Punkt wyjścia do zabawy

Przestrzeń  ekspozycji „Najcenniejsze…”, udostępnianej publiczności do końca listopada br. wypełniły projekty dekoracji, kostiumów, kostiumy i rekwizyty  ponad 40, spośród 116 najwybitniejszych współczesnych scenografów polskich reprezentowanych w naszych zbiorach. Bogata kolekcja Szekspirianów wyłączona została jako osobna, frapująca swym bogactwem całość.

450 metrowa sala ekspozycyjna Centrum Scenografii Polskiej i tym razem  nie zdołała pomieścić wszystkich manualnych dzieł - projektów dekoracji, kostiumów i rekwizytów, które znajdują się w naszych archiwach i magazynach.
W takiej konfiguracji tematycznej kolekcja prac do dzieł Szekspira, realizowanych na polskich scenach operowych i dramatycznych oraz dzieł muzycznych, inspirowanych dramatami Szekspira prezentowana jest po raz pierwszy w 25-letniej historii Centrum Scenografii Polskiej, a z niej  na wystawie można będzie obejrzeć prawie trzysta projektów dekoracji i kostiumów twórców o znaczących nazwiskach i dorobku scenograficznym.

Wizje teatru Szekspirowskiego generacji zaliczanej już do klasyki współczesności:
Otto Axera, Zofii Wierchowicz, Władysława Daszewskiego, Kazimierza Wiśniaka, Jadwigi Mydlarskiej – Kowal, Adama Kiliana, Zofii de Ines, a także  projekty do słynnych realizacji dramatów i komedii Szekspira,  autorstwa m.in. Barbary Zawady, Zbigniewa Bednarowicza, Andrzeja Kreutza Majewskiego, Andrzeja Markowicza i innych, autorsko rozpoznawalne,  frapujące i niezwykłe w swoich rozwiązaniach plastycznych będą stanowiły materię wystawy.  Cykl wystaw sumujących 25-letni dorobek kolekcjonerski Centrum Scenografii Polskiej odbywa się pod patronatem Marszałka Województwa Śląskiego.

Lekcje muzealne w ramach wystawy

Proponowane tematy lekcji i spotkań z młodzieżą szkół średnich i studentami:

Kto wymyślił Szekspira? W przestrzeni sceny i widowni teatru epoki elżbietańskiej.

Proponowana lekcja przybliży młodzieży okoliczności powstania jednego z najbardziej niezwykłych teatrów, jakie kiedykolwiek zaistniały w Europie, teatru, na którego deskach wystawiali swoje sztuki najwybitniejsi pisarze doby renesansu, tacy jak W. Szekspir czy Ch. Marlowe. Uczniowie będą mogli porównać renesansową konstrukcję teatralną ze współcześnie odtworzonym teatrem Globe w Londynie. Poznamy bliżej wpływ przestrzeni scenicznej na sposób odbioru spektaklu przez widza i na grę aktora. W trakcie spotkania zostanie przedstawiona również ówczesna metoda pracy nad rolą w teatrze. Przyjrzymy się także relacjom widz - aktor w trakcie trwania spektaklu, bliższym doświadczeniom kojarzonym z dzisiejszym teatrem ulicznym niż klasyczną sceną repertuarową. Tym wiadomościom towarzyszyć będzie szereg informacji dotyczących ówczesnej obyczajowości, funkcjonowania renesansowego miasta, uczestnictwa w życiu społecznym i kulturze oraz przyczyn upadku tej nietuzinkowej sceny teatralnej.

Dramat życia wystawiany na deskach teatru Świata.

Potocznie, dzięki W. Szekspirowi, sztuka teatru stała się lustrem rzeczywistości. Ta idea wynikająca z interpretacji Hamleta, spopularyzowana przez Stanisława Wyspiańskiego, ukształtowała naszą wrażliwość na wszystko czego doświadczamy jako czytelnicy i widzowie.
Wychodząc od analizy tekstów wybranych dramatów proponujemy młodzieży konfrontację wniosków z wybranymi przykładami inscenizacji m.in. Wesołych kumoszek z Windsoru, Miarki za miarkę, Hamleta, Makbeta i Króla Leara. Proponujemy odczytywanie konkretnych tekstów kultury przez pryzmat epoki historycznej i naszej scenicznej współczesności. Przywołane tytuły zostaną poszerzone o refleksję nad źródłami twórczości W.Szekspira. Na zakończenie pokażemy ważność dokonań dramaturga w  świetle rewolucyjnej wizji świata Romantyków.

Proponowane tematy lekcji i spotkań z uczniami szkół podstawowych i gimnazjów:

Na balkonie w Weronie. O specyfice teatru elżbietańskiego.

Gimnazjalistom proponujemy zajęcia, które będą połączeniem wykładu i zajęć teatralnych. Po krótkiej charakterystyce postaci wielkiego pisarza W.Szekspira, młodzież zapozna się (na przykładzie makiety teatru, fragmentu filmu edukacyjnego oraz poprzez analizę tekstu źródłowego) z najważniejszymi  cechami sceny elżbietańskiej. Prezentacja multimedialna pozwoli odnieść zagadnienia teatru renesansowego do współczesności, a wybrane fragmenty „Snu nocy letniej” ukażą sposób przygotowania przedstawienia teatralnego - począwszy od obsadzenia ról, poprzez próby, aż do premiery przed obliczem  renesansowego możnowładcy. Ostatnim etapem zajęć będzie warsztat „dramowy” polegający na odegraniu przez uczniów miłosnej sceny balkonowej z „Romea i Julii”.

„Dekoracja podpowiadana”, czyli sztuki bez scenografii.

Uczniów klas IV – VI szkół podstawowych zapraszamy na lekcję, która będzie dla nich kolejną „odsłoną” teatru w Centrum Scenografii. Makieta przedstawiająca teatr elżbietański zobrazuje opowieść o spektaklach, w których wypowiadane słowo zastępowało dekorację sceniczną. Dzieci dowiedzą się, dlaczego występowali tylko mężczyźni i kto ile płacił za wstęp do teatru. Zwiedzanie sali ekspozycyjnej pozwoli im zorientować się (na podstawie projektów scenograficznych), czym różni się komedia od tragedii, tak aby mogły wykorzystać tę wiedzę w dalszej części zajęć. Warsztat plastyczny, w specjalnie do tego zaaranżowanej sali, będzie polegać na stworzeniu elementów kompozycyjnych „komediowej wyspy” i „tragicznego lasu”, na tle których odegrają krótkie scenki teatralne.

Słowo jest magią. Fantastyczny las, fantastyczna wyspa w mojej wyobraźni.

„Dorosły” tytuł wystawy, przystosowany do zdolności percepcyjnych uczniów szkół podstawowych klas I-III, będzie doskonałym punktem wyjścia do...zabawy. Zabawy - eksperymenty z „magią słowa”, które zaproponujemy, będą miały na celu uwrażliwienie dzieci oraz rozbudzenie wyobraźni poprzez inspirowanie poezją. Budowanie scenicznego miejsca akcji tylko przy pomocy własnego ciała (las, wyspa) czy plastyczne działania realizowane na podstawie czytanych fragmentów dzieł Szekspira(„Burza”, „Sen nocy letniej”), pomogą dzieciom w rozwijaniu własnej kreatywności.

17 grudnia 2010 - 31 marca 2011