taka nasza niekonsekwencja" – mówi o „Ciałach obcych" reżyser Kuba Kowalski.

„Ciała obce" w 2010 roku zostały uhonorowane Gdyńską Nagrodą Dramaturgiczną.

23.10 „SAKSOFON"

Reżyseria i adaptacja TV: Izabella Cywińska
Zdjęcia: Piotr Śliskowski
Muzyka: Piotr Dziubek
Scenografia: Marcin Stajewski
Kostiumy: Ewa Kania
Produkcja: Narodowy Instytut Audiowizualny

Obsada: Janusz Gajos (Bohater), Jerzy Radziwiłowicz (Pan w Kapeluszu)

Dokonana przez Izabellę Cywińską adaptacja „Traktatu o łuskaniu fasoli" Wiesława Myśliwskiego.
„Traktat o łuskaniu fasoli" Wiesława Myśliwskiego w zgodnej opinii krytyki i czytelników jest wybitnym dziełem prozatorskim. Powieść ma formę monologu narratora, będącego rozrachunkiem z własnym życiem, skłania więc, by zmierzyć się z nią również w konwencji teatralnego spektaklu.

W zamyśle Izabelli Cywińskiej, która nie po raz pierwszy sięgnęła do twórczości Myśliwskiego, telewizyjna adaptacja „Traktatu..." (zrealizowana pt. „Saksofon") przybrała formę kameralnego przedstawienia, w którym spotkali się dwaj wybitni aktorzy: Janusz Gajos w roli Bohatera oraz Jerzy Radziwiłowicz – tajemniczy Pan w Kapeluszu.

Powieść, rzecz jasna, ma bardzo bogatą, wielowątkową narrację. W adaptacji telewizyjnej musiała być dokonana selekcja treści. Izabella Cywińska skoncentrowała się na wątku wojennych doświadczeń i wspomnień Bohatera. To ograniczenie nie spowodowało jednak zatracenia najważniejszej wymowy „Traktatu...", która zawiera się w swoistej medytacji nad rolą przeznaczenia i przypadku w ludzkim życiu. Znakomite wykonanie aktorskie wydobyło również niezwykłe walory języka powieści, jego pięknej frazy.

24.10 „BEZDECH"

POKAZ PRZEDPREMIEROWY

Scenariusz i reżyseria: Andrzej Bart
Zdjęcia: Witold Adamek
Opracowanie muzyczne: Zbigniew Zbrowski
Scenografia: Anna Sitkowska; Magdalena Mrozowska
Kostiumy: Katarzyna Lewińska, Monika Zofia Bebej
Dźwięk: Wacław Pilkowski, Iwo Klimek
Charakteryzacja: Bożena Balcerowska-Grinka, Małgorzata Majewska
Montaż: Milenia Fiedler
Kierownik produkcji: Renata Łukasiak

Obsada: Bogusław Linda (Jerzy), Krzysztof Stroiński (Tomasz), Władysław Kowalski (Filozof), Jerzy Stuhr (Lucjan), Andrzej Seweryn (Producent), Jerzy Trela (Ojciec), Katarzyna Figura (Wanda), Małgorzata Potocka (Teresa), Arkadiusz Jakubik (Dzidek), Dawid Ogrodnik (Patryk), Elisabeth Duda (Eli), Natalia Rybicka (Sandra)
Ze specjalnym udziałem Tadeusza Konwickiego

Jerzy (Bogusław Linda), światowej sławy polski reżyser, który od wielu lat mieszka i tworzy w Hollywood, pojawia się niespodziewanie w jednym z barów w Warszawie. Zostaje natychmiast rozpoznany. W dalszej części swej podróży bohater odnajduje własnego syna (Dawid Ogrodnik), którego nigdy nie widział, odwiedza ojca (Jerzy Trela), rozmawia o śmierci ze słynnym filozofem (Władysław Kowalski), spotyka przyjaciół i wrogów (Jerzy Stuhr, Krzysztof Stroiński, Andrzej Seweryn) a nawet dawne miłości (Małgorzata Potocka, Katarzyna Figura).

Cała ta sytuacja jest tylko pretekstem do wędrówki bohatera po Polsce, w której niczym wolterowskiemu Kandydowi przyjdzie mu dziwić się, cieszyć, ale i przerażać. Tytułowy „Bezdech" to krótki moment zawieszenia między życiem a śmiercią.

Autorem zdjęć do spektaklu jest Witold Adamek, z którym Andrzej Bart stworzył poprzedni swój spektakl Teatru Telewizji – wielokrotnie nagradzany – „Boulevard Voltaire".

– Razem z najlepszymi polskimi aktorami i wspaniałym operatorem mam nadzieję zrobić spektakl ważny artystycznie, ale też interesujący dla każdego widza. W tym celu wyposażyłem swojego bohatera w dubeltówkę. Kto wie, może wystrzeli? Jeśli nie, niechże nas przynajmniej postraszy – zapowiada „Bezdech" Andrzej Bart.

25.10 „MATKA BRATA MOJEGO SYNA"

Autor: Juliusz Machulski
Reżyseria: Juliusz Machulski
Zdjęcia: Witold Adamek
Scenografia: Wojciech Żogała

Obsada: Marian Opania, Marta Lipińska, Marek Kalita, Katarzyna Herman,
Małgorzata Buczkowska, Maciej Musiał, Milena Suszyńska.

Autor określił swój utwór mianem „czarnej komedii rodzinnej". Akcja sztuki dzieje się w luksusowym szpitalu, do którego z podejrzeniem zawału trafia w dniu swoich 70. urodzin autor poczytnych powieści – Wincenty Laskus. W trakcie rodzinnych rozmów mających przekonać rekonwalescenta, że nic poważnego mu nie dolega, na jaw wychodzą szczegóły dotyczące relacji w rodzinie Laskusów, a także skrywana skrzętnie przez Wincentego tajemnica dotycząca stanu jego serca... nie mająca nic wspólnego z medycyną. To prowokuje bohaterów do zerwania masek za jakimi od dawna się chowają i pokazania jacy są naprawdę, co ich łączy, co jest dla nich najważniejsze i co stanowi o sile ich rodziny.

(-)
Materiały Organizatora
9 października 2013

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...