Schulz jako inspiracja

Spektakl jest inspirowany dziełem literackim i artystycznym Bruno Schulza. W dialogu muzyki z ruchem tworzona jest alegoria tajemnicy upadającego świata, fałszywej mitologii, nagiego ciała, fetyszu i śmierci. Nie jest to klasyczna adaptacja sceniczna opowiadań Brunona Schulza, lecz autorska interpretacja.

"Bruno Schulz jest dla mnie jednym z największych heretyków modernistycznej literatury światowej. Kiedy byłem pierwszy raz w Krakowie i czytałem Bruna Schulza w oryginale, pomyślałem o herezji jako narzędziu, które pozwala uchwycić ukryte kontury rzeczywistości. Ale co znaczy herezja dzisiaj? I czemu zaprzecza? Jan Patočka w książce Eseje heretyckie w filozofii historii przypuszcza, że ciemność i katastrofa są siłą napędową historii. Tak samo i my jesteśmy zmuszeni do postrzegania katastrofy jako integralnej części naszego czasu. A cóż może być katastrofą większą niż to, że człowiek przestanie istnieć. Być może jedynie to, że człowiek stanie się martwą lalką, manekinem prezentującym ubrania na sprzedaż" - mówi reżyser Petr Boháč.


Czescy recenzenci o spektaklu:

"Przedstawienie w sposób przemyślany działa na zmysły widzów, czasem z nieznośną siłą dźwięku, światła i ruchu. Tworzy atmosferę, która zarazem fascynuje, zabija i prowokuje. To nie jest spektakl dla każdego, ale dla tych, którzy je zobaczą pozostanie na długo w pamięci."/Jana Soprová, Scena.cz/

Otwórzcie głowę i dajcie się zainspirować. /Jakub Novak, Aktualne.cz/

Myślę, że twórcy spektaklu zrobili wielki krok naprzód, ponieważ stworzyli oryginalny język teatru tańca. Rozwój tego języka jest najważniejszym wydarzeniem inscenizacji. /Nina Vangeli, Czeskie Radio/

***

Reżyseria, dramaturgia: Petr Boháč

Muzyka: Jan Kučera

Scenografia: Petra Vlachynská, Barbara Wojtkowiak

Reżyseria świateł: Andrzej Król, Martin Špetlík

Kostiumy: Michaela Hořejší

Produkcja: Aneta Kafková

Obsada: Miřenka Čechová, Markéta Vacovská, Jindřiška Křivánková, Patricie Poraková, Bartłomiej Ostapczuk, Paweł Kulesza

Muzycy: Epoque Quartet - Vít Petrášek, David Pokorný, Vladimír Klánský, Vladimír Kroupa

Spektakl tylko dla dorosłych widzów.

Warszawskie Centrum Pantomimy

Założone w 2008 roku w Teatrze Na Woli centrum działań związanych z teatrem pantomimy jest miejscem rozwoju sztuki mimu. Wśród głównych założeń Centrum znajdują się: utworzenie profesjonalnego zespołu teatralnego oraz produkcja spektakli. Projekt "13 miesiąc/ Requiem dla Brunona Schulza" to pierwsza międzynarodowa realizacja teatralna pod szyldem Warszawskiego Centrum Pantomimy w Teatrze Na Woli.

Spitfire Company

Spitfire Company to platforma artystyczna obejmująca teatr fizyczny, wizualny, muzyczny i tańca. Obecnie jest to jeden z najbardziej nowatorskich teatrów autorskich w Czechach. Charakterystyczny dla niego jest nacisk położony na fizyczna grę aktorską na scenie, eksperymenty z nowymi zjawiskami teatralnymi, egzystencjalny brak równowagi postaci, trend łączenia różnych gatunków i wyszukiwania nowych bodźców wizualnych.

Wsparcie: Miasto Praga, Ministerstwo Kultury w Czechach, Międzynarodowy Fundusz Wyszehradzki, Pałac Akropolis/Praga, Teatr Na Woli.