Projekty specjalne na 36. KRT

TIM ETCHELLS 

Artysta poszukujący nowych perspektyw na przecięciu mediów, w ramach których się porusza. W twórczości teatralnej chętnie poddaje oglądowi zasady języka i jego system, eksplorując je w przestrzeni leżącej pomiędzy improwizacją i sztywną strukturą. Jego twórczość literacka to inspirowane m.in. współczesną kulturą multimediów teksty fabularne oraz pisma poświęcone teorii sztuki. Prace z zakresu sztuk wizualnych opiera zwykle na prostych, ale nieoczywistych w interpretacji pomysłach, włączając je nierzadko w przestrzenie zastane (site-specific). Jest również kuratorem projektów teatralnych i z zakresu sztuk wizualnych. Zespół teatralny Forced Entertainment, którego jest współzałożycielem i reżyserem, znany jest i nagradzany na całym świecie, a jego przedstawienia okrzyknięto jednymi z największych dokonań brytyjskiej awangardy teatralnej.

Interdyscyplinarność i szerokie pole zainteresowań Etchellsa, rozumiane jako formy wypowiedzi, inspirują go do dalszych poszukiwań artystycznych. Jak sam twierdzi, „myślę, że pracując w materiale różnych mediów i kontekstów otwieram nowe możliwości i mogę zbliżyć się do podobnych pomysłów ponownie innymi drogami (…) szukając nowych perspektyw”. Oryginalność i szeroki zakres poszukiwań artystycznych Etchellsa znajdują odbiorców na całym świecie: jego przedsięwzięcia były prezentowane w USA, Kanadzie, Korei Południowej, Australii, Japonii, Rosji oraz w licznych miastach europejskich. Jako artysta wizualny brał udział m.in. w Manifesta 7 i Gotenburg International Biennale, wystawiał w Netherlands Media Art Institute, Kunsthaus Graz, Tate Liverpool, MACBA, Gasworks w Londynie i wielu innych galeriach.

Otrzymał tytuł doktora honoris causa Darlington College of Arts (2007).  

From Afar / Z oddali

Celem Partnerstwa Wschodniego (PW) jest przede wszystkim zbliżenie między sześcioma krajami objętymi programem (Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Gruzja, Mołdawia, Ukraina) a Unią Europejską.

Wytworzone przez odgórnie narzucony kierunek współpracy napięcie między sztuką i polityką stały się punktem wyjścia dla projektu Tima Etchellsa, przygotowywanego specjalnie dla 36. KRT. Jego prace, często związane z refleksją nad językiem, subtelnie i celnie komentujące rzeczywistość, projektowane dla konkretnych przestrzeni, prezentowane były w Europie (również w Polsce, w ramach międzynarodowego projektu „Miasta równoległe”, Warszawa 2011) i poza nią (m.in. w Japonii, Argentynie). Sam projekt „From Afar/Z oddali” jest artystycznym komentarzem do wieloznacznej relacji między twórczością i polityką, jednocześnie zaś głęboko opisuje „partnerstwo” rozumiane jako zacieśnianie więzów między ludźmi.

Projekt zakłada podróże „emisariusza” artysty do stolic państw objętych PW (rodzaj wyprawy na „Dziki Wschód”, która odbyła się w lipcu, osoba biorąca udział w projekcie nigdy wcześniej w tych krajach nie była – nie jest to częsty cel wyjazdowy mieszkańców UE) oraz jego konfrontacje z tymi miastami za pośrednictwem ich mieszkańców. Obecnie Etchells pracuje nad szczegółami koncepcji i kształtu formalnego swojego pomysłu, który swą postać ostateczną uzyska we wrześniu.

Zwieńczeniem kilkumiesięcznej pracy będzie wystawa (pierwsza wystawa Etchellsa w Polsce), której otwarcie nastąpi w pierwszy dzień 36. KRT w krakowskim Bunkrze Sztuki. Projekt podsumuje również w pewien sposób sytuację, w jakiej sam festiwal KRT znalazł się za pośrednictwem programu PW, będącym jednym z priorytetów polskiej prezydencji w Radzie UE.

YANNA VARBANOVA

Zainteresowania Varbanovej dotyczą przede wszystkim współczesnego języka sztuki, zajmuje się jednak bardzo różnymi projektami. Po ukończeniu studiów i epizodzie dziennikarskim rozpoczęła współpracę przy projektach artystycznych. Pracowała początkowo w Sofii jako kuratorka, zajmowała się PR-em. Pierwsze z jej zagranicznych projektów miały miejsce w Niemczech. Jej kolejne prace kuratorskie (wystawa Tabuscript, projekt filmowy) prezentowane były również m.in. na Węgrzech i we Francji.

Jedną z jej istotniejszych prac był projekt kuratorski „mobilnego Pawilonu Bułgarskiego” , przygotowanego w kontekście 53. Biennale w Wenecji (2009). Jest stypendystką Fundacji Roberta Boscha i uczestniczką Gulliver Connect Mobility Programme, programu dla młodych twórców i kuratorów. Bierze udział również w projekcie Festival Lab (roczny cykl warsztatów dla młodych kuratorów i producentów festiwali teatralnych z całej Europy) organizowanym przez sieć FIT (Theatre/Festivals in Transition) i w jego ramach przygotowuje w Krakowie autorski projekt kuratorski. FIT to międzynarodowa sieć powstała w 2005 roku, skupiająca obecnie osiem festiwali z ośmiu państw europejskich. Należą do niej: Exodos (Słowenia), POT (Estonia), LIFT (Wielka Brytania), Homo Novus (Łotwa), Meteor (Norwegia), Balic Circle (Finlandia), Spielart (Niemcy) oraz Krakowskie Reminiscencje Teatralne.

Beating Lines: ta linia należy do twojego ciała

Artyści: Ivan Paskalev (Niemcy/Bułgaria), Vladislav Iliev (Bułgaria), Laszlo Hathazi i Balazs Antal (Węgry), Agata Dutkowska, Anna Szczepańska, Jakub Garścia, Łukasz Roth, Mateusz Kula, RE-CONTROL, SADZA (Polska) oraz ze specjalnym udziałem Precki

Kurator: Yanna Varbanova (Festival Lab)

Beating Lines to projekt, który znajduje się w procesie nieustannego rozwoju (i związanej z nim niejasności oraz tajemnicy) – podobny do znanej gry Nokii "SNAKE" – z początku wąż jest krótki i niewinny, ale głodny, potem znajduje potrzebne pożywienie i inspirację, staje się większy i dłuższy... aż staje się zbyt długi, gryzie siebie samego i wszystko zaczyna się od początku.

Beating Lines przechodził przez takie same fazy: powstał jako idea, pomysł na projekt obejmujący różne interwencje w przestrzeni publicznej Krakowa w ramach programu rezydencyjnego Festival Lab sieci FIT (Theatre/Festivals in Transition). Następnie zaczął się rozwijać i „macać” oraz badać przestrzeń miejską i artystyczną. Potem nastąpiło pozycjonowanie i realizacja – stopniowe stapianie się z miejskim otoczeniem i jego prawami, przy ciągłej jednak transformacji, wibracji i wizualizacji.

Wąż rozszczepia się w różne linie, które, tak jak żyły, przecinają ciało miejskiego otoczenia. Te linie funkcjonują jako nośniki ludzkich wspomnień, zdarzeń, świadomych i nieświadomych codziennych praktyk egzystencji w przestrzeni miejskiej. W ten sposób powstają różne linie poznania i odbioru rzeczywistości miasta – jak kolorowe linie metra – spotykające się w miejskiej przestrzeni. Za każdą z tych linii stoi osobista, intymna, wręcz sekretna percepcja pewnych miejsc Krakowa, która zostanie wyrażona, opowiedziana lub odegrana poprzez wizualne i performatywne interpretacje twórców. Terenem badań dla artystów stanie się zastane i złożone urbanistyczne środowisko Krakowa, a prywatne wspomnienia, ukryte myśli i powstające na bieżąco pomysły użyte będą jako tekst poetycki – będzie to próba rekonstrukcji utraconej intymności miasta.

Jak wciąż przeobrażająca się projekcja, praca nad projektem przebiegała w trzech fazach, które są związane z cyrkulującą pozycją obserwatora od wewnątrz i na zewnątrz:

*pierwsza faza (kontakt): nawiązuję pierwszy kontakt (poprzez spacer i rozmowy) z miejską strukturą Krakowa i jego właściwościami – z dzielnicami centralnymi (koncentracja historii z różnych źródeł), peryferiami (specjalne historie, które egzystują jedynie w tej przestrzeni miasta) i dzielnicami „prywatnymi” (te mają związek z prywatnymi wspomnieniami i skojarzeniami). Hologram zdarzeń w legendach publicznych (miasto) i prywatnych (człowiek).

**druga faza (ciągnięcie): w drugiej fazie pracuję ze związkami pomiędzy miejskimi przestrzeniami i artystycznymi interpretacjami. W przestrzeni miejskiej zostają poprowadzone wyimaginowane linie, które łączą określoną przestrzeń z historiami/uczuciami/ skojarzeniami. Proces tego stopienia zostanie urzeczywistniony w przestrzeni miejskiej poprzez artystyczne akcje i interwencje (na już istniejących liniach). W ten sposób widz otrzyma możliwość udania się w rodzaj przejażdżki metrem, jednak nie pod ziemią, lecz na powierzchni - swobodnie, idąc, śledząc, badając...

***trzecia faza (cyrkulacja): z linii powstaje linearna instalacja, która każdego dnia (7,8,9 października) poprzez artystyczne interwencje ożywia określone odcinki i miejsca. Ważną częścią tej instalacji jest artystyczna transformacja pewnego domu i jego pomieszczeń, który stanie się punktem końcowym (zajezdnia Beating Lines). Każdy z twórców pracuje nad miejscem w nieprzerwanej kreatywnej niejasności, jak w stale przekształcającym się miejskim labiryncie. Z tego powodu „beating lines” są procesem, są w ciągłym rozwoju. Poprzez to powstaje cyrkulacja idei, symboli, obiektów, słów pomiędzy miejską przestrzenią a artystycznymi interpretacjami – wieczna gra: pytanie-odpowiedź-pytanie...

W projekcie udział biorą młodzi krakowscy artyści i muzycy sceny lokalnej – dołączą do nich jeszcze dwaj twórcy bułgarscy i dwaj węgierscy. Ta różnorodność artystów i gatunków ma na celu stworzenie różnych perspektyw recepcji miasta i wielości interpretacji – perspektywa wewnętrzna (lokalni artyści są nurkami w miejskim świecie) i perspektywa zewnętrzna (artyści z zagranicy są pływakami szukającymi swoich odcinków w przestrzeni miejskiej Krakowa).

Projekt "Beating Lines" czerpie z różnorodności i nagromadzenia symboli oraz znaków środowiska miejskiego. Kraków jest jak otwarta przestrzeń, w której do spiętrzonych warstw i wspomnień można dołączyć nowe obserwacje, znaki i struktury. W ten sposób projekt próbuje ponownie przywołać utracone zaufanie pomiędzy miastem a jednostką, bazujące na przeszłości i teraźniejszości.

Ivan Paskalev (Niemcy/Bułgaria)

Ivan Paskalev urodził się w Sofii. Od 2000 roku mieszka i pracuje w Monachium. Brał udział w licznych wystawach, głównie w Niemczech i Bułgarii. Uprawia sztukę interdyscyplinarną, lubi eksperymentować ze fotografiami przestrzeni miejskich, umieszczając je w różnych kontekstach, takich jak kolaż, wideo czy instalacje.

Vladislav Iliev (Bułgaria)

Tworzy w obszarze dizajnu, instalacji w przestrzeni publicznej, współpracuje przy projektach audio-wizualnych. W swoich pracach stara się uchwycić życie miejskie – eksplorując względność czasu i przestrzeni, zadają pytanie o rolę człowieka w ponowoczesnym społeczeństwie miejskim.

László Hatházi i Balázs Antal (Węgry)

Od 2007 roku współpracują w dziedzinie action art i przy innych projektach artystycznych, ukazujących gesty gromadzenia, przechowywania i obdarowywania. W ich wcześniejszych projektach pozornie błahe lub przestarzałe przedmioty z naszego otoczenia wynoszone są z ich oryginalnego kontekstu – np. niegdyś wspaniałe, dziś niepotrzebne tygrysy strzegące bram chińskiego targu, czy rośliny doniczkowe stłoczone w witrynach sklepowych.

Agata Dutkowska (Polska)

Artystka zajmująca się głównie przestrzenią miejską i lokalną historią. Jej prace rozgrywają się w konkretnych przestrzeniach miasta, odwołując się do ich przeszłości i teraźniejszości, przyjmują często postać performatywnych spacerów.

Anna Szczepańska (Polska)

Od 2006 roku brała udział w licznych projektach międzynarodowych i przeglądach sztuki współczesnej. Tworzy instalacje multimedialne, obiekty i interwencje w przestrzeni publicznej. Interesuje się zagadnieniami z dziedziny komunikacji, relacji interpersonalnych w kontekście przestrzeni, jak również obyczajami i kondycję ludzką w relacji z rzeczywistością.

Jakub Garścia (Polska)

Pracuje w dziedzinie mapowania, wideo, instalacji, ruchu i dizajnu. Próbuje łączyć i badać różne kody przekazu wizualnego i jego zdolność odtwarzania się w konkretnych przestrzeniach miejskich. Dzięki tej elastyczności języka wizualnego jego instalacje są współczesnymi wielowymiarowymi obrazami.

Łukasz Roth (Polska)

Pracuje w dziedzinie dizajnu, sztuki cyfrowej i performansu site-specific. Poprzez dyskurs krytyczny jego prace badają zjawiska społeczeństwa konsumenckiego i jego cechy, takie jak osobiste szczęście, status społeczny oraz relacje między sferą prywatną i publiczną.

Mateusz Kula (Polska)

Artysta, który lubi eksperymentować z naturą i granicami sztuki współczesnej (jeśli takowe istnieją). W swoich pracach eksploruje mechanizm reprodukcji znaków artystycznych i symboli wywodzących się z codziennych czynności w konkretnej przestrzeni miejskiej.

RE_CONTROL (Polska)

W swojej działalności artystycznej kreśli interdyscyplinarną linię poprzez różne dziedziny sztuki, rozmaite media i środki ekspresji. W swoim projekcie dla „Beating Lines” zaaranżuje nieteatralne spektakl w przestrzeni publicznej, wobec i wokół przechodnia-podglądacza, zbierającego rozproszone fragmenty „historii”.

SADZA (Polska)

Adam Nyk – gitara, wokal, elektronika na żywo, Marcin Koleśnik – saksofon, Konrad Gągola – bas, Marco Trimboli – perkusja, cajon.

To młody krakowski zespół oscylujący pomiędzy różnymi gatunkami – od rocka, poprzez reggae, do yassu i elektroniki. Większość ich materiału to swobodne improwizacje na różne tematy, przełamujące schematy w odbiorze poszczególnych form.

Precka (Polska)

Zaczynała karierę jako normalny pies z ogromną ochotą do odkrywania przestrzeni miejskiej. Z czasem (i z każdy spacerem) ciekawska suczka rozwinęła w sobie szczególny talent do odnajdywania ukrytych miejsc, tajemnych zakątków i miejskich nieporozumień w deszczu, śniegu, słońcu, a zwłaszcza, kiedy jej asystenci są zmęczeni. Obecnie Precka jest członkinią alternatywnej grupy artystycznej o nazwie "camera&dog.pl", która koncentruje się na badaniu i nagrywaniu wycieczek po mieście z perspektywy psiej chętki, psiego nosa, psich rozmiarów i psiego tempa.