Rockandrollowa liryka
"Oś" - reż. Filip Gieldon - Teatr Powszechny w ŁodziZaledwie dwie litery w tytule, a w treści cala niezniszczalna Osiecka. "Oś" jest spektaklem mającym mocno zaznaczoną dramaturgię, koncertem z rockowym napięciem i rodzajem musicalu zbudowanego z klimatów zawartych w tekstach poetki, której nie dotyczy upływ czasu, która na zawsze pozostanie szaloną dziewczyną i refleksyjną kobietą wpadającą w życiowe koleiny.
Na Małej Scenie Teatru Powszechnego otwiera się kosmos ludzkich pragnień zbudowanych z ułamków przeżyć. Wyśmienite, mające wysoką temperaturę i moc aranżacje Pawła Jabłońskiego akcentują ile trzeba, dodają wyrazu każdej z wokalnych i aktorskich wypowiedzi. Powstało widowisko, które chłonie się jednym tchem.
Na scenie, a raczej estradzie, duet, w którym prym wiedzie Ona. Marta Jarczewska, młoda aktorka i wokalistka (dopiero weszła do zespołu Teatru Powszechnego), dziewczyna z gatunku tych, które mogłyby napędzać małą elektrownię atomową, współzałożycielka Teatru Zamiast, jest po prostu znakomita. Od lirycznego zachwytu nad kwitnącymi azaliami przez szaleństwo z "kokainą" toczy się opowieść, w której nadzieja na bycie z kimś zderzy się z rozczarowaniem - bo w życiu wszystkiego "wiąż za mało...", ale przecież czas ucieka, więc "niech żyje bal". Emocje i rozstania ("już spakowałam twoje książki") - wszystko zmieści się w ułamkach doznań, które spisała Agnieszka Osiecka. Obok jest On. Arkadiusz Wójcik zwłaszcza aktorsko zaznacza tą nieustanną damsko-męską szamotaninę. To on będzie wyznawał, że jest "na zakręcie". Może trzeba czasu, zanim razem "wypłyną znów na morze"...
W (niewymyślnej) reżyserii Filipa Gieldona, bez oprawy dopowiadającej sens i treść, w grze świateł, a nade wszystko w rytm dynamicznej muzyki (grają: P. Jabłoński, Marcin Ritter, Kamil Szewczyk, Krzysztof Szewczyk) toczy się to, co poetka może spuentowałaby cytatem ze swego wiersza: "życie nie stawia pytań/ życie po prostu jest.../ Czasem zębami zazgrzyta/ a czasem łasi się jak pies". Jak jest, warto się przekonać.
